Lora;
2 ekim 1879
Bu mektubun elime yaklaşık 1 ay sonra gelmesi beni biraz üzdü açıkçası
Ahh şu lanet postacilar biraz daha hızlı çalışsa ya!
Yazdığın şeyler için gerçekten çok teşekkür ederim Medness umarım iyi bir iş bulur ve hedeflerine hayallerine ulaşırsın
Her şeyin böyle olmaması için koca bir dilek diler ve defalarca dua ederdim ama ne yazık ki olan şeyleri değiştiremem.
Bir yıldız kayacak ve ben keşkelerle başlayan sözlerim olmamasini dileyeceğim Medness.
Ama bu keşkeler beni rahat bırakmıyor neden sürekli aklımı kurcaliyorlar sence?
Bu durumda olduğum için mi yoksa koca bir hiçlik olduğum için mi
Ovgulerine ya da beni iyi hissettirmelerine ihtiyacım yok Medness.
Ben böyle iyiyim.
Lütfen beni hor görme, ben koca bir ahmağım.
Tüm gün burada oturup doktorların o sahte umutlu sözlerini dinliyorum ama o kadar bariz ortada ki hepsinin birer yalan olduğu bana acıyor olmalılar!
Bunu hiç sevmedim Medness.
Neden bana acisinlar ki?
Oysaki buraya düştüğüm için tek bir üzüntü bile duymamıştım
Neden öleceğimi duyduğumda bile tek bir üzüntü endişe korku hissetmedim?
O sahte övgüler o sahte umutlar sinirimi bozuyor beni korkutuyor
Buradan sakat çıkmaktansa ölürüm daha iyi!
Böyle konuşmamam gerekir biliyorum bu bencillik olur ama genede aklımdan bu ölümün huzuru çıkmıyor nedensizce
Lütfen beni affet Medness, genede bu şekilde hissetmeden yapamıyorum
Hislerimden kacamam.
Burası cidden berbat bazen yan odalardan bir kaç bagiris duyuyor ya da bazı küfürler işitiyorum, çok terbiyesizce!
Belki daha sonra sana buraları daha uzun anlatırım ama şimdi ilaç saatim geldi, bu yüzden bir hoşçakal vermek zorundayım.
Lütfen sende kendine dikkat et seni seviyorum daha sonra yeniden görüşme umudu ile bu yataktayım. Hoşçakal.
.
.
.
.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mektup.
General Fiction"sana söz veriyorum, bu mektupları yollamayı bitirdiğim gün benim sonum." "ama asla gerçekleşmeyecek bir son"
