Elbett bir gün olacağını biliyodum ama bu kadar erken olacağını bilmiyodum.
Ne yapacağımı bilmiyorum ya babamın kanı dökülecek yada benim hayatım bittecek. Yarım saatir odamda babamın dediklerini sindirmeye çalışıyorum . İnanamıyorum babam nasıl böyle bir seçim yapmamı ister . Kendi kendime düşüncelere dalmışken kapının açılmasıyla daldığım düşüncelerden çıktım. Gelen annemdi gözleri dolmuştu. Sesizce yanıma oturmuştu ne yapmaya çalıştığını anlamama fırsat vermeden konuşmaya başladı :
Annem: kızım karar kılınmıştır.
Ve derin bi sessizlik bikiyodum kimse bana sormadan beni kan davası na kurban ettiler hiç kimsede sormuyacaktı ama bunu duymak istemiyodum . Sesizce annemin gözlerinin içine baktım . Sesiz bi yalvarıştı ama annem gözüme bile bakmadı . Anlamıştım her şey bitti annem odadan çıkmak için ayaklandı kapının önünde durup son Kelimelerini söyledi . HABER GÖNDERDİLER YARIN GELECEKLER SENİ ALMAYA . Diyip çıktı odadan nasıl bir yıkım bıraktı farkında değildi . Herzamnki annem gitmişti sanki beni hiç sevmemiş kan davasına kurban gideyim diye büyütmüş gibi bakıyodu bana yada ben mi öyle hissediyorum? Bilmiyorum kimsenin beni istemediğini yeni yeni anlıyorum . Kabulenmek zorundayım bu benim kaderim..
