(Bir önceki bölümde ki yazım hataları için kusura bakmayın, bölümü hızlı atmıştım.)
Aşkım'dan..
Yavaş yavaş sakinleşmiştim.
Artık ağlamıyordum ama moralim ve keyfim hiç yoktu. Gözümü etrafta dolaştırdığımda karşımda oturan ikizime takıldı gözlerim, başını eğik bir şekilde yere odaklanmış şekildeydi.
Biliyordum pişmandı.
Onu anlayabiliyordum,neler hissettiğini biliyordum.
Ama hayır sonuç ne olursa olsun o benim ikizim.
Gözümü ondan ayırdığımda gözüm diğer aileye takıldı, kadının sarı saçları vardı. Ve saçları boya değildi çünkü bu uzaktan bile anlaşılır şekildeydi.
Hemen gözlerim yanında ki adama takıldı, babam yaşlarında olduğuna göre, biyolojik babamdı.
Evet itiraz edilmeyecek bir şekilde benzerlik ortadaydı.
Kimi kandırabilirdim ki..
Ve bakışlarımı onlardan çektim, sadece ikisi gelmişti.
Nasıl yani tek çocuk mu? Ama olamaz ikiz doğumda karışmıştım. Ve bir aileden birinin bebeği vefat etmişti.
O zaman ikizimizde burda olması gerekmez mi?
Aman boşver, aşkım diyerekten kafamda ki tüm düşünceleri atmaya çalıştım. Sonuç nolursa olsun benim ailem hep aynı olarak kalacaktı.
Eğer hayallerinde onların hayatında olmam gibi bir düşünceleri umarım yoktur, çünkü böyle bir şeye ne babam ne de abilerim izin verirdi. Hem bende istemiyordum.
Sonuç da zorla istemediğim bir şeyi yaptırmazlardı.
Umarım.
____________________________________
Delirmeme son nokta kalmıştı.
Gerçekten çıldırıcaktım, zorla götürmez dediğim aile hiç de düşündüğüm gibi olmadı.
Bildiğin tehdit eder gibi beni aldılar yanlarına ama sonra ortak bir karara verildi. Hafta sonu ailemin yanına gidip kalacaktım. Neyse ki şimdilik buna da tamım.
Çok sorun yaşamam bence ya zaten evde tekim.
Arabadan inmiştik
Şaşırmamıştım evlerimiz hemen hemen benziyordu villalı sitelerden oluşuyordu. Bahçesi sadece biraz daha büyük gibi gelmişti gözüme sanki çok önemliymiş gibi takıldığım ayrıntıya bakın.
Hayatım değişti ulan sen burda bahçesi büyükmüş diyorsun.
Benim umursamazlık seviyesini görüyor musunuz?
Bakın bakın ne güzel örneğim işte..
____________________________________
Heey bu salon niye kalabalık, ilk günden akrabalarını mı çağırmışlardı.
Biraz gözlerini gezdirdim.
Bu da ne bu çocuk?
Geçen maç da karşı takımda olduğu yetmiyormuş gibi bir de iki gündür karşıma çıkan çocuk.
Kesin o salak arkadaşı evreni yanlış manifestledi.
Yoksa olmaz böyle
Gözlerimi inanıyormuş gibi büyüttüm, şimdi siz bana şaka yapıyorsunuz değil mi diyerek parmağı o çocuğu işaret ettim.
