Mektup.

2.

Lora;

3 Ekim 1879

Tekrardan merhaba Medness!
Oralar nasıl bakalım?

Sana devam edeceğime dair bir söz vermiştim ve evet buradayım.

Bazen gözlerimi açmak bile benim için çok yorucu olabiliyor Medness.
Her sabah uyanmak resmen bir hayal kırıklığı gibi hissettiriyor.
Cogu kişinin kabuslari uyaninca biter ama benimkiler uyaninca basliyormus gibiler.

Yatağım hemen bir pencerenin yaninda ve oradan boş bir arazi görünüyor. hiç sulanmamis ya da uzun zamanıdır bir yağmur altında kalmamış olacak ki çimenleri yeşil rengi yerine birer sarı renk ele alı vermiş.
Orası bazı eskimiş atık tekerlekler ve bir kaç metal parça, araba parçaları gibi şeylerle dolu.
Anlayacağın üzere tam bir hurdalık!
Gerci burasi çok eski bir sağlık ocağı sonuc olarak biz köylülerin bu derecede kötü hastaliklara sahip olmasina rağmen bu hurdalik yıkık yerde tedavi gormek zorundayız.
Bizler o kraliyet ailesine ait değiliz sonucta.

Bazen o pencereden dışarı bakıyorum ve orada bazı çocukları goruyorum o parcalar ile oynuyor, tekerlekleri yuvarlıyor, saklambaç, kovalamac gibi şeyler oynuyorlar
Tıpkı kucuklugumu hatırlatıyor.

Bende her zaman bu hurdaliga gelir ve arkadaşlarımla burada oyunlar oynar oraya buraya saklanırdik.

Buralarda bir yerde hatta yaşlı huysuz bir kadin vardi sağlık ocağına düştüğünden beri bizle surekli ugrasir bize bağırır dururdu ve arkadaslarimiz ise ona çoğu zaman takma isimler takardi ama en cokta "huysuz papagan" derlerdi çünkü o her zaman huysuz ve cidden bir papagan gibi susmazdi
O kadına iclerde bir yerlerde hep acırdım bazenleri selam vermek istesem bile hep yüzü korkunc gorunurdu çünkü asla gulumsemez idi ve burnu kocamandi bu yüzdende ona bazen "ak baba" diyenlerde olurdu
Bunlar bir yaşlı kadın için cidden çok kaba söylentiler olsa bile bundan pek şikayetçi olmazdi.

Gene konu dagili verdi ya, ahah.
Ama burada yapabilecegim en iyi şey anılara hapsolmak ve dusuncelere dalıp onlarla yuzlesmek
Yapabilecegim başka bir şey yok ne yazık ki

Bazenleri yan odama birileri geliyor ve çok fazla bagiris cagiris olu veriyor
Sanirim eşi olacak ya da kardesi? Ya da bir akrabası? Hic bir fikrim yok.
Ama tek bildiğim kesinlikle anlaşamiyorlar!

Burayi ilk baslarda hic sevmesem dahi alışmaya başladım burada cidden tatli insanlar var ve bi o kadarda huysuz insanlar.
Ahah benimde cidden bir gun yaşlı bir bunak olacagimi unutarak konuşu veriyorum işte!
Umarım bende o huysuz yaşlı bunaklar gibi birisi olmam,
Bu cidden trajikomik olurdu

Tekrardan biraz daha içimi döktüğüme göre burada ki küçük yaşamıma devam edeyim!

Öbür ki mektuptada bahsettigim gibi. Genelde hep 08:30 da uyanır ve 09:00 da ise hemşire bana kahvaltımı getiri verir ardından yaklaşık 20 dakika kadar sonra bana ilaçlarımı getirir ve bazenleri yanimda uzun uzun kalarak benimle sohbet eder onun için ilaç saatim geldi diyip gidi veriyorum bazen! Ama bu cidden benim için iyi oluyor yoksa sanirim buradan bir deli olarak çıkabilirim ya da kim bilir bende o huysuz yaşlılar gibi olurum!
Ahah tamam pekala pekala bazenleri dediğim gibi o şekilde zaman geci verir ve haftada 1 ya da 2 kere olacak şekilde doktorlar gelip durumumuzu kontrol ediyorlar ve genellikle bizimle psikolojimiz acisindan konuşmalar yaparlar ve bizi rahatlatmaya calisirlar ama açıkçası bunun hic bir işe yaradığını dusunmuyorum
Yani tek ben böyle düşünüyor olamam herhalde!
O sahte övgülere umutlara hic gerek yok gerçekten.
Onlar beni daha iyi hissettirmiyor hayır onlar bana hic bir sey hissettirmiyor.

Sanki burada ölüp gidecegimi kabullenmisim gibi hissediyorum ama endişelenme Medness!
Burada ölüp gitmeyecegim, Henüz olmaz.
seninde dediğin gibi daha tutulmus ama henüz yerine getirilmemiş bir çok sözler var. Hayır bunu kabul edemem! Onları birbir yerine getireceğim.
Söz veriyorum.

Saat 10:30 a kadar genelde hastalar kendi haline kalir ve bazı hastalar için ise yürüyüş ya da fizik tedavi gibi daha yeni gelistirilmis bir şeyler uygulanir bazı esneme hareketleri ve benzeri.

Bu şimdilik benim için geçerli değil onun için ben öğle yemeğine kadar Gene kendi halime kalıyor ve sadece burada bir kaç kitap okuyup disaridaki çocukları seyrediyorum.
Bir kere uyandim mi geride uyuyamiyorum ki!

Ahh, bu çok sinir bozucu bundanda nefret ediyorum.

Öğle yemeği saati 13:00 ama bazı hastalar için 14:00 neden böyle kesinlikle hic bir fikrim yok.
Eski bir köylü sağlık ocağı için cidden çok iyi hemşirelere ve bir düzene sahip.
Resmen her hasta ile ayri ayri ilgileniliyor bıkmadan usanmadan.
Ama tabi kide her yerde olduğu gibi buradada bazı kötü, huysuz hemsireler var.
Onlari kimse sevmiyor kesinlikle ve sanirim biraz anliyorum da.

Ama genede gerçekten düzenli bir yer keske kraliyet ailesi birazda buralara yatırım gibi şeyler yapsalar.
Kesinlikle harika bir yer olurdu.

Genede buraya alıştım bazenleri hafta bir kaç gün herkes toplu bir alanda buluşuyor ve bazı etkinlik gibi şeyler duzenleniyor onlara bende gidebiliyorum!
(Normalde gitmek istemesem dahi hemşire hanım çok ısrar ediyor ve onu kırmamak adına gidiveriyorum ama genede orayı sevdim bir kaç kişiyle dahi konusabiliyorum.)

Bunlara göre günler değişebiliyor onun dışındaki tek belirli düzen kahvaltı, ilaçlar, öğle yemeği, kontrol, aksam yemeği, ilaçlar ardından ise derin bir uyku.

Ara zamanlarda ise yapabilecegim tek bir şey bile yok o yüzdende canim pek sıkkın.

Şuanlık tekrardan gidiyorum öyleyse!

Bu seferlik bir nedenim yok, ahah.

Öyleyse bir sonraki için, hoşçakal!