Levendige muziek speelt luid. Er paradeert al een handvol dronken gasten door de zaal. Geralt gromt opnieuw als hij met Jaskier de kamer binnenkomt. Freyalin aan zijn andere kant zucht diep. Haar ogen spreken haar ongemak uit. Haar slanke lichaam is gekleed in een prachtige donkergroene jurk met een hoge split en lange gedrapeerde mouwen.Haar prachtige witte haar is gevlochten in een hoge gevlochten paardenstaart "Niet piekeren, je ziet er prachtig uit", fluistert Jaskier.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Oké, dus blijf dicht bij me, kijk gemeen en doe alsof je niet kan praten. Ik kan niet toestaan dat iemand erachter komt wie je bent.' "Geralt van Rivia, de machtige Witcher!" Freyalin gromt diep. "Dat heeft lang geduurd", verzucht ze. "O, shit." 'Ik heb je niet meer gezien sinds de pest.' De magiër kijkt naar Freyalin. Hij observeert elk detail van haar. 'Goede tijden, Mousack.' 'Ik heb je zure attitude gemist. Ik was bang dat dit een saaie aangelegenheid zou worden, maar nu de Witte Wolf hier is, is misschien nog niet alles verloren. Waarom ben je gekleed als een trieste zijdehandelaar?' Geralt kijkt naar Jaskier terwijl Freyalin haar lach probeert in te houden. "Wat" vraagt Jaskier. Mousack knikt naar Freyalin. "Milady" begroet hij en kust haar met de hand. Geralt zucht diep. Daar gaan we weer, denkt hij. "Freyalin" zegt hij. Mousack glimlacht terwijl hij naar Geralt kijkt. Freyalin sist naar Geralt. Opnieuw doet hij het! Jaskier slikt. Hij voelt zich niet echt veilig tussen hen. "Erg leuk je te ontmoeten. Vergeef mijn directheid, maar ben jij... een hekser", vraagt hij. Freyalin geeft geen antwoord. Ze vertrouwt de man niet. "Ja" zucht Geralt. "Loop met me mee", zegt hij en laat Freyalin en Jaskier alleen. Freyalin sist nog een keer. "Ik ga verdomme een drankje halen", mompelt ze. "Eh wat" vraagt Jaskier, maar voordat hij het kan vragen is ze weg. Ze negeert alle brandende ogen die op haar gericht zijn en loopt naar de bar. "Goodday" begroet een jonge roodharige man. "Denk er verdomme niet over na", antwoordt ze en loopt weg met een kopje bier. De man, zijn vrienden, lachen luid."Laat je broek vallen." "Wat?" 'Ik heb het gezicht van dat kleine ding niet goed kunnen bekijken, maar dat puistige kontje kon ik me overal herinneren.' Freyalin grinnikt terwijl ze naar de bard loopt. "Vergeef me, maar dit zakje met stront kan niet in de buurt van je vrouw zijn. Jaskier kijkt naar haar op. "Waarom, hij is van jou?" heer. Dit... gebeurt voortdurend. Het is waar, hij heeft het gezicht van een schurk en een lafaard.' Jaskier kijkt haar met open mond aan. 'Ah Geralt', begroet hij. 'Help me alsjeblieft voordat de beledigingen mijn hart en inspiratie bereiken.' Jaskier jankt. Geralt snuift. "Eerlijk gezegd is hij als kind door een os in zijn ballen getrapt." Freyalin kan haar lach nauwelijks inhouden. "Ja, dat is tr... whaattt", vraagt Jaskier. "Excuses", stamelt de heer snel. "Hier, verdrink jouw... verdriet over mij, eunuch.' 'O, wauw. Bedankt. Ontzettend bedankt. In de eerste plaats verpest je alle ophef, en daarna verpest je mijn hofse reputatie.' 'Ik heb je leven gered. Vanaf nu sta je er alleen voor. Probeer voor zonsopgang geen dolken in je rug te krijgen', zegt Geralt en loopt verder met Freyalin haar arm in de zijne gehaakt. 'Wat ben je verdomme aan het doen', vraagt ze. 'Ik moet je iets vertellen', begint Geralt, maar een fanfare onderbreekt Zijn stem. 'Allen staan op voor Hare Majesteit, de Leeuwin, Koningin Calanthe van Cintra!' 'Bier' roept Calanthe als ze binnenkomt. Freyalin grinnikt. Precies zoals ze zich haar oude vriendin herinnerde. 'Excuses, edele heren. Een paar beginnende townships in het zuiden moesten eraan herinnerd worden wie koningin was. Ik vind dat het goed is voor iemands bloed en humeur. Bereid de glorieverhalen van uw minnaar voor, goede heren. Mijn dochter wil dit graag achter de rug hebben. Net als ik. Bard, muziek!' Enthousiaste Jaskier begint te spelen. 'Nee, nee, nee! Een mal! Je kunt je verdomde maudlin-onzin bewaren voor mijn begrafenis.' Calanthe komt naar Freyalin. 'Mijn lieve Freya' lacht ze. Freyalin glimlacht en beantwoordt de omhelzing van de koningin. 'Het is te lang geleden.' 'Dat is zo', zegt Freya. 'Ik had het verwacht. Jij. Maar waarom ben je zo gekleed? "Dat mijn vriend is een lang verhaal" gromt Freyalin. Calanthe lacht. "Kom maar bij mij aan tafel zitten" zegt ze en loopt verder.Het duurt niet lang voordat de menigte begint te vechten over wie het grootste monster heeft gedood. Freyalin en Geralt kijken zwijgend toe. Zoals altijd... Broeden..."GENOEG", roept de koningin plotseling. 'We hebben hier vanavond een gerenommeerde gast. Misschien kan hij verklaren welke gewaardeerde heer de waarheid spreekt.' "Geen van beide" zegt Geralt na een zucht van Freyalin. 'Noem je mij een leugenaar, oude man?' Freyalin werpt de nobel een dodelijke blik toe. Hij houdt plotseling zijn mond. 'De Slager van Blaviken blaat volslagen onzin.' 'Misschien zijn de heren... zeldzame ondersoorten van de manticore tegengekomen.' 'Misschien wil onze gewaardeerde gast ons vermaken met hoe hij de elfen aan de rand van de wereld versloeg?' Freyalin gromt zachtjes. Ze haat het als ze over Elfenhaat spreken. "Er was geen moord. Ik werd tegen mijn reet getrapt door een haveloze bende elfen. "Ik stond op het punt dat mijn keel werd doorgesneden toen Filavandrel me liet gaan." "Maar het lied!" "Ja, het lied" spot Freyalin. 'Toen het mes van Filavandrel mijn keel kuste, heb ik tenminste niet in mijn broek gescheten. Dat is het enige wat ik voor u kan hopen, heren. Bij uw laatste ademtocht een schijtloze dood. Maar ik betwijfel het.' Freyalin grinnikt. 'Het zou uw mes in de keel van Filavandrel zijn geweest als u erbij was geweest, Majesteit.' "Oh jij sukkel", gromt Freyalin. Een beetje luider zoals blijkbaar allemaal bedoeld is, terwijl alle ogen naar haar gericht zijn. 'Niet dat een elfenklootzak uit zijn hol zou kruipen om je op het veld te ontmoeten.' "De enige klootzak is de kleine stront die op andere soorten jaagt en ze voor niets van hun land berooft", gromt Freyalin. 'OOHHH klinkt luid. 'Elke man die bereid is zichzelf in de schaduw van zijn mislukkingen te schilderen, zal vanavond voor veel interessantere gesprekken zorgen. Kom, Heksers. Ga naast mij zitten terwijl ik me omkleed." Hm."'Verdomme, dit vervloekte ding. Ik zou deze avond net zo goed in harnas willen zien.' "Net als ik", gromt Freyalin. "Vertel eens, hoe komt een hekser op het verlovingsfeest van mijn dochter terecht... verkleed als?" Calanthe lacht. Freyalin grijnst. "Je kent mij Calanthe, ik ben helemaal voor dat soort sociale bijeenkomsten." Calanthe trekt één wenkbrauw op. Even blijft het stil. Dan barst ze in lachen uit. "En jij... hekser?" 'Ik bescherm de bard tegen wraakzuchtige koninklijke cuckolds.' 'Idioten, allemaal. Toch ben ik blij met jullie gezelschap, dat van pas zou kunnen komen. Ik twijfel er niet aan dat er vanavond bloed zal vloeien.' "Ik ben niet te huur als bodyguard", gromt Geralt. 'Je bent precies zo aangenomen door de bard.' "Dat is anders", protesteert Freyalin. 'Ik help de idioot van zijn munt af.' "En hij is de idioot", lacht Calanthe. 'Ik zeg alleen maar: als alles hier vanavond naar de hel gaat, kan ik er toch op rekenen dat jij op strategische wijze bepaalde irriterende stoffen verwijdert die zich kunnen voordoen? Ik zou dat zelf doen, alleen ben ik verplicht een kunstgreep van decorum hoog te houden en ... eerlijkheid." "Hé, ik kan je niet helpen" zegt Geralt met een glimlach. "Kijk ook niet naar mij", zegt Freyalin. 'Zo gevaarlijk direct. Als koningin zou ik het kunnen bevelen. Als ik een van je onderdanen was. Ik zou je zo heel langzaam kunnen martelen tot je je gehoorzaamde.' Freyalin haar spieren spannen zich aan. "Hare Majesteit zal doen wat ze wil. Ik ben er niet voor om te draaien". 'O, kom nu. Iedereen heeft zijn prijs.' "Heer Slechtvalk van Nilfgaard." "Goede kans, Slechtvalk, aah!" 'Ga verder, heer Peregrine!' Er schalt een doedelzak waarop iedereen hardop lacht. Het gebeurt drie keer als de man zijn mond probeert te openen. "Oh verdomde shit", vloekt Freyalin. 'Maak nog een geluid, Draig Bon-Dhu, en ik laat je ingewanden in pijpen naaien en naar je moeder sturen.' "Koningin Calanthe, mijn huwelijk met uw dochter zal de juwelen van het noorden en het zuiden verenigen en een onbreekbare alliantie smeden die niemand zou durven overschrijden. En... ik ben een van de vijf broers zonder zussen. Mijn krachtige zaad in Pavetta zal enkel voortbrengen; de sterkste mannelijke erfgenamen." "Cintra is inderdaad het juweel van het noorden, maar toch blijft Nilfgaard het rotzooi van het zuiden, en dat wil wat zeggen!" De menigte barstte in lachen uit. 'Zeg eens, is het waar dat je piswater drinkt en je te goed doet aan je eigen jonge Nilfgaardiaanse koningen? Ze blijven niet lang koningen. Wie zal de kroon van de usurpator overnemen? Jij? Hoe lang zul je het volhouden? Een jaar? Een maand? Een dag ?" Freyalin glimlacht zachtjes terwijl de man zich terugtrekt. 'Heer Steergart van Kaedwen.'♪ O, visboer, o, visboer ♪♪ Kom de honger van je dochter stillen ♪- ♪ Om aan mijn hoorn te trekken ♪- [allemaal klappen op tijd]♪ Zoals het 's morgens opkomt ♪♪ Want het is niets dan pech ♪♪ Neuken met een puck ♪♪ Opdat uw kleinkind niet geboren wordt ♪♪ Een harige jonge faun ♪♪ De hele dag blaten en balken, hé ho ♪♪ De dochter van de visboer, ba, ba ♪'Hoeveel meer van dit pauwenmoet ik volhouden? Dit... Dit alles omdat de mannelijke traditie dit vereist. Als ik een man was, zou ik gewoon tegen de hele boel kunnen zeggen dat ze op moesten rotten, en regelrecht aankondigen met wie Pavetta zou moeten trouwen. Ik ben er klaar mee. Of, beter nog, laat het arme meisje over haar eigen lot beslissen.' 'Iets zegt medit is niet de eerste keer dat je door de grillen van de mannelijke traditie navigeert. Sterker nog, ik durf te wedden dat je ervan zult gedijen.' 'Gesproken als iemand die zijn eigen portie dwazen heeft weten te bevaren.' 'Hm.' 'Vertel me eens, Witcher, waarom zijn er nog zo weinig van jullie over?' Geralt kijkt naar Freyalin. Freyalin slikt haar drankje door. Haar ogen zeggen alles. "Het is niet langer mogelijk om meer van ons te creëren, sinds het ontslag van Kaer Morhen." 'Vertel me eens, Majesteit... waarom riskeert u uw leven op het slagveld als u op uw troon kunt rusten?' 'Omdat er een eenvoud schuilt in het doden van monsters, nietwaar?' "Hmm" fluistert Geralt. Freyalin eet alleen maar in stilte. Ze is het praten, het lawaai, het gezelschap al lang beu..."Iedereen kijkt op als een overleden soldaat de hal binnenstormt en de soldaten aanvalt. Hij maakt plaats voor de koningin en maakt een buiging. Freyalin kijkt naar de ridder met de helm. "Wat de fuck" mompelt ze. 'Vergeef mij dat ik zo laat opdring, Majesteit, en voor het misverstand met uw bewakers. Alsjeblieft! Ik kom in vrede. Ik heb maar één moment van uw tijd nodig. Ik ben Heer Urcheon van Erlenwald, en ik kom . de hand van u dochter ten huwelijk opeisen.' 'Een ridder... zonder enige bekendheid... uit een afgelegen gehucht... die mijn hof durft te betreden zonder zijn gezicht te laten zien?' 'Mijn excuses, Majesteit. De eed van een ridder verhindert dat ik mijn gezicht laat zien totdat de twaalfde bel klinkt.' Een heer staat op en slaat de helm weg. 'Bollocks.' Freyalin haar ogen groeien als ze naar de ridder kijkt. Geralt zijn mond gaat zachtjes open. "Witchers, dood hem", beveelt Calanthe. "Nee mijn vriend", protesteert Freyalin. "Deze ridder is vervloekt", antwoordt Geralt. "Wat de prijs ook is." "Dit is geen monster." "Jij bent net zo nutteloos als de rest van hen . Dood dit beest", brult ze. De ridder raakt in paniek en kijkt naar de krijgers die hem aanvallen. Voordat Geralt het door heeft, springt Freyalin op van haar stoel, duikt over de tafel en eindigt naast heer Urcheon. Het zwaard op zijn hoofd raakt geblokkeerd. slechts enkele centimeters verwijderd van Freyalin met haar zwaard. De heer kijkt haar dankbaar maar verbaasd aan. Grommende Geralt staat op. Verdomde Freyalin, die altijd tussen de dingen door komt. 'Leeuwin van Cintra, ik kom opeisen wat rechtmatig van mij is! Pavetta. Volgens de wet van de verrassing.' 'Dood ze allemaal,' beveelt Calanthe. Freyalin sist terwijl ze naar de koningin opkijkt. 'Echt waar? Wat de fuck Calanthe? Na zes jaar verdomde vriendschap?!" Calanthe lijkt niet onder de indruk. Freyalin, Geralt en Urcheon vormen een driehoek terwijl ze zich verdedigen tegen de aanvallers. "De Wet van de Verrassing is uitgeroepen. Mijn koningin, stop', roept muis. 'Ik zei dat je weg moest blijven', brult Calanthe. 'Majesteit... de hekser spreekt de waarheid. Ik werd als jonge jongen vervloekt. Mijn hele leven een levende ellende tot de dag dat ik uw echtgenoot, koning Roegner, van een wisse dood redde. Traditiegetrouw koos ik als betaling voor de Wet van de Verrassing. Welke meevaller hij ook thuis tegenkwam... zou van mij zijn.' 'O, die stomme klootzak. Het was beter dat je hem had laten sterven!' gromt Geralt. 'Je wist dat hij zou komen, en je hebt ons ertoe aangezet hem te doden.' 'En jij... je vermaakt met het beest dat je stomme vader heeft opgelicht!' 'Het is geen zwendel. ' 'Vragen om betaling met de Wet van Verrassing is zo oud als de mensheid zelf.' 'Laat me niet de les lezen, Eist.' 'Het is een eerlijke gok. De kans is net zo groot dat hij wordt beloond met een recordoogst als een pasgeboren pup. Of... een verrast kind. Hij kon het niet weten. Het lot heeft bepaald dat de verrassing Pavetta zal zijn.' 'Toen ik hoorde dat koning Roegner was teruggekeerd om onderweg een kind te vinden... liet ik alle gedachten varen om de Wet van de Verrassing te claimen. Ik wist... Ik wist dat geen enkele vrouw mij ooit zo zou accepteren. En dus wachtte ik. Ik wachtte tot de twaalfde bel, toen de vloek losbarstte. Het was nooit mijn bedoeling om haar te ontmoeten. Kijk gewoon van een afstandje. Totdat het lot tussenbeide kwam... en onze harten botsten. En bij zonsopgang werd ik wakker met haar in mijn armen en ik... zo.' 'Wie zijn wij om het lot uit te dagen?' 'Het leven is gered, de schulden moeten worden afbetaald, anders valt de hele wereldorde uiteen. Eer de wens van het lot, of laat zijn toorn op ons los.' 'Er is geen wij! Ik buig voor geen enkele wet die is opgesteld door mannen die nooit een kind hebben gebaard! Is er niet iemand onder jullie die niet terugdeinst voor het lot? Jij, Witcher... die monsters van alle slagtanden en klauwen heeft gekend... ben jij ook bang?' van de 50 andere kinderen in de pestkar buiten. Destiny... laat mensen geloven dat er een bevel achter deze onzin zit. Dat is er niet. Maar een gedane belofte moet worden nagekomen. Dat geldt net zo goed voor een gewone burger... als voor een koningin.' 'En jij... Freyalin. Als mijn zogenaamde vriend?' Freyalin zucht. Ze heeft altijd geloofd dat het lot zichzelf kon neuken. En het kon haar nooit minder schelen. Maar dit is het leven van Pavetta. 'Zoals ik altijd zei: Destiny is een zak stront die zichzelf kan neuken. Maar Pavetta... Laat het meisje kiezen.' 'Ik hou van Duny, moeder. Ik zal met hem trouwen. Ik zal eindelijk vrij zijn.' Calanthe loopt naar Duny toe. 'Dit is je lot.'"Nee!" Een sterke windstoot gooit iedereen achteruit. Een orkaan binnenin breekt alles af en slaat iedereen op de grond en tegen de muren. Freyalin gromt terwijl ze tegen een sterke stenen balk wordt gedrukt. Geralt probeert haar hopeloos te bereiken. Maar het is onmogelijk. Freyalin gebruikt haar magie. Haar ogen gloeien terwijl ze oudere taal schreeuwt. Een krachtige slag vecht tegen de wind en creëert een moment waarop ze vooruit kan lopen. Grommend blijft ze het doen totdat ze de aandacht van Pavetta kan opeisen. Ze richt haar sterke magie op het meisje en laat ze opnieuw op de aarde vallen. Met een harde klap gaat de wind liggen. Geralt kijkt haar verbaasd aan. Haar magie was sterk."Mijn koningin, bent u gewond?" "Geloof je nu in het lot?" "Ik dacht dat de gave van je grootmoeder je had overgeslagen... net als ik. Het lijkt erop dat ik ongelijk had. Over zoveel dingen. Het lot heeft gesproken! En ik heb geluisterd. De wet van de verrassing zal worden gerespecteerd. Pavetta zal trouwen... Heer Urcheon.' 'Reageer slecht, en je zult niet alleen tegenover de Leeuwin staan, maar ook tegenover de zeehonden van Skellige. Omdat koningin Calanthe... heeft ingestemd met mijn huwelijksaanzoek.' Freyalin grijnst. 'Natuurlijk had ze dat.' "Er zullen hier vanavond twee geloften zijn! Ik neem aan dat dat prettig is. Verrukkelijk." Pavetta. Duny. Met mijn zegen...bind ik je." Freyalin doet een stap achteruit terwijl Duny plotseling begint te hoesten en te blaffen. "Duny" vraagt Pavetta. Huiverend verandert hij in de man die hij zou moeten zijn. Freyalin glimlacht. "Eindelijk vrij" fluistert ze. 'De twaalfde bel heeft nog niet gerinkeld. Wat is er gebeurd? Ik denk dat jouw zegening van dit huwelijk... een bestemming heeft vervuld. De vloek is opgeheven.'' Als je morgenochtend nog leeft. Ga niet tot het ochtendgloren naar forel zoeken in vreemde rivieren', grapt Geralt en tikt Freyalin op de arm. Freyalin maakt een buiging en maakt plaats om te vertrekken. 'Nee, wacht! Wacht. Je hebt mijn leven gered. Ik moet jullie twee terugbetalen.' 'Nee' protesteert Freyalin. Je hebt bewezen dat je het soort man bent dat hetzelfde zou doen. Ik wil niets.' "Het enige wat ik wil is dat je belooft dat je altijd rechtvaardig en vriendelijk zult zijn", zegt Freyalin. ""Nee bedankt. Alsjeblieft, Geralt van Rivia en Lady Freyalin, heb niet het gevoel dat jullie mij een dienst bewijzen. Ik kan geen nieuw leven beginnen in de schaduw van een levensschuld.' 'Goed. Wij... claimen de traditie zoals u die heeft, de Wet van Verrassing. Geef me dat wat je al hebt, maar nog niet weet.' Freyalin kijkt hem aan terwijl Calanthe naar adem snakt. 'Nee, wat heb je gedaan?' hijgt ze. Het zal zijn om een echt monster te doden, niet om aanspraak te maken op een oogst of een nieuwe pup. Het lot kan gebeuren...' Alsof dat het teken was dat Pavetta opwerpt. 'Pavetta? Ben jij...' Geralt gromt binnensmonds. 'Oh verdomde shit' vervloekt Freyalin. 'Fuck' gromt Geralt.Freyalin zucht diep terwijl ze haar jurk uittrekt. Geralt staart uit het raam. "Ik denk nog steeds aan dat kind", vraagt ze. "Hmm" zegt Geralt terwijl hij opkijkt. Hij observeert Freyalin haar rondingen, haar mooie lichaam. Hij heeft perfect ronde borsten. "Wat" vraagt ze. 'Ik maakte me zorgen om je. Maar je hebt me laten zien dat dat niet nodig was. Je magie is sterk.' "Ik gebruik mijn magie niet vaak", antwoordt ze. "Freya I.." begint Geralt maar hij stopt. 'Dit is niet gemakkelijk voor mij. Ik heb nooit... Maar jij bent belangrijk voor mij. Veel.' De hoeken van Freyalin haar lippen krullen een beetje omhoog. 'Ik weet dat ik me niet altijd zo gedraag. Maar jij bent speciaal. Op een goede manier. Je hebt iets in mij losgemaakt.' 'Ik kan blijven als je wilt.' Freyalin fronst diep. Ze was altijd alleen, ze wilde altijd alleen zijn, maar zijn vraag deed haar daar nu aan twijfelen. Ze weet dat ze hem in het begin haatte. Maar de tijd die ze eigenlijk gescheiden doorbrachten... ze miste hem. "Alsjeblieft" zegt ze. 'Ze weet niet waarom, maar ze weet gewoon dat ze graag reist met de witharige heks.' 'Vertrouw je me?' vraagt hij. Opnieuw denkt Freyalin na voordat ze antwoordt. Nog niet zo lang geleden zei ze dat ze hem nooit zou vertrouwen, maar nu. Het voelt alsof dit veranderd is. Ze kan het niet uitleggen. "Ja" antwoordt ze zacht. Geralt glimlacht. Hij komt dichterbij. "Waarom kijk je me altijd zo aan?" "Ik wil je nu heel graag kussen. ""Doe het dan" antwoordt ze zwoel. Geralt drukt zijn lippen diep op de hare. Zijn tong domineert haar mond. Zijn handen grijpen haar borsten terwijl de kus dieper wordt. 'Ik ga je neuken totdat je verdomme niet meer kunt lopen' Geralt fluistert schor. Freyalin kijkt hem aan. "Wees niet zachtaardig." Geralt bezwijkt voor haar en pakt haar stevig tegen zich aan. Ze vouwt haar rechterbeen over zijn buik. Freyalin hapt naar adem terwijl zijn erectie tegen haar aan duwt. Terwijl Geralt haar zachtjes binnendringt, inhaleert Freyalin. Het duurt niet lang voordat hun zachte vrijen verandert in luide, ruige seks. Geralt's adem stokt terwijl hij steeds harder tegen haar aan botste. Freyalin buigt haar rug en pakt de randen van de tafel vast terwijl ze luid, bijna schreeuwend kreunt. Vaak had ze seks, maar nooit eerder op deze manier. Dit voelde... Te goed. Tot gepassioneerd. Geralt houdt zijn gekreun in terwijl hij tegen haar aan rijdt. Van alle vrouwen met wie hij sliep. Dit was de meest verrijkende ooit. Hij kan het niet uitleggen. Is het omdat zij ook een hekser is? Er is iets aan de hand tussen hen, dat is zeker.
