14.Bölüm

363 40 18
                                    

Öncelikle çok özür dilerim belki haftalardır belki aylardır bölüm atmadım. Ama artık düzenli şekilde aktifim ve yazmaya geri döndüm diyebiliriz, ama bölümler kısa değil de uzun olmalı diye düşünüyorum.
____________________________________
Deniz'den

Kaç saattir burda oturuyordum bilmiyorum. Boş duvarlara bakıyordum, aklımdan o kadar çok düşünce geçiyordu ki, ama elde hiç bir sonuç bulamıyordum.

Kulağıma gelen kapı açılma sesi ile, hemen ayağa kalktım.

Gelmiş olabilirler mi?

Gelmesini beklediğim ve ya görmeyi tahmin ettiğim kişi asla değildi. Kendimi tekrardan oturduğum merdivenlere bıraktım. Kafamı bir türlü toplayamıyordum.

Sanki boşluk da gibi hissediyordum, ne bir ileri adım ne geri adım atabiliyordum.

Karşımda durmuş bana baktığını biliyordum, ne o konuştu ne ben anlattım, benim sessizliğime ortak oldu.

Çalan telefon sesi ile aklımda ki tüm düşünceler birden dağılınca, geldiğinden beri bakmadığım İkizime çevirdim bakışlarımı. O da bana kısa bir bakış attıktan sonra telefonu açmış ve karşıda ki kişiyi dikkatle dinlemeye başlamıştı.

Aslında ne kadar çok benziyorduk, yüz hatlarımız saç rengimiz, belkide ilk defa bu kadar yakından ve uzun süre görüyordum onu, son olur mu bilmezdim ama ilk olmuştu.

"Abim gelmiş, bizi almaya gidelim mi?"  Dedi. Bana yönelttiğin soru ile bakışlarımı kaçırdım, napabilirdim ki bu boş evde kalıp daha fazla, ayağa kalktım derin nefes aldım ve son kere gözlerimi gezdirdim.

Adım atamıyordum.

Aral'da bunu fark etmiş olacak ki beni kapı tarafına doğru yönlendirdi. Ve beni yönlendirmesine izin verdim. Belki de birilerini artık hayatıma yön vermesi gerekti.

Hiç konuşmadan Eve gelmiştik, ne onlar konu açmışlardı ne de ben bir şey anlatmıştım, bazen ayna da çağrının kaçamak bakışlarını yakalamıştım. Ama bir şey demedim.

____________________________________

Deniz' eve gelir gelmez kimse ile konuşmadan direkt odasına çıkmıştı. Kızına yeni kavuşan peri hanım'ın canını sıkıyordu bu durum daha kızına kavuşalı kaç gün olmuştu ki? Yıllarca ondan ayrı kalması yetmiyormuş gibi bir de onun o güzel yüzünü soldurmuştu, o insanlar...
Karısı ile aynı fikirdeydi Burak bey, kızı için her şeyi göze alırdı. Ama kızının sessizliğine biç bir şey yapamıyordu, kendilerine konuyu anlatmazdı, bunun herkes farkındaydı, ve onlarda kendi yöntemleri ile öğrenmişlerdi, ama Deniz'e söyleyip onu daha da üzmek istemediler, kendisinin anlatmasını bekleyeceklerdi.  Gerçekten de o aile hiç düşünmeden öz evlatları gibi büyüttükleri kızını bir anda bırakıp yurt dışına gitmişlerdi. Nasıl bu kadar düşüncesiz olabilirlerdi?

________________________________

(Akşam zamanı 20:00)

Peri hanım özenle hazırlattığı masaya son kez baktı. Belki kızının moralini birazda yerime getirebilirdi. İçinde bir yerlerde umut vardı, kızı ona anne diye seslenecek ve onlar çok güzel anne kız ikilisi olacaktı. Eşinin yüzünde ki gülümseyi fark eden Burak bey' de tebessüm etti eşinin o güler yüzüne, be düşündüğünü o kadar iyi biliyordu ki, elini beline atarak varlığını belli etti,

"Sence beğenir mi yemekleri?" Diye sordu peri hanım, eşine dönerek, sesinde ki neşesi gizlenmiyordu.

Burak bey kocaman gülümsedi.

Tabi beğenir bir tanem, eminim o da babası gibi senin tüm yemeklerine bayılacaktır. Dedi.

Peri hanım yüzünde ki gülümseyi asla bozmadan, daha da heyecanlandı. Yüzünde ki gülümseme görmeye değerdi.

Ama bir anlığına gözlerinde geçen o güzün duygularını saklayamadı, Burak bey eşinin saçlarından öpüp sarıldı ona destek olmak istedi.

Salondakiler için de durum karışıktı, kim nasıl davranacağını bilmiyordu. Veya napmaları gerekiyordu. Belkide hayatlarında ilk defa napmaları gerektiklerini bilmiyorlardı.

Barış'ın ayağa kalkması ile gözler birden ona döndü. O da bunun farkındaydı ve hepsine göz attıktan sonra, "yemek için çağırmaya deneyim" dedi. Herkes çok durgundu. "Çok üstüne gitme gelmek istemezse kafasını toplasın" dedi. Bora, belkide ilk defa konuşmuştu. Ama son olmayacağı belliydi, barış kafasını onaylar şekilde salladıktan sonra odadan çıkmıştı, ve merdivenlere yönelmişti. Son kata geldiğinde nasıl girmesi gerektiğini ve ne demesi gerektiğini bilmiyordu. Aslında onu korkutan şey alacağı tepkiydi, gerçekten acaba kız kardeşi onu tersler miydi? Nasıl davranırdı, davranışları nelerdi bilmiyordu, ve bu onun canını sıkıyordu. Ondan bu kadar uzun süre ayrı kalmak zorunda olmaları.

_________________________________
(Öncelikle anne ve baba isimlerini daha önce yazmış olduğumu sanmıyorum ama eğer yazdıysam da lütfen değiştirelim. Çok geç bir bölüm attım farkındayım, sınav senem olduğundan dolayı birazda ama artık daha da uzun bölümler gelip hızlı hızlı yazıp kısa bölümler atmak daha mantıklı geldi) ve bu bölüm de bitti, bir sonra ki bölümde yemek sahnesi var ve olaylar orda karışacak bu da bir spoi olsun:)

Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

12 oy sonra yeni bölüm sizlerle:)

Göz bebeği Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin