een meisje

~deel 8~

Dit is de eerste dag na het ongeluk dat ik naar school ga. Ik ben benieuwd hoe iedereen gaat reageren als ik op school kom. Ik ben zo nerveus. En dan wordt ik uit mijn gedachten gehaald door de bel. Ik doe de deur open en zie liv en lis met open mond naar me kijken. Ze kijken daarna naar elkaar en be springen me dan in een knuffel. Ik lach naar even kort gelachen te hebben. Gaan we naar school.

Als we onze fietsen in de fietsenstallingen zetten komen er allemaal mensen naar me toe en vragen me dingen over wat er gebeurt is. Ik schrik maar dan hoor ik een gil van een jongen en wanneer iedereen omdraait om te kijken wie het is zie ik het ook. Het is Taylor hij komt naar mij toe lopen geeft me een kus en zegt:" geef haar even wat ruimte ze heeft meer dan genoeg aan haar hoofd en ik denk niet dat zin heeft in al dat gevraag toch?" Ik knik en alle mensen die lopen weg. Ik bedank Taylor en dan gaat de bel. Ik heb de hele dag geen les met Taylor gehad dus we spreken na school af.

Ik sta al een half uur op Taylor te wachten buiten bij de fietsenstallingen want hier hebben we afgesproken. Iedereen van zijn klas is al uit en er is bijna niemand meer op school. Ik besluit om Taylor te gaan zoeken. Eenmaal binnen in school zie ik dat een jongen en een meisje aan het zoenen zijn. Eenmaal dichterbij zie ik dat het Taylor is. Ik sta al met betraande ogen en schreeuw:" Taylor hoe kon je?" Taylor kijkt op en ik zie dat hij nu pas doorheeft dat ik naar hem schreeuw. Ik draai me om en loop weg met betraande ogen. Taylor schreeuwt " het is niet wat het lijkt" ik draai me om en nu ziet Taylor dat ik huil "Oh echt niet? Je zoent met een meisje en het is niet wat het lijkt? Zak lekker in de stront oh en Taylor ik maak het uit" met die woorden gezecht te hebben ren ik de school uit ik hoor Taylor nog wat schreeuwen maar ik wil hem helemaal niet horen. Eenmaal buiten kan ik mijn tranen niet meer bedwingen en begin ik te huilen.

Wanneer ik thuis ben is helemaal niemand thuis zoals gewoonlijk. Ik kijk op mijn mobiel ik heb 36 gemiste oproepen en 127 berichtjes ik delete ze allemaal en blok hem op alles. Na dat gedaan te hebben loop ik naar boven en plof ik neer op mijn bed en begin weer te huilen. En de gedachten die nog steeds in mijn hoofd rondspoken zijn: Waarom?!

Hoe vinden jullie mijn boek tot nu toe? Vote allemaal even mijn boek en comment hoe je het boek vindt en als je ideeën hebt kan je mij een privé message sturen of het via de comments doen thankkkyouuu