Mas naging abala si Sat sa basketball practice nitong mga sumunod na araw. Bibihira kaming magkita ng personal maliban na lang kung tungkol sa club. Kapag nagkakausap naman kami sa gbi ay parang pagod na pagod siya.
Alam kong hindi dapat ako umaasa. Una sa lahat, wala naman siyang motibong ipinakikita. Bukod sa kahit paano ay lumambot ang trato niya sa akin, wala na. It was sometimes confusing, wala siyang sinasabi tungkol sa amin, but his actions are telling me otherwise.
“Hi...” I greeted. “Pagod?”
He smiled and nodded weakly. It’s ten in the evening, katatapos lang ng practice nila. At narito siya sa tapat ng bahay, checking me up because I wasn’t feelings well for days.
“Ikaw? Kumusta ang pakiramdam mo?” Malumanay niyang tanong.
Umupo siya sa gilid ng kalsadang walang laman, naglakad ako paupo sa tabi niya.
“Okay ako. Kaunting pahinga pa at puwede na ulit pumasok,” tugon ko.
“Puwede na nga sana ngayon kaso ayaw akong payagan ni Papa. Nagpatawag pa ng family Doctor noong isang araw para matingnan ako.” I chuckled.
Lagnat lang naman. Tumawa rin si Sat sa tabi ko. I remember calling him Sat after he called me Hiraya. I just replied, ‘ikaw din, Saturn’ after his ‘ingat, Hiraya’.
“Luzons are really unreachable.”
I reacted. “Luh, hindi.”
Natahimik kami, nakamasid sa madilim na paligid. Walang ibang naririnig kung hindi huni ng mga hayop sa paligid. This is peace.
“Hiraya...” He called. “May nagugustuhan ka na ba?”
I bit my lip as I nodded. “Hmm...”
“But it seems like he didn’t like me. Tutok siya masyado sa ibang bagay, siguro, least of his priorities pa ako.” Kuwento ko.
He may get a hint from it. He is too into basketball. Baka minsan ay hindi niya ako naiisip.
“Paano mo naman nasabing least of his priorities ka? Paano kung ikaw din pala ang laman ng isip niya... palagi?” Maingat niyang tanong.
Mahina na lang akong natawa.
“If that’s the case, he should speak up. Because I am so confused.”
•••
YOU ARE READING
(iii) chasing pavements
Teen Fiction✧*。Hiraya & Saturn Worth in the middle of chasing pavements.
