Ben Sıla henüz lise mezunu bile değilim. Bir hafta sonra üniversite sınavım var . Çok güzel hayalerim vardı . Hukuk okumak istiyodum hiç kimsenin yapamadığını yapıp buraya kanun getirecektim . Kimseyi zorla evlendirmelerine izin vermiyecektim. Kimsenin kan davasına kurban gitmesine izin vermeyecektim ama işte bunların hepsi bir hayalde kaldı . Kendi kendime düşünürken odaya benden büyük olan Sevinç ablam girdi . evet o bende büyüktü ama beni ondan büyük olarak gösterdiler onu değil beni varmek için beni kurban seçtiler zaten ailedekiler beni pek sevmezdi . Bu yüzden olsa herhalde ablamı değilde beni verdiler. Ablam gözümün içine baktı "üzgünüm " dedi . Hiçbir şey anlamadığımı söyleyince geçiştirdi. Hazılanığ aşağı inmami söyledi tamam dedikten sonra odadan çıktı hazırlanmaaya başladım . Biliyodum Çağran aişeretinin büyükleri orda aşığıda beni bekliyolardı . Çok açık olmayacak şekilde üstüme yeşil bi elbise giydim saçlarımı hafif dalga yaptım. Makyaj hiç yapmadım . Keyfim yoktu gerçi kim bu durumda yapmak isterki ?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşağı indiğimde gördüğüm manzarayla şok oldum . Arman Çağın ünlü bi avukat tı nasıl olur o burda ne yapıyor. Merdivenler bitince armanın yanındaki kadın bana elini uzatı öpmem için önce şaşırdım annemin göz işaretiyle kadının elini öptüm . Hala ne olduğunu bilmiyodum . Taki kadının konuşmasıyla. ZELİHA:Ben Zeliha Çağın . Arman Çağın ve Aras Çağın'ın Annesiyim. Demesiyle ne odluğunu anladım . Babam Aras adında birine araba çarpmıştı Aras çağın olduğunu bilmiyodum . Çağınlar Diyarbakır' da geniş bi kitleye sahipler . Kolay kolay kimse onlara bulaşmaz bulaşanda bedelini canıyla öder . Benim gibi. Arman kafasını bile telefondan kaldırmıyodu . Sanki olsun da bitsin havasındaydı. Annem benden bi çay istedi bende mutfağa gitmek zorunda kaldım içerde olanları duymaman için yapıldığını anlamıştım ama pekte umrumda değildi. Çayları doldurduktan sonra içeri götürecek en kapının önünde Arma'nın konuştuğunu duydum . ARMAN: Çünküsü yok ben öyle istedim sizi ilgilendirmeyen konulara müdahil olmayın lütfen. Bu neydi yane anneme karşı nasıl böyle konuşurdu o kimki ?
SILA: Bi sorun mu var anne? Annemin bakışları bana döndü.
ANNEM: Yyyok kızım sorun morun yok sen mutfağa geç . Dedi Ama annem sorun yok dedi ama kekelemiştim bu yaşıma geldim annemin kekelediğini duymamıştım ne oldu da birden kekeleyecek kadar. Mutfakta ki işlere yardım etim . Hiç bi zaman kendimi üstün görüp evdeki çalışanları ezmedim hep arkadaş gibiydi heleki Esma yla. Beraber büyümüştük annem ne yapsada ondan ayıramıyodu beni . Çoğu zaman evde olan olayları o anlatırdı bana benim pek haberim olmazdı. Annemler konuşurken o ordaydı daha sonra odama çağırıp neler olduğunu sormam lazım bunu aklımın. Bi köşesine yazdım . Annemin seslenişiyle Tekrar solana gitim. ANNEM : Sıla kızım gel buraya. SILA : Geldim anne. Salona gitiğimde babam ve Armanın babasıda gelmişlerdi salona . Babam başıyla oturmamı işaret edince bende annemin yanına oturdum. Kısa bi sesizliğin ardından babam konuşmaya başladı. BABAM: Kemal Ağa buyur sen söyle kararı bana düşmez . Dedi
KEMAL AĞA : Estağfurullah Sait Ağa. Bize dönerek devam etti. Kararımız arkasındayız kızınızı alacaz beş gün içinde . Dedi O anda gözlerim fal taşı gibi açıldı beş gün mü demişti . İnanmıyorum ya . Olamaz böyle bir şey. Hiç adil değil Bize niye sormadınıx . Ya benim sınvımdan bir gün sonra olacak ben bunu nasıl söyliyecem. Olmaz dedim . Kendi kendime isyan etsemde hiç bişey değişmeyecek . Aralarında konuşmaya başladılar ama ben hiç birini duymuyodum . Aklım sınavımda kalmıştı acaba girebilecekmiyim . Annnemin dürtmesiyle Kemal Ağa nın elini öptüm . Ardından Zeliha hanımında elini öptükten sonra Arman da aynı şekilde önce babamın sonra annemin elini öptü onları uğurlamak için kapının yanına kadar eşlik etik tam kapıyı kapatacaktım Arma'nın sesi geldi.
ARMAN: Bu senin için. Diyip elindeki telefon u uzatırken .
SILA: Gerek yok benim bir telefon um var. ARMAN: Artık onu kulanmayacaksın. Bunda sadece benim numaram var bişey e ihtiyacın olursa beni arayacaksın .
SILA: Ama... Konuşmama izin vermeden telefon u elime verdi . Ve arkasını dönüp gitti. Annemin seslenişiyle hemen kendime geldim evet Arman beni bi şok içinde bırakıp arkasını dönüp gitti . Kaç dk oldu bilmiyorum ama annemi sinirlendirecek kadar kağıda donmuş kaldığımı annemin sesinden çıkarmıştım.
ANNEM : Sılaa daha ne kadar bakacaksın arkalarından.
ANNEM : SILAAAAA Seninleyim duymuyomusun.
SILA : Hıı . Geldim anne. Annemin çağırışıyla mutfağa gitim . Annem akşam yemeği için yemek seçimini yapıyodu.
ANNEM : Ooo . Sıla hanım galiba aşık oldunuz . Arman beye. Annemin dalgalı sesi çok zoruma gitti . Ne diyeceğimi bilemiyodum. Ne desem beni ezikleyevek bişey buluyodu . Konuşmaya devam etti.
ANNEM : Sıla hanım iki saatir seni çağırıyorum nerelere daldın bi türlü gelmedin . Hemm o elindeki ne öyle.
Annem öyle diyince elimdeki telefon yeni geldi aklıma.
SILA : Şeyy. Arman bey verdi.
ANNEM : Nedenmiş o ?
SILA : Bi ihtiyacım olursa onu aramamı söyledi.
ANNEM : Hala halaa biz neciyiz burda bu çoçukta fazla oldu ver şu telefonu.
Annem ğzımı açmama izin vermeden telefon u elimden çekip aldı . Ardından arkasını dönüp . Gidecekken kağının önünde durdu bişey hatırlamış gibi yüzünü dönmeden konuşmaya başladı.
ANNEM : Odana çık. Ben çağırmadanda inme . Esmaa akşam yemeğine inmeyecek yemeğini odasına götür .
