Araftan Önceki Cehennem-Countryhumans

Albert - Amerika

Önerilen şarkı: Americano-Lady Gaga

§ Albert'in Gözünden §

Donuyorum.. çok donuyorum. Keşke yaz gelse, en azından soğuk olmaz diye düşünürken yoldan geçen herkesin sanki bir çöpmüşüm gibi bana iğrenerek bakmaları ise insanlardan nefret etmemi sağlayan sebeplerden biriydi. Şu an kışın ortasında yırtık kıyafetlerimle sokakta günlerdir sadece çöpten bulduğum yemekler dışında bir şey yememiştim. Göreceksiniz birgün en zengin ben olacağım!

Daha fazla bu bakışlara maruz kalmak istemediğim için doğru arka sokaktaki yerime gittim ve zar zorda olsa uyumaya çalıştım. Gecenin bir körü bile olsa insanların acıma ve iğrenç bakışlarından kurtulmak istedim. Annem ben doğduğumda beni çöpe bağlayıp atmış, benim çöpteki sesimi duyan komşular beni çöp poşetinin içinde bulmuşlar. Yani yetimhane adı altındaki çocuk ticareti yapan yerden kaçmadan önce bana anlatılan bu şekildeydi. Bu insanlardan nefret etmem için asıl sebep! İnsanlar kötü, insanlar duygusuz bir pislikten başka bir şey değiller! Madem bakamayacaksın neden doğuruyorsun?

Derken bir kız çocuğunun sokakta tek başına korku içinde etrafına bakındığını gördüm ve hemen kalkıp yanına gittim.

Albert: Merhaba küçük hanım. Burada ne işiniz var? Bu saatte buralar çok tehlikeli olur.
Kız: B-Ben annemi kaybettim.
Dedi ağlamaklı bir sesle.

"Peki." Deyip elinden tuttum. "Hadi anneni bulmaya gidelim."

Albert: Adın ne?
Kız: Emily.
A: Ne kadar da mükemmel bir isim.
Demem üzerine Emily kıkırdamakla yetindi.

Emily'de ilk dikkatimi çeken şey isminin yazılı olduğu altın künyesi ve giydiği şık kıyafetlerdi. Ve buradan da ailesinin ne kadar zengin olduğu anlaşılıyordu. Kıskanmadım değil.

Karşımıza çıkan alkollü adam bize yalpana yalpana bize doğru yürüdüğünü farkettiğimde Emily'i kucağıma alarak ters yöne koşmaya başladım derken bir kadın bize doğru koşmaya başladı. Annesi miydi?

Derken kadın Emily'i kucağımdan aldı ve bana tokat attı.

Yüzüm yana dönükken konuşmaya başladı;
Kadın: Sen kim oluyorsun da benim bebeğime elini sürersin pislik!

İnsanlar kötü!

Emily: Anne o bana yardım etti, sen beni kaybettiğinde abi bana sahip çıktı. Belki başkalarını suçlu çıkarmak yerine kendi suçunu kabul etmelisindir?
Dedi tatlı bir sesle.

Belki de her insan kötü değildir, ha?

Kadın Emily'in söylediklerini haklı bulmuş olacak ki biraz durdu, ama hala emin değil gibi yüzüme sert bir bakış attı ve gitti.

§ Yarın Sabah Saat 11 §

Yine heryerim tutula tutula birgüne daha gözlerimi açmıştım. En azından bugün biraz güneş vardı. Ve hâla açım.

Bir kaç parça bayat ekmek bulduktan sonra en azından karnımın biraz doyduğuna şükrederek yine sokaktaki yerime gittim.

İnsanların bakışları umrumda değil. Burada yaşamak benim de hakkım, burada olmayı ben çok istiyorum sanki!