Araftan Önceki Cehennem-Countryhumans

Almira-Kazakistan

Önerilen Şarkı: Happy Face-Jagwar Twin

"BENİM KURALLARIMA UYACAKSIN!"

"Tamam."

"BEN NE DERSEM O OLACAK!!"

"Tamam."

"HER ZAMAN GÜLÜMSEYECEKSİN, ASLA ÜZÜLMEYECEK, SİNİRLENMEYECEKSİN!!! AYRICA HER SEFERİNDE BANA TAMAM DİYEREK BENİ GEÇİŞTİRMEYE ÇALIŞMA!"

"Almira, iyi misin? Daldın bir anda. Yüzün de soldu, hasta mısın yoksa?"

"İ-iyiyim dalmışım bir an öyle."

"Tamam o zaman kendine iyi bak."

"Sende."

Giden arkadaşımın arkasından bakıyordum. Yalnız kaldığımdaysa yüzümü düşürdüm ve az önceki neşeli ve mutlu halimden eser kalmadı. Sonuçta bana öğretilen buydu, ne olursa olsun gülümsemek.

Ebeveynlerim kazada öldükten sonra ablam çok değişti. Mükemmeliyetçilik baskısı, en iyi şekilde görünmem, notlarımın 100'den aşağısının kabul olmaması. Ve niceleri...

Parktan çıkıp eve doğru yürüdüm. Üstümü değiştirip rahat kıyafetler giydikten sonra koşa koşa plaja gittim. Bugün uçak gösterisi vardı.

Uçakları ve uçmayı severdim. Bir kuş gibi özgür olup uçmak isterdim. Ve birgün hayalimi gerçekleştirip pilot olacağım.

Gösteri bitikten sonra eve gidip ders çalışmaya başladım. Derken içeri aniden ablam daldı.

"Neredesin sen kaç saattir? Ben sana demedim mi saat 18:00'den sonra dışarıda olmayacaksın diye!? Sevgilin mi var yoksa? KONUŞ BENİMLE!!"

Yine başlıyoruz...

§ Yıllar Sonra §

Kolumdaki morluk canımı o kadar yakıyordu ki... Ama vazgeçmeyeceğim ve pilot olacağım. Göreceksin abla en iyi pilotlardan biri olacağım.

Ve o günden sonra kendimce karar verdim, artık kimseye muhtaç olmayacağım.

Planım hazırdı. Sırt çantamda bana 1 haftalık yetecek su, yiyecek ve kıyafet vardı. Ablam öbür oda da sevgilisiyle konuşurken çarşafları birbirine bağlayarak pencereden sarkıttım ve aşağıya indim. Ses çıkarmadan bahçeden ayrıldıktan sonra kendim için ayriyeten tuttuğum eve gittim. Evden kaçmak için özellikle bugünü beklemiştim çünkü ablamdan gizli bir işte çalışıp kendime ev alabilmek için yıllardır para biriktirmiştim. Önceden de biriktirmiştim fakat ablam onu bulup çaldığımı sandığı için parama el koymuştu. Ve el koyduğu paramı çatır çutur yemişti. Eşyasız olan evime girdikten sonra gitmeden önce pencereden sarkıttığım çarşafın birinin bağını çözüp yanıma almıştım. Onu da yere serdim. Yaz ayında olduğumuzdan üşümezdim fakat ilk işim kendime bir yatak ve battaniye almak olacaktı.

Hem üniversiteye gidip hemde çalışmak cidden beni çok yoruyordu fakat bunu yapmalıydım. Sırf test kitapları alabilmek için param gitmesin diye kahvaltım poğaça ile akşam yemeğim ise daha çok çorba, dürüm tarzı şeyler ile yaparım. Ve sanıldığı kadar sıska değilim aslında.

Günün yorgunluğu ile yerdeki battaniyemin üstüne yatıp çantamı yastık niyetine kullandığımdan alışık olduğum acıyı umursamadan uyumaya çalıştım. Ve şunu farkettim;