(Yazım hataları için kusura bakmayın, klavye otomatik düzeltme yapıyor. Ve ister istemez fark etmediğim bölümlere denk gelebiliyor.)
Medyada olanlar.( Acar ve deniz.)
____________________________________
Burda durmuş, konuşmalarını bekliyordum.
Hey bu kadar zor değil beni aileme göndereceğinizi söylemek.
Kimse konuşmaya bir adım atamazken," bu kadar basit bir konu için neden kimse konuşmuyor" dediğimde hepsinde gözlerimi gezdirdim.
Odak noktaları bendim.
"Önemsiz? Diyerek sordu galiba bu ikinci abi oluyordu. Çağrı.
"Aileme göndereceğinizi, söylemek için çağırmadınız mı? Diye sordum. Hemen yanımda bir gülme sesi, gelince bakışlarım oraya döndü.
Bu salak biyolojik ikiz. Niye gülüyor?
Kaşlarımı çattım.
Niye gülüyorsun sen? Diye sordum.
Gülmesini durdurup, yüzüme baktı.
Kızım sen ciddi misin, diyerek yüzüme baktı.
Ordan bakılınca şaka mı yapıyordum.
Derim nefes alma sesleri gelince bu sefer oraya döndüm.
"Deniz anne ve babamın seninle konuşmak istediği konu, babamın iş yemeği var. Bu yüzden şehir dışına çıkmak zorundalar." Dedi barış olan biyolojik.
Bu biyolojik diğerlerine göre daha ılımlı gibi.
Durun şimdi burda ki önemli konu biyolojik anne ve babanın şehir dışına çıkacak olması.
Aklıma gelene hemen mükemmel fikirle gülümsedim.
Ne güzel tabi ki gidin. Dedim onlara bakarak,
"Güzel kızım aslında, hiç içimden gidesim gelmiyor, seni yeni bulmuşken, dedi biyolojik anne.
Ben hep burdayım merak etmeyin dedim gülümseyerek.
3 dakika falan geçmişti ve ben biyolojiklerle salonda oturmaya devam ediyordum. Bu düşündüğüm mükemmel fikri onlara sunmamın vakti geldi ve geçiyordu.
Şey acaba bir fikrimi belirte bilir miyim? Diye sordum.
Cidden böyle mi girilir konuya deniz.
Neyse iç ses sus.
Biyolojik anne gülümsedi.
"Tabi ki güzel kızım, seni dinliyoruz." Dedi.
Siz şimdi şehir dışına çıkıyorsunuz, e malum benim de okulum var gelme gibi bir şansım olmadığına göre, diyerekten gözlerimi biyolojiklerde gezdirip geri döndüm önüme.
Evde tek kalmak da olmaz şimdi nolur nolmaz, o yüzdem ailemin yanına gitsem en azından siz dönene kadar, lütfen. Konuşmamı bitirmiştim. Ve şimdi olumlu bir cevap bekliyordum. Biyolojik abi ve ikizin bu durumdan memnun olmadıklarını görebiliyordum.
Kimin umrunda?
biyolojik anne ve baba birbirleriyle bakılmaları bitince. İnşallah olumlu bir cevap verirler diye içimden dua ettim.
"Tamam kızım sen nasıl istersen ama sadece 4 gün tamam mı sonra abilerinden biri seni almaya gelecek"
Hemen gülümsedim. En güzel haberdi.
Öyle mutlu olmuştum ki
Naptığımı bilmeden herkese iyi geceler diyerekten hemen odama çıktım. Normalde olsa biyolojiklere dilemezdim ama işte anın mutluluğundan, arada kaynadılar.
Tekrarı olmaz zaten.
____________________________________
Bora'dan( ilk abi)
Ne kadar mutlu olmuştu babam gitmesine izin verdiğinde. Geleli henüz 24 saat bile dolmamıştı.
Ama o bizden gitmek için uğraşıyordu. Belki hiç birimiz onunla konuşmadık ona adım atmadık ama bizim için de çok zor.
Oysa küçükken onu mutluluk ve heycan içinde beklerdik. İlk kız kardeşimizdi. İkizi Aral'dan bile kıskanırdık. Daha doğmamışken bile. Fakat onun öldüğü haberini aldığımızda yıkılmıştık. Çok büyük bir yaş da değildim. Ama kardeşlerim gibi olayı anlamayacak kadar da küçük değildim.
Ama şimdi ise meleğimiz bir başkalarına ailem diyordu. Abi dediği insanlar biz değil bir başkalarıydı. Ama hayır karar vermiştim. Ona uzak kalıp aramıza daha çok mesafe girmesine izin vermeyecektim. Böyle bir salaklık yapamazdım.
4 gün dolar dolmaz hemen gidip kardeşimi ordan alacaktım. Ve bence uzun bir süre görüşmelerine izin vermeyecektim.
Kesinlikle em doğru olan karardı.
Babamın sesi ile düşüncelerimden ayrılıp ona döndüm.
"Çocuklar biliyorum sizin içinde zor ama deniz için fazlasıyla zor, dedi ve durdu. Derin nefes aldı.
"Ailesi sandığı insanlara çok bağlı sizde farkındasınız ama böyle olmaz ondan bir adım beklerseniz ilerleyemezsiniz, siz birer adım atmayı deneyin kardeşinize, annenizle gitmek içimizden gelmiyor fakat mecburuz, lütfen kardeşinize çok dikkat edin ona zarar gelmesin" dedi babam.
"Keşke izin vermeseydin gitmesine baba" diyen çağrı babasına baktı.
Haklıydı kardeşim bu konuda çok haklıydı.
"Kıramadım çocuklar dedi." Babam.
Ve konuşmasına devam etti.
"Onun o gözlerinde ki Işıl Işıl bekleyen cevap mutluluğuna kuramazdım. Durdu ve anneme baktı, elini elinin üstüne koydu. Bizim içinde zor ayrı kaldığımız kızmızım bir başkalarına anne ve baba demesi emin olun" dedi.
Onlarda haklıydı. Bir başkasına anne ve baba diyordu kız kardeşimiz. Bence ilk adımlar bizde olmalıydı. Kardeşlerime göz gezdirdiğim. Hepsi birbirinden farklı şeyler düşündüğünü biliyordum.
Tek bilmediğimiz şey ise, denizin ilk kime abi diye sesleneceği olacaktı.
____________________________________
Evet bir bölüm daha bitti. Bu bölüm biraz kısa oldu ama bir sonra ki bölüm. Upuzun bir bölüm atmayı düşünüyorum.
Sizce deniz ilk kime abi diye seslenir?
4 gün boyunca neler olur?
Lütfen oy vermeyi ve yorum yazmayı unutmayın olur muu?
Yazım hataları için, başta da dediğim gibi bölümleri yazıp tekrar kontrol ediyorum yazım yanlışı var mı bir eksik var mı diye fakat, bazen gözden kaçırdığım anlar oluyor . Ve sonra düzeltemiyorum. Benimde çok sinirimi bozuyor bu durum. Ama daha dikkatlı olacağım bu konuda, yeni bölümde görüşmek üzere.
