the life that he gave me

De val

Pov Raoul
Ik kijk omhoog en zie Koen boven aan de trap zijn. Hij kijkt heel schuldig uit zijn ogen. Nu even niet met Koen bezig zijn Roel, focus je op Charlie! Hij heeft je hulp nodig! Ik heb altijd al het gevoel gehad dat ik de gene waar ik van hou moet beschermen. Ik heb het gevoel dat ik een soort beschermengel moet zijn voor hun. 'Charlie! Jochie ben je oké?' Zeg ik bezorgd, ik krijg geen reactie. Ik ga op mijn hurken naast de blonde jongen zitten. 'Roel hij is bewusteloos! Hij kan je niet horen!' Zegt Rob en ook hij gaat op zijn hurken naast Charlie zitten. Koen staat nog altijd boven aan de trap, met zijn schuldige blik, alles te observeren. 'Charlie! Wordt wakker!' Zegt Rob en hij schudt Charlie zacht heen en weer. Dan komt ook Matthy bezorgd aanrennen. 'Wat is hier aan de hand?' Roept hij. Dan ziet hij zijn zoon die bewusteloos op de grond ligt, met een grote wond op zijn voorhoofd. 'Fuck! WAT is hier gebeurt?!' Hij hurkt naast zijn zoon en kijkt vol angst in de slapende ogen van de jongen. 'Hij is van de trap gevallen...' mompel ik. 'Wat?! Hoe kon dat gebeuren?!' Vraagt Matthy onzeker en angstig. 'Ik was het... ik liet hem schrikken boven aan de trap en toen... toen... viel hij naar... beneden...' biecht Koen op. Ik zie dat de tranen in zijn ogen staan. Koen huilt niet zo vaak en makkelijk. Ik heb hem ook eigenlijk nog nooit zien huilen. 'WAT?! Hoe de fuck dacht je dat dat een goed idee was Koen?!' Roept Matthy boos. 'Matt rustig... dit was zijn bedoeling helemaal nie...' probeer ik maar ik word onderbroken. 'JA EN?! Hij heeft wel mijn zoon van de fucking trap laten vallen!' Roept hij nog altijd boos. 'Ohhh Koen echt ik...' probeert Matt boos, maar ik hou hem tegen. 'Matt stoppen! Blijf rustig!' Matthy neemt een diepe zucht. Dan begint Charlie zijn oogjes langzaam open te doen. 'Charlie...' mompelt Matthy en ik zie dat ook bij hem de tranen in zijn ogen staan. Hij geeft zijn zoontje een dikke knuffel tot hij weer helemaal wakker is. 'Kom, we tillen hem naar de bank...' samen met Matt til ik de kleine maar toch ook grote Charlie naar de bank. Daar leggen we een dekentje over hem heen. Ook verzorg ik zijn wond even met wat spulletjes. Tenslotte doe ik er ook nog verband over heen. 'W-wat is er gebeurt...?' Vraagt Charlie. 'Je bent van de trap gevallen, doordat ik je liet schrikken...' zegt Koen. 'S-sorry daarvoor Charlie, ik had even beter moeten nadenken... het spijt me...' Koen trekt Charlie in een knuffel en Charlie gaat erin mee. 'Sorry Matt' zegt Koen tot slot. Ik hoor en zie dat Matthy zichzelf even moet herpakken. '...het is al goed...' zegt hij dan. Koen geeft Matthy ook een knuffel en dan richt Matthy zich weer op Charlie. 'Hoe voel je je jongen? Heb je pijn?' 'Mijn hoofddd... hij doet zoveel pijn!' Zegt Charlie half huilend. 'Ik denk wel dat het slim is als we even met hem langs het ziekenhuis gaan...' zeg ik dan waarop Matthy knikt. 'Nee! Niet het ziekenhuis!' 'Lieverd je bent net van een fucking trap afgedonderd en bewusteloos geraakt. Tuurlijk gaan we langs het ziekenhuis...' zegt Matt. Even later zit ik samen met Charlie en Matt in de auto op weg naar het ziekenhuis. Ik zit aan het stuur en Matthy zit achterin met een huilende Charlie op schoot. 'Het doet zo'n pijn!' Huilt Charlie. 'We zijn er bijna jongen...' zegt Matt.

Ik rij de parkeerplaats van het ziekenhuis op en parkeer de auto. Charlie kan nog amper lopen dus regelen Matt en ik een rolstoel voor hem. Als we ons hebben aangemeld en we eenmaal in de wachtkamer zitten worden we al snel geroepen. 'Charlie het Lam?' Zegt een dokter met bruine haren. 'Ja, dat zijn wij...' zegt Matt en hij duwt de rolstoel richting het kamertje van de dokter. 'Zo, ik heb net gehoord waarvoor jullie hier zijn, Charlie ik ga even wat testjes met jou doen en dan gaan we ook nog een aantal foto's en scans maken. Ben je daar oké mee?' Charlie knikt maar kijkt nog steeds angstig uit zijn ogen.

Pov Charlie
11:00
Het blijkt dus dat ik een lichte hersenschudding heb, hoe kut wil je het hebben? Ik heb wel wat pijnstillers van de dokter gekregen en die helpen. Eigenlijk voel ik me alweer prima. Ik kan weer zelf lopen en helder nadenken.

Pov Matthy
Charlie heeft dus een lichte hersenschudding, door die val die Koen geeft veroorzaakt. Ik ben nog steeds en beetje boos op hem, aangezien het gewoon een super domme actie was. Maar diep in mijn hart weet ik wel dat dit niet Koen's bedoeling was. We lopen terug naar de auto en ik ga samen met mijn zoontje op de achterbank zitten, Roel zit weer aan het stuur. Zodra we beginnen te rijden leunt Charlie met zijn hoofd op mijn schouder. Na 1 minuut valt hij weer in slaap. 'Matt, je weet wel dat we vanmiddag nog die belangrijke opnames hadden hè?' Zegt Roel. Fuck... dat was ik helemaal vergeten.

Pov Raoul
Ik zie aan Matthy dat hij de opnames voor het tv programma die we gaan opnemen helemaal vergeten is met al dat gedoe met de val van Charlie. 'Shit...' mompelt, terwijl zijn handen nog verstrengeld zijn in het haar van zijn zoontje. 'Weer je, jullie gaan straks lekker met z'n drieën naar die opnames, Milo is daar dan ook, en dan blijf ik wel bij Charlie... goed idee?' Matt knikt en zucht dan. 'Dankjewel Roellie' zegt hij dan dankbaar.

Als we aankomen bij Casa del Huts en ik de auto heb geparkeerd, wil ik het portier voor Charlie open doen en hem uit de auto helpen, maar hij is me voor. Hij stapt zelf uit de auto en kijkt me raar aan, 'Roel, ik ben geen debiel hè' zegt hij en ik zucht. We lopen met z'n drieën de woonkamer in en daar zijn we Milo, Rob en Koen voor de tv zitten. Zodra ze ons zien zetten ze tv uit en richten ze zich op ons. 'Hey Charlietje, lang niet gezien...' Charlie loopt naar Milo toe en geeft hem een knuffel. 'Hoe gaat het maatje?' Vraagt Rob dan nog een beetje bezorgd. Charlie knikt, 'wel prima...' antwoordt hij. 'Mooi...' zegt Rob.

13:45
Het is inmiddels al weer middag en ik verveel me dood. Ik mag voorlopig niet hockeyen van de dokter en ik moet "uit rusten", wat natuurlijk echt onzin is aangezien ik me prima voel. Helaas gelooft mijn vader die onzin en lig ik nu op de bank een beetje door TikTok te scrollen. Mijn vader, Milo, Koen en Rob zijn de deur uit voor bepaalde "belangrijke" opnames en ik ben samen met Roel thuis. Dan krijg ik een belletje, ik zie dat het Luca is dus haast ik me naar mijn kamer, gooi mijn deur dicht en neem op.

Luca: heyyy schatje
Ik: hey...
Luca: hoe gaat ie?
Ik neem een diepe zucht
Ik: prima...
Luca: je klinkt niet echt heel overtuigend... wat is er liefje?
Ik zucht weer
Ik: nou... ik ben vanochtend van de trap gevallen... en ik ben toen bewusteloos geraakt...
Luca: wat?! Kut zeg...
Ik: ik ben ook al langs het ziekenhuis geweest. Ik heb een lichte hersenschudding
Luca: dat meen je niet... voel je je echt oké?
Ik: ja hoor... ik heb pijnstillers gekregen
Luca: mmh, ik denk dat ik toch even langs kom, heb je geen plannen?
Ik: nou ehh nee, eigenlijk niet, maar je...
Luca: oké dan sta ik rond drie uur op het station...
Ik: je bent echt het liefste vriendje dat ik me ooit had kunnen wensen Luukie... ik haal je btw wel op bij het station!
Luca: dat is lief. Net zoals jij
Ik: tot zo dan!
Luca: tot zo schatje! Doeiii