Kabanata 17

2 1 0
                                    

Kabanata 17


Consequence

I was thinking so much, that I didn't realize that I had fallen asleep. I woke up and saw that it was dark outside. only the light from the pole illuminates my room.

Mabilis akong tumayo para buksan ang ilaw ng kwarto ko, nakita ko na 10pm na. Halos tatlong  oras ata ako nakatulog. Without thinking, mabilis ako bumaba para kumain ng hapunan.

the whole living room was dark, only the light in the hallway of the second floor was on. the light in the kitchen is also off. I opened it before taking a plate and spoon and fork

siguro ay tulog na si mama dahil may pasok sya bukas. Ang kapatid ko naman ay siguradong nakakulong na sa kwarto. Naalala ko ay ganoon din pala ako, huling week ko na sa company nila frank. Narinig ko na nakaalis na rin ang ibang temporary employee dahil nakabalik na ang ibang nag bakasyon.

I unconsciously went to my room after eating to get a jacket and wallet.

it's safe here in our street. some shops are still open anyway. Araw araw din may nag iikot at bantay na brgy tanod, kaya hindi nakakatakot lumabas ng gabi. Nilakad ko ang mahabang street namin para mapuntang highway kung saan malapit ang 7/11.

Kumuha ako ng cornetto ice cream at binayaran sa counter

"Allyson?" mabilis ko syang nilingon

"Rick?" nakita ko sa counter ang kapit bahay namin. Isa sya sa kalaro ko noon kapag tumatakas ako kila mama.

"Buti pinayagan ka lumabas, gabi na ha" aniya na may kahulugan, natawa na lang ako roon

"Hindi naman na sila ganoon ka higpit kagaya noon."

"Buti naman, nakakasakal kasi ang ganoon. Wag mo na bayaran, sagot ko na" ngiti nya sa akin

"Nakakahiya, mababawasan ang pera mo. Ako na"

"Let me, ngayon na lang uli kita nakita e" aniya, ilang pilit pa ang ginawa nya bago ako pumayag. may table na maliit naman sa loob kaya roon na lang ako umupo. Naupo sya sa harap ko. Ako lang kasi ang costumer kaya payapa sya gawin ang gusto nya.

"I didn't know you worked here?"

"Part time, daming bayarin sa college e.. nag iipon lang"

"Piloto pa rin ba ang gusto mo?"

Tumingin sya sa akin ng gulat bago tumawa

"Wow, tanda mo pa yun?" aniya

"Araw araw mo kaya sinasabi yon noon. Kahit si tita cel, iyon ang kwento sa mga kapit bahay" we laugh as we reminisce our childhood interaction.

at least I have a memory with the children back then in our place. that's why I can only count on my fingers how many times I've played with them.

I'm also often locked up at home, and until now I can't find a reason to do that to me. They are so strict with me that even if my head pokes through the door, they beat me up because they say I didn't listen to them.

carrying the paper bag, I knocked three times before entering.

"Good morning, sir" I gave him a smile

"Morning" Ani Frank

Tinignan ko ang paper bag bago ito ibigay sakanya "Thank you for this, nilaban ko na yan. Pasensya na rin po sa nangyari nung sabado"

"Are you okay now?" he looked at me with full of concern on his face

"Yes, thank you"

"You're not bothering me" out of context nyang sinabi. I looked at him confused.

An Inconvenient Attachment (Santiago Series #1)Where stories live. Discover now