Twin Soul

🌻

Ik open mijn ogen langzaam..
Waar ben ik? Het is donker, maar er knipperen velle lampen boven mijn hoofd.ik kijk om me heen en zit in een lange gang. Aan het einde schijnt licht. De lampen knipperen , mijn ogen beginnen te wennen.
Ik kijk om me heen en zie een betegelde muur vol met bloed spetters. Ik sta snel op, ik heb een ziekenhuis jurkje aan? Ik heb geen schoenen of sokken aan. Met mijn blote voeten probeer ik verder te lopen over de kleine glasdeeltjes die op de koude/ bebloede vloer liggen. Een luid geluid echoot door de lange gang en de lampen springen kapot. Al het glas klettert neer op de grond. Ik besluit om naar het einde van de gang te lopen.. dus ik zet het ook maar op een lopen.
Er lijkt geen einde aan te komen. Plotseling komt cyara weer tevoorschijn.
"Ik wil je iets laten zien." Sist ze.
Naast mij verschijnt een deur, "toe maar, ga naar binnen." Zegt ze geïrriteerd. Ik aarzel maar open dan de deur. Een luid gekrijs dringt mijn oren binnen, ik zie een vrouw liggen en allemaal dokters. Daarnaast liggen 2 baby's. Het gekrijs doet pijn aan mijn oren. Een van de baby's word bij de moeder neer gelegd... maar de andere word meegenomen naar een andere kamer..

"Wacht!!!" Roep ik, Cyara houd mij tegen...
Ze drukt haar hand tegen mij schouder. Gelijk komt er een koude rilling maar ook een warm gevoel over me heen. Ik schrik ervan en deins achteruit.
"Wat de hell wil je mij nu duidelijk maken?" Sis ik. "Ik snap dit niet, ik had nooit met dat stomme bord moeten spelen!"
Cyara zucht, "correct."

En voor dat ik het weet lig ik weer in mijn slaapkamer, met moeite open ik mijn ogen en probeer ik met halfdicht geknepen ogen het gordijn iets meer dicht te doen. Langzaam worden de hevige zonnestralen in mijn kamer minder en word het iets duisterder.
Ik kijk opzij en pak mijn telefoon op.
"10:37" leest het stemmetje in mijn hoofd op van mijn mobiel.
Ik zucht, "fuck..." ik sla m'n mobiel met een klap op mijn nachtkastje dat naast mij staat en laat mijn hoofd weer op mijn kussen vallen. Ik had allang op school moeten zijn...
Het scheelt dat ik mijn examens zijn geweest en ik alleen naar school moest voor een mentor uur, die skip ik maar al te graag.

Mijn telefoon trilt. ik draai hem om aangezien ik hem net plat op z'n scherm neer heb geslagen.

Emely: "heeyy where are joeeee"

Even staar ik naar mijn scherm voordat ik een bericht besluit terug te typen. Zal ik haar de waarheid vertellen? Ik aarzel.
Toch begin ik te typen:

"Hii, heb koppijn, sorreyyyyyy forgot to app joeee"

Ik kijk uit het kleine kiertje van mijn raam, ik besluit het gordijn meer open te doen aangezien ik nu wel gewend ben aan het licht.
Het is prachtig weer buiten, en toch voel ik mij neerslachtig.

Emely:" ohhh no worries, doe rustig aan xxx"

Ik klik mijn telefoon uit en stap uit bed, ik ga achter mijn kaptafel zitten en verzorg mijn huid. Ik doe een beetje make-up op, misschien voel ik mij dan iets beter.
Wanneer ik bijna klaar ben met mijn mascara voel ik een koude rilling langs mijn schouders lopen. In mijn ooghoek schiet snel een schaduw voorbij.
In een reflex kijk ik naar links, waar ik tot mijn verbazing niks zie. Alleen mijn gordijn wappert.
Ik haal mijn schouders op en loop mijn kamer uit.

Ik besluit te wandelen naar het dorp waar ik dichtbij woon om ergens een broodje te halen en koffie.
De zonnestralen dansen van mijn highlighter af en ik geniet stiekem wel een beetje van het weer.

Ik loop de bakkerij binnen en bestel een muffin en een latte, ik ga daarna lekker buiten zitten aan een rond wankel tafeltje. Er staat een prachtig boeketje met bloemen op in een klein vaasje. Best wel lekker zo.
Ondertussen scroll ik wat op tiktok wanneer ik iemand op mijn schouders voel tikken....