Twin Soul

🌙

"Doeiii" roep ik terwijl ik de stoep op loop met mijn logeertas in mijn handen. "Bellen als er iets vreemds gebeurd!" Roep ik er nog achteraan. "Doe ik! Doeggg!" Antwoord ze. Ik ben iets langer gebleven dan verwacht, het is al schemerig. Het is 10 minuutjes lopen naar mijn huis.
De kille wind en de stilte brengt me terug naar mijn nachtmerrie.
Ik zit weer op de grond, in het bos. Rondom me liggen bladeren en klodders bloed.
Voor me zie ik de onbekende schaduw weer.
"WIE BEN JE" schreeuw ik moedig.
"Anonymous." Zegt een lage maar vrouwachtige stem, het klinkt half fluisterend en echoot door in mijn oren van links naar rechts. "Welke debiel heet nou weer anonymous, hou je bek en vertel me je naam." Sis ik kwaad. De schaduw komt dichterbij en alles word helder. Een meisje, zwart haar. Vel oplichtende grijze ogen.
"Jij.... hebt me veraden..." sist het meisje dat in de lucht zweeft.  "Wat? Door dat spel te spelen?" Roep ik uit. "Nee.... find out, before I give you what you deserve" fluisterd ze. Ze poeft weg, in miljoenen stofdeeltjes. De kleine stofdeeltjes worden meegenomen door de wind. Ik open mijn ogen en bevind me weer op de normale wereld. "Waarom doe ik dit"  fluister ik bij mezelf en loop verder naar huis..