• Insıde Me Omega • 𝐛𝐚𝐤𝐮𝐝𝐞𝐤𝐮 ⋯omega verse⋯

•12•

kaminari denki

kirishima ile birlikte UA'nin bahçesine çıkmıştık. o önden yürüyordu ve bende sessiz bir şekilde onu takip ediyordum. sessizlik oldukça rahatsız ediciydi ama böyle bir durumda da ne diyebilirim ki? onun söyleyeceklerini duyana kadar konuşmaya pek niyetim yoktu, utancımdan yerin dibine gömülmediğime şükür yani!

sonunda durup bana döndüğünde refleks olarak döndüm. arkası dönükken fark edilmiyordu fakat yüzü kıpkırmızıydı. ah lanet! çok sevimli! yerimde biraz kıpırdanıp boğazımı temizledim.
"e-eee ne konuşacaksın.?"

önce biraz bekledi, sanırım ne diyeceğini o da bilmiyor

kirisima~ "şey yani.. olanlardan sonra bi şekilde bu konu hakkında konuşmamız gerektiğini düşündüm." 

"a-anladım, .. yani?"

kirishima~ "ne yani?"

"seni dinliyorum?"

kirishima~ "şey, bana söyleyecek bir şeyin yok mu..?"

terlemeye başlamıştım
"n-ne gibi.?"
ah tanrım! bu kekelemeli ve sonu bir yere doğru gitmeyen konuşmanın amacı tam olarak neydi? yani tamam haklı ona söyleyecek bir şeyim var ama önce ondan duymak istiyorum! elim kolum titriyor stresten.

kirishima~ "gerçekten... yok mu?"

ahh siktir

"v-var"

kirishima~ "eee, o zaman?"

"önce senden duymak istiyorum!"

bu söylediğimle birlikte daha çok kızardı ve onun da stresten kendi kendini yediği çok belliydi. tamam anladım duygularımız karşılıklı! ama.. bu kadar kasmamızın manası ne? bazen kendimi hiç anlamıyorum.

ben düşüncelerimle boğuşarak karşımdaki yakışıklı alfanın gözlerinin içine bakıyorken birden hareketlendi ve bana doğru yürüdü. birden iki eliyle yanaklarımdan tutup dudaklarıma ufak bir öpücük kondurdu. gözlerini sımsıkı kapatarak konuştu.

"s-seni seviyorum kaminari!"

saniyeler içinde olanlarla felç olmuş bir şekilde olduğum yere kenetlenmiştim. bu geçirdiğim şok dalgası öyle kelimelerle falan anlatılamaz, imkanı yok! ahhh... onu duydum, sanırım sıra bende.

"b-bende! bende seni seviyorum kirishima!"
ikimizde boynumuzu utançla önümüze eğmiş sessizliği birimizin bozmasını bekliyorduk.
kirishima~ "şimdi.. biz sevgili miyiz.?"

sorduğu soruyla birlikte hışımla başımı kaldırdım ve kaşlarımı çatarak suratına baktım.

"katiyen olmaz!"

bu söylediğimle birlikte birden anlam veremez bir şekilde suratıma baktı. soru sormasına fırsat bırakmadan kendimi açıkladım.

"y-yani öyle hemen sevgili falan olamayız! önce flört falan etmeliyiz, birlikte bir yerlere çıkıp vakit geçirmeliyiz falan, sonra! yoksa ne heyecanı kalır?!"

söylediklerimle birlikte derin bir nefes verip ardından gülümsedi

kirishima~ "öyleyse, manga bakmaya gidelim mi?"
teklifine neşeyle cevap verdim.
"olur! hadi!" 
koşup koluna yapıştım ve suratına doğru gülümsedim. birden bir kahkaha patlattığında bende karşılık verdim. ah cidden bizim bu duygu değişimi halis mi? mallığımıza gülüyorduk.

- - -

bakugou katsuki

kendi kendimin sinirini bozuyordum resmen! mal mıyım neyim mk! ne zamandan beri bu tür şeylere kafa yorar olmuştum ki... 

o extralarla ders çalıştıktan sonra gidip bu brokoli kafayla sohbet başlatmaya çalışacak, oyun oynamayı teklif edecek, alişverişe gelip gelmeyeceğini soracak ve arkadaş olmak denen olaya bir adım atmış olacaktım. birden gelişen olaylar bütün planlarımın suya düşmesine sebep olsa da süreci hızlandırdığı için şikayetçi değildim doğrusu. gerçi onu birden o şekilde görünce korkmadım da değil. BU EZİK İÇİN NİYE KORKUYORUM BEN MK!

aptal şeye ne olduysa son günlerde artık, birden bire kollarımın arasına yığılıverdi. tamam tamam sakin ol. endişeli olduğumu kabul ediyorum anasını satayım. neyi var bunun? tamam o kadar yıl bir şekilde sakladı omega olduğunu ama şu son zamanlarda ne oldu da olaylar bu hale geldi? 

neyse siktir et şu an önemli olan bu değil mk. 
dekuyu kucağıma alıp geri odasına getirirken epey zorlandım. sorun bu eşşek herifin ağır olması falan değildi, ferenomları... beni oldukça tahrik ediyordu. E DOĞAL OLARAK, ALFAYIM ÇÜNKÜ! BAŞKA NE GİBİ BİR SEBEBİ OLABİLİR? OLAMAZ!

tamam bunu odasına getirdim falan ama ne bok yiyecem bununla? öldü mü acaba? yok nefes alıyor, ama ben alamıyorum mk! bu odadan derhal çıkmalıyım ama onu yalnız da bırakamam! buldum, odadan kendimi atıp şu ayaklı şarj aletine mesaj attım. 

mesajımı bir dakika içinde görüğünde durumu açıkladıktan sonra hızla buraya geldi, ben de durumu açıklamak zorunda kalmamak için şu boktan saçlıyı bir kaç bahaneyle koluma takıp ortak salona indirdim. deku'ya iyi baksan iyi edersin pikachu çakması!

...

kaminari izukunun başucuna oturmuş uyanmasını bekliyordu. katsuki'nin ise hala aklı ondaydı, endişelenmesi normaldı bu tarz bir şey için ama yinede kendinde bir tuhaflık olduğunu seziyordu. kıvırcık oğlanın tatlı ferenom kokuları aklına geldikçe yüzü kızarıyordu ve bu onu daha da kendisinden tiksinmesine sebep oluyordu. bir insan neden duygularından bu şekilde kaçmaya çalışabilirdi ki? gerçi zamanında yaşadıkları onca şeyden sonra da böyle şeyler hissetmesinden rahatsız olması doğaldı sanırım.

katsuki duygularını reddetmekte gerçekten bir numaraydı, sürekli olarak içinden "yalnızca arkadaş kalalım istiyorum hepsi bu!" diyerek duygularını arkadaşlıkla maskeliyordu. oysa hisleri gerçekten arkadaşça mıydı ki? 

yeşilli genç sonunda gözlerini açtığında ilk önce hiç bir şey algılayamadı. neler olup bittiğini hatırlayamamıştı. ama üzerindeki yorgunluğu hissediyordu. yanındaki omega arkadaşını fark edip doğrulmasıyla denki ayılmış gibi yerinden hoplayarak yeşilli çocuğa baktı. derin bir iç geçirdi ve mutlulukla uyanan arkadaşına sarıldı.

denki~ "aptal! çok endişelendim senin için, iyi misin?!"
" b-ben biraz yorgun hissediyorum ama... ne oldu ki?"

o anda bilinci kaybolmadan önce yaşadığı kesit film şeridi gibi gözlerinin önünden geçti. başından aşağı kaynar sular döküldü oğlanın.
"kaccha..n..."

konuşamıyordu, ağzını dahi açamıyordu. daha yeni yeni arkadaş olmaya başlamışlardı. şimdi ya her şey eskisinden daha kötü olursa?

denki~ "izuku, sakin ol bakugou senin için çok endişelendi"
izuku'nun gözleri birden açıldı ve arkadaşına baktı. endişelenmiş miydi? onun için? bu duyduğuyla kafası daha da karışmış, büyük bir fırtına kopuyordu beyninin içinde.

denki~ "haber vermek için mesaj atıcam, uyanmanı bekliyordu."
izuku yutkundu, artık iş işten geçmişti değil mi.? usulca kafasını yastığına koyup kafasını duvar tarafına çevirdi. şimdi ise katsuki'nin gelmesini bekliyordu.

---

uzun bir süre yeni bölüm gelmeyebilir, bunun için kusura bakmayın.