SUPREMO

chapter 9

RIA

simula nung nangyare di na niya mahagilap ang nobyo pati pamilya nito di alam kung saan na ang anak nila. Panay siya twag dito pero di ito sumasagot kalaunan nka block na siya kya alam niyang ayaw siya nito kauspain at ang iniisip niya andun ito s manila sinundan ang pinsan niya subrang namiss n  niya ito kya bumili siya ibang sim sumagot nman ito

    " yes hello sino ito?"

    " babe, kumusta kna? Saan ka ngaun?"

Nanahimik sa kabilang linya tapos biglang nagalit ito

    " meriam manhid ka ba ayaw kung kausapin ka. Wag mo na ako guluhin."

    " sandali lang carlos wag mong patayin. Sorry kasi niloko kita dati about kay egha. Ngawa ko lang namn yun kasi mahal kita."
 
    " patas na pla tyo nabawasan ang guilt ko sa panloloko ko sayo. Sorry din sa pananakit ko sayo."

    "Nagkita na ba kayo? Kayo na ba? Magkasama na ba kayo? " sunod sunod niyang tanung

    " oo nagkita na kme. Nagsimula kme sa una nililigwan ko siya ngaun."

Npahikbi siya sa narinig para kasi pinagtutusok ng karayom ang dibdib niya subrang sakit

    " carlos di ba pwedeng ako nlang? Gagwin ko lahat khit anu mahalin mo lang ako kgaya sa pagmamahal mo kay egha"

    " ria, sorry alam mo namn kung gaano ko kamahal si helga di ba. Sorry hanap ka nlang iba madami naman lalake dyan sa atin."

     " ang daya mo nman babe, pinaibig mo ako ng tudo tapos bigla mo nman akong iniwan. Ang daya mo." Hikbi niya

Humagolhol na siya ng iyak at pinatayan na siya ng lalake kya napahawak siya s dibdib niya. Ng lumapit ang ama niya at niyakap siya

    " ria anak sige iiyak mo lang lahat  ng sakit para mabawasan ang bigat ng dibdib mo."

    " pa ang sakit sakit subra nagmahal lang nman ako pa bkit subrang sakit?" Iyak niyang saad

    " kasi nak nagmahal ka. ang katumbas ng pagmamahal ay sakit kpag di ka masaktan di ka nagmahal."

    " anu yun pa? Kpag magmahal pla kailangan mo rin masaktan ng ganito? Di naman ako masamang babae pra pahirapan ng ganito oo dati niloko ko si carlos about egha dhil nag selos ako. Kasi mahal ko siya."

    " oo anak di ka masamang babae pero mali prin yung ginawa mo dati dpat naging tapat ka kay carlos. Pero nangyare na ang lahat di na maibalik. Iiyak mo nlang yan lilipas din yang sakit na yan."

    " kagaya sa inyo ni mama pa? Subra ka rin siguro nasaktan yung nangyare sa inyo ni mama.."

    " oo subra kala ko di ko kakayanin yun pero andyan ka anak ikaw  at si helga ang dahilan kung bakit natuto  akong magpatawad." Ngiti nitong saad

    " sana nga mawla na itong sakit. Kasi subrang sakit po tlaga khit anung pagmamakaawa ko kay carlos ayaw n niya s akin pa."

    " nak wag ipilit ang mga bagay na di na pwede bka lalo ka lang masaktan. Siguro di kayo pra sa isat isa kya move on na meron pa darating sayo na mas higit sa kanya buti nga nangayre ito di pa kayo kasal di kpa nkatali sa kanya."

    " pero siya lang ang gusto kong kasama habang buhay di ko lubos maisip na di siya ang kasma ko pagtanda ko" iyak niyang saad

Niyakap nman siya ng ama habang hinihimas nito ang likod

    " ganun maglaro ang tadhana anak, tangapin mo kung anu gusto ng dios sa buhay mo."

Inalayan siya ng ama papaunta s room niya pinahiga pumikit siya para iwan siya ng ama niya niyakap niya ang bear n bigay ng lalake