De witte wolf en zijn welp

⚔Kaer Morhen

Je kunt het lot niet ontlopen alleen maar omdat je er bang voor bent

De dikke sneeuw bevriest de stenen. Het eens zo glorieuze fort ziet eruit als een koud, verlaten wrak. Iets van een verre herinnering. De buitenwereld is nog steeds stil en kalm, maar binnen in het kasteel weerklinkt luid gelach en verhalen over onvergetelijke avonturen tussen de donkere muren van de koude zaal. Geralt komt met grote stappen de kamer binnen. "Het lijkt erop dat ik de hele ochtendpret heb gemist", zegt hij. "Ah maar dat is gewoon omdat je een luie zak stront bent", grapt Lambert. Geralt grinnikt. In gedachten verzonken kijkt Vesemir vanaf het ontbijt toe en knikt naar Geralt. Er verschijnt een twijfelende blik in zijn ogen. "Ah de witte wolf leeft nog" spot Eskel en slaat zijn arm om Geralt's nek.  "Momenteel" grapt Geralt. "Ik dacht dat je jezelf dood zou schijten in je slaap", lacht hij. Eskel lacht hardop. "Ik drink half zoveel als jij Eskel, en jij kunt half zoveel drinken als ik" knipoogt Geralt grappend. Eskel grinnikt en trekt zijn vest aan. Diep in een golf van concentratie likt Vesemir zijn lippen. "Geralt" begint hij. 'Heeft het meisje je verteld waar ze vandaan komt?' Geralt schudt zijn hoofd. "Het is belangrijk dat ik het weet." Geralt zucht. Natuurlijk begrijpt hij Vesemir. Maar hij kan Freyalin niet zomaar verraden. Vesemir zucht nog dieper. Hij weet wanneer Geralt liegt. Hij ziet het in zijn ogen. 'Witcher kan niet gemaakt worden zonder ouderen bloed. Als er nieuwe heksen kunnen worden gemaakt, moeten ze toegang hebben tot ouderlingbloed." "Hmm" antwoordt Geralt en gaat op de tafel zitten. "Geralt, heeft ze je haar verhaal verteld? Heeft ze je verteld wie haar in een hekser heeft veranderd?" "Haar vader heeft haar veranderd" zegt Geralt zacht. In de hoop dat Vesemir het niet duidelijk zou horen. Hij kan niet tegen Vesemir liegen. Vesemir is als een vader voor hem. Vesemir zijn ogen openen wijd." Maar dat kan niet. Tenzij haar vader in het bezit was van ouderlingenbloed' mompelt Vesemir. De andere heksers kijken hen aan. Ze zeggen niets. Ze luisteren alleen maar. Ze weten al dat het niet slim was om tussenbeide te komen. Maar Eskel kan zijn grote mond niet houden. "Haar vader had een oudere bloedlijn", zegt hij. Het is echter meer een vraag. Geralt drinkt uit zijn beker. "Geralt, alsjeblieft. Het is belangrijk. Wie is haar vader?' Geralt kijkt naar Vesemir. 'Zelfs als ik het zou weten, zou ik het je niet kunnen vertellen. Ik heb het Freya beloofd." Haar moeder was een heksenmeester, dat is alles wat ze me heeft verteld", zegt hij. "Het meisje heeft ouder bloed", zegt Vesemir. "Een oudere bloedhekser", mompelt hij terwijl hij in het niets staart. "Waarom zeg je het alsof het een verdomd verschil maakt", kreunt Lambert. Dit jonge meisje kreeg te veel aandacht. "Veel verschil" antwoordt Vesemir en tuurt zijn in de hemelswitte ogen van Eskel. Elder Blood Witchers, of zoals ze meestal worden genoemd; Elder Witchers, zijn een uitgestorven ras. Of waren beter gezegd. Ze zijn sterker, sneller en vooral... Ze hebben meer macht.' Hij praat zacht terwijl hij in het eten roert. Zijn ogen turen de kamer rond. 'Zij zijn de meerderen onder de heksers. De eerste vier heksen waren puur oudere heksen. Na hen kwam ik. Nadat ze waren vermoord, liep er geen volbloed hekser meer op deze wereld. Het lijkt erop dat dit is veranderd." "Het verklaart wel hoe ze je kont ruineerden", grapt Coën. "Niemand verslaat de witte wolf" lacht Eskel en aait Geralt. Geralt grijnst. "Hoe heb je haar in godsnaam gevonden?" vraagt Lambert. "Ze heeft mijn monster gestolen" zegt Geralt kalm. De heksers lachen luid. Vesemir grijnst. "Maar geloof me, dat je paden kruist met een oudere hekser, is geen slecht nieuws. Ik moet je bedanken dat je haar hier hebt gebracht. Je hebt het geweldig gedaan mijn jongen" zegt Vesemir trots als altijd. Hij klopt met zijn houten lepel op de pot. Geralt antwoordt niet op Vesemir. Hij staart alleen maar voor zich uit, in gedachten verzonken. Eskel, het is jouw beurt om Salazar wakker te maken. Eskel kreunt. "Het is een glorieuze ochtend om in het gezicht geslagen te worden", spot hij en loopt weg. Geralt kijkt naar Vesemir. De eer is helemaal aan jou", grapt hij. "Hmm" antwoordt hij en baant zich een weg naar de vrouwelijke hekser. Hij wist dat Freyalin hem niet zou vergeven. Ze zou woedend zijn als ze hoorde dat Vesemir haar geschiedenis kende. En ze zou nog woedender worden als ze hoorde dat het Geralt was die het had verteld.Even aarzelt Geralt. Hij houdt zijn hand voor de deur. Iets weerhoudt hem ervan te kloppen. Hij zucht diep voordat hij eindelijk aanklopt. Er volgt geen antwoord. Geralt slikt. Hij reikt naar zijn magie. Zijn magische gehoor stelt hem in staat om achter de deur te luisteren. Hij hoort haar langzame hartslag, haar diepe ademhaling. Dat is tenminste iets. "Feya" vraagt hij en klopt weer aan. "Fuck" klinkt luid door de gang. Geralt draait zijn hoofd om, net op tijd om een glimp op te vangen van Salazar die Eskel uit zijn slaapkamer gooit. Geralt grinnikt. God, hij miste zijn broers. Maar om eerlijk te zijn, hij kwam hier om Freyalin te helpen. Hij wil meer over haar te weten komen. Vesemir moest van haar weten. Maar het belangrijkste was dat ze zijn medische zorg nodig had. Maar nu. Nu wenst hij alleen maar dat hij geen spijt krijgt van zijn keuze. Hij wil niet dat Freyalin gebruikt wordt. Hij wil niet dat Vesemir haar vergiftigt. Een deel van hem wenst dat ze weer heksers zouden kunnen creëren. Maar hij weet dat het letterlijk  zestig procent van haar bloed is dat ze moet opgeven. Voorzichtig opent hij de deur. "Freya" vraagt hij. Freyalin bevindt zich in een diepe slaap. Haar geblesseerde been is ongemakkelijk gestrekt. Een glimlach kruipt om zijn lippen als hij de dikke deken onder haar tengere lichaam ziet. Natuurlijk zou ze zich niet onderstoppen. "Freya" herhaalt hij en observeert het jonge meisje. Hij kan zichzelf niet verklaren, maar voor het eerst voelt hij zich zo... aangetrokken. Er is iets aan haar dat hem ervan weerhoudt om weg te kijken. Zwijgend kijkt hij haar aan. Haar linkerhand rust boven haar hoofd en haar rechterhand bungelt uit het smalle bed. Hij doet een stap naar voren. Geschokt doet hij een stap achteruit als ze opspringt, sneller dan hij kan uitleggen. In haar hand rust een zilveren dolk. Ze sist en legt haar hand op haar bonzende been. "Fuck Freya, ik ben het. Geralt." Hij gooit zijn handen omhoog en slikt. Freyalin gromt. "Fuck Geralt,Strontzak" vloekt ze. Geralt grinnikt. "Goedemorgen" grapt hij. Freyalin kreunt. Ze laat zich weer op haar rug vallen. "Er is ontbijt" zegt Geralt. Freyalin zucht diep. Natuurlijk wil ze het niet toegeven aan Geralt, maar ze heeft echt heel goed geslapen. Het is lang geleden dat ze een hele nacht heeft doorgeslapen. Geërgerd wrijft ze in haar ogen. "Gaat het?" Vraagt Geralt. Freyalin knikt. Ze staat op en hinkt achter Geralt aan. Geralt glijdt zijn heldere ogen naar haar toe. "Wat" vraagt ze, iets arroganter dan ze bedoelde. Geralt antwoordt niet. Hij draait zijn hoofd weer om."Ah, goedemorgen prinses" grapt Eskel en legt zijn arm om haar nek. "Eskel" waarschuwt Geralt. Maar voordat Eskel zijn naam helemaal van zijn lippen rolde, had ze haar zet al gedaan. Freyalin neemt zijn arm. Ze legt zijn arm gedraaid op zijn rug. Eskel kreunt terwijl ze in zijn ogen kijkt. "Ik ben geen prinses," zegt ze kalm. Eskel gromt diep terwijl hij aan haar greep probeert te ontsnappen. Geralt zijn ogen rusten op Vesemir. Terwijl de andere heksen hardop lachen, observeert Vesemir Freyalin. Hij bekijkt elk detail van haar. Haar ogen, haar oren, haar haar... Freyalin liet Eskel met een flinke duw los. Eskel gromt diep en gaat aan tafel zitten. Mopperend als een kind. Zoals Vesemir had verwacht, zet Freyalin zichzelf wat verder van de andere heksen af. Wantrouwend en niet erg vertrouwd met sociaal contact. Geralt pakt twee kommen en gaat naast haar zitten. Hij negeert de brandende blik van Vesemir en begint te eten, nadat hij Freyalin een kom heeft gegeven. Wat is er aan de hand met de witte wolf? Waarom kan hij haar niet met rust laten? Waarom voelt het alsof ze een band hebben? Freyalin eet in stilte en observeert de kamer en de andere heksen. "Hoe voelt je been" vraagt Vesemir. "Beter, bedankt" antwoordt ze zacht. Zonder een woord te zeggen steelt ze Geralt zijn beker met warme melk. Geralt draait zijn hoofd naar haar toe. Amusement verschijnt in zijn ogen en gezicht. "Hmm" zegt hij als ze hem onschuldig aankijkt. Hij schudt zijn hoofd en staat op om een nieuwe beker te pakken. Freyalin neemt een slok en kijkt naar de oude hekser. Ze vertrouwt hem niet. Ze betwijfelt of ze dat ooit zal doen. Maar dit was zijn thuis. Ze had geen keuze. Ze was gewond, ze had hem nodig. Voor nu... Maar het belangrijkste was dat ze een bad nodig had. En nieuwe kleren. Verdomme, ze had een bad nodig. Ze verlangde naar een bad. Ze was niet zoals de andere heksen. Ze hield ervan zichzelf schoon en fris te houden. Ze negeert de brandende ogen van de heksers en vraagt zich af waar ze heen moet. Over een paar dagen zou haar been genezen zijn. Genoeg om te rijden toch. Misschien kan ze Cintra bezoeken? Koningin Calante was haar vriendin en ze was niet meer op bezoek geweest sinds de echtgenoot van de koningin stierf. Het is te lang geleden. Haar dochter zou nu achttien zijn. Waarschijnlijk is een volgend bezoek op zijn plaats. "Freya" herhaalt Geralt. Freya kijkt op. "Hm"? Er verschijnt een verbaasde blik op haar gezicht. Hij vroeg haar iets toch? Zijn gezicht verraadt het antwoord. In zijn linkerhand houdt hij een fles met een gele vloeistof. Geralt zucht. 'Ik zei dat dit je pijn zal verhelpen.' Freyalin bijt op haar onderlip. Kan ze hem vertrouwen? Wat zat er in die fles? "Vertrouw me voor een keer verdomme gewoon Freya" gromt Geralt. Twijfelend neemt ze de fles aan. Met een grote slok drinkt ze de vloeistof op. God, het was verdomd walgelijk. Het was dik, zuur en voelde aan als jam die langs haar keel gleed. Ze hoest en houdt haar hand voor haar lippen. "Fuck dat is ranzig" kreunt ze. Geralt en Vesemir lachen geamuseerd. Maar hij loog niet. De pijn in haar been wordt langzaam minder hevig. Minder pulserend.Haar tweede dag op Kaer Morhen is langzaam voorbij. Freyalin verveelde zich rot. Toch bleef ze liever alleen. Er was geen verschil in haar wantrouwen jegens de andere heksers. Vooral Vesemir niet. Geralt was erg aardig, maar soms twijfelde ze aan zijn bedoelingen. Zoals gewoonlijk bevindt ze zich alleen, buiten in de kou. Zittend op een hooibaal neemt ze even de tijd om haar wapens schoon te maken. Ze wil voorbereid zijn op de lange weg vooruit. Ze had nog niet de moed gevonden om het Geralt te vertellen. Waarom weet ze echter niet. Ze had geen zin om hem teleur te stellen. Het was de eerste keer dat ze zich zo voelt. Een deel van haar wil blijven, ze geniet zelfs af en toe van zijn gezelschap. Hij respecteert haar stilzwijgen. Maar ze wist gewoon, als ze hem over haar plannen vertelde, dat hij die grote puppyogen zou trekken die ze zo haatte. Hij zou tegen haar vloeken en schreeuwen. Met deze grote droevige ogen.Een geluid dat ze nog nooit eerder heeft gehoord, trekt haar aandacht. Het klinkt niet ver weg. Wat was dat geluid? Ze staat op en trekt haar zwaard. Wantrouwend kijkt ze rond in de lucht. Een luid gebrul doet de grond onder haar trillen. Haar gezicht wordt bleek. Een groep van elf basilisken landt op de binnenplaats. Waarschijnlijk hopen ze gewoon dat dit een goede plek is om zich te verstoppen voor de koude, strenge winter. Freyalin heft haar zwaard op. De basilisk die voor haar landt brult luid in haar gezicht. "Kerel, je hebt een verdomd muntje nodig" kreunt ze en veegt het speeksel van haar gezicht. Ze valt het beest aan. Er zijn maar twee slagen nodig voordat de andere witchers naar buiten rennen. Hun zwaarden zijn getrokken en hun ogen turen haastig rond. Geralt gromt diep als hij merkt dat Freyalin in haar eentje met een basilisk vecht. Vesemir stopt met rennen en kijkt met opengesperde mond naar Freyalin. Zijn ogen volgen elke beweging die ze maakt. Ze springt in de lucht, draait 3 keer rond en landt een stukje verder, snel op haar voeten. Terwijl ze dit doet, snijdt ze de basilisk zijn strot door. Freyalin sist als ze door haar bonzende been zakt. Mopperend kijkt ze op. Haar stomme been ook. Ze gaat op één knie zitten en tilt haar hoofd op. Nog een Basilisk die met zijn staart in haar maag stoot. De kracht duwt haar tegen de stenen muur. Kreunend staat ze op. "Klootzak" vloekt ze. Eskel worstelt met een van de klauwen van de basilisk. Het machtige beest probeert zijn scherpe klauwen in de borst van de donkerharige hekser te planten. Hij gromt en kreunt. Freyalin rent haastig weg. Na een paar stappen laat ze zich vallen en glijdt verder over de besneeuwde vloer. Glijdend onder de basilisk en Eskel door snijdt ze de poot van het machtige beest. Eskel haalt diep adem en steekt het beest in zijn oog. Hij draait zich om naar Freyalin. Hijgend biedt hij haar een hand aan. Freyalin grijpt zijn hand en trekt zich op. "Bedankt" zegt hij en gooit zijn mes naar het beest links van haar. "Ach, ik red je reet graag" knipoogt ze. Vesemir kijkt geamuseerd naar Freyalin. Ze staat zij aan zij met Eskel en vecht alsof ze eeuwenlang deel uitmaakte van de groep. Hij was onder de indruk van de manier waarop ze vocht. Hij moet toegeven dat ze sneller, sterker en slimmer was dan zijn heksen. Freyalin kreunt diep met een zachte schreeuw wanneer een beest haar arm klauwt. Vol zorgen kijkt Geralt haar aan. Vesemir ziet de bezorgdheid op zijn gezicht. Het is vreemd voor hem om Geralt zo te zien. Geralt rent haastig, springt over de dode basilisk en gooit zijn zwaard op het beest dat Freyalin aanviel. Hijgend komt Lambert naast Vesemir te staan. "Genieten we van de show?" vraagt hij ruw. Vesemir grinnikt. "Ik al zeker" antwoordt hij knikkend. Freyalin haar rug stoot tegen Geralt zijn sterke rug. Even kijken ze elkaar aan. Er zijn nog twee basilisken over. Een voor haar en een voor Geralt. De andere witchers hebben het vechten al opgegeven. Eskel, Lambert en Coën staan naast Vesemir, de rest vlucht naar binnen. Hun wonden likkend. Geralt draait zijn hoofd over zijn schouder. Freyalin beantwoordt zijn ogen. Ze knikt. De mondhoeken van Geralt krullen zachtjes op. Geralt buigt voorover in een poging de basilisk te overrompelen en valt zijn voeten aan. Terwijl hij dit doet, rolt Freyalin over zijn sterke rug en valt de basilisk in zijn hart aan. "Ze zijn nogal een paar", zegt Eskel, jaloers als nooit tevoren. "Jaloers broer" plaagt Coën. Het gevleugelde beest sterft gillend als Freyalin haar zwaard in zijn hoofd steekt. Terwijl het beest sterft, raakt hij Freyalin met zijn staart. Vloekend, kreunend en grommend vliegt Freyalin naar de muur, stoot haar hoofd en valt op haar buik in de sneeuw. Voor een korte periode valt ze flauw."Freya, ik ben het Geralt" hoort ze zachtjes. Zijn stem is wazig alsof ze onder water is. "Freya" vraagt hij en wrijft het haar van haar gezicht, bedekt met een laagje bloed. Onder begeleiding van een kreun heft Freya haar hoofd op. De andere heksen beginnen de lijken te verbranden. Geralt zit naast haar. "Fuck" vloekt ze. Geralt grinnikt. Hij helpt haar overeind. "Fuck" vloekt ze weer als ze door haar been zakt. Opnieuw bloedt ze als een varken. Ze beseft al snel dat ze haar hechtingen heeft geopend. Haar rode bloed druipt op de koude sneeuw. "Hey, het is oké" zegt Geralt zacht. Hij tilt haar in zijn armen. "Fuck Geralt, zet me neer. Ik ben geen fucking baby" protesteert ze. Geralt zucht. "Je gedraagt je als een verdomde baby" antwoordt hij, haar koppigheid beu. Ze slaat zijn borst. "Ik heb nog steeds verdomde benen; ik kan voor mezelf zorgen! Zet me verdomme neer." Geralt zet haar langzaam neer. Hij fronst. Hijgend legt ze haar hand op haar been. Ze probeert te balanceren op één been. "Het lijkt alsof je maar één been hebt", grapt Lambert. Ze sist. "Fuck off" snauwt ze. "Fuck Freya, laat mij gewoon voor je zorgen" gromt hij. Zijn stem wordt steeds luider. De andere witchers stoppen met hun acties en richten hun aandacht op hen. "Het getrouwde stel is weer bezig", grapt Lambert. "Fuck off" beledigt Freyalin. Ze is heksers moe. Ze zijn te nieuwsgierig. Geralt zucht diep. "Je bloedt verdomme Freya" zegt Geralt. Hij wijst naar haar bloed in de sneeuw. Freyalin haar lip trilt. Vesemir kijkt op. Hoop sprankelt in zijn ogen. Hij weet wat dit betekent! Net als zij. Faeinnewedd zou hier groeien. De sleutel tot het maken van witchers! "Fuck" kreunt Freyalin zachtjes. Ze valt weer naar beneden. Opnieuw neemt Geralt haar in zijn armen. "Het is verdomme geen schande om hulp te accepteren", zegt hij zacht. Freyalin mompelt iets binnensmonds. Haar hoofd stoot tegen zijn borst. Zijn geur kalmeerde haar. Dat was nieuw. Waarom was dat? Ze kende hem nauwelijks! De andere heksen lachen geamuseerd. Hun ogen volgen Geralt die Freyalin naar binnen draagt. Zeker, ze was een stuk werk! Vesemir kijkt naar haar rode bloed in de sneeuw. Er beginnen al donkerblauwe bloemen te ontkiemen. Hij glimlacht tevreden. Dat meisje moest blijven!