the life that he gave me

Het kan anders lopen soms...

Pov Charlie
We zitten in de auto bij Roel Maccie te eten, als lunch! Ik voel me echt alweer een stuk beter, al helemaal nu dat Luca er is. Ik neem de laatste hap van mijn veggie burger en voel dan een warme hand die op mijn knie rust. Ik kijk mijn vriendje aan en hij grijnst naar me. Dan geef ik hem een stevige omhelzing. Ik zie dat Roel mijn blik zoekt in de spiegel. Ik kijk even terug en hij glimlacht naar me. Wat heb ik toch een fijn leven (soms :3)

We stappen uit de auto en lopen naar de deur. Voordat we naar binnen gaan houdt Roel ons tegen. 'Hé jongens... op dit moment is er waarschijnlijk nog niemand thuis, maar straks wel... gaan jullie... ze vertellen over jullie relatie? Of...' Ik laat een diepe zucht, daar had ik dus nog helemaal niet over nagedacht... 'mmh...' mompel ik. 'Charlie,' Roel richt zich even op mij en knielt voor me neer, zodat we op dezelfde ooghoogte zitten. Hij pakt mijn hand even stevig vast, 'ik weet zeker dat ze positief zullen reageren' 'en papa dan?' 'Papa al helemaal... het enige wat voor hem telt is dat jij gelukkig bent' zegt Roel en hij trekt me in een knuffel. 'Het komt goed, echt waar...' en die woorden, stellen me gerust. 'Mmh... oké dan...' Roel en Luca kijk me aan, 'ik vertel het ze wel...' zeg ik en mijn vriendje en Roel kijken me meteen trots aan. Dan loopt Luca naar me toe en geeft hij me een kus op mijn mond. Ik voel onze connectie, het is de sterkste connectie die ik ooit met iemand heb gehad. 'Ehh... ja... zullen we naar binnen?' Luca en ik barsten in lachen uit.

Het is kwart over 5 's avonds en ik zit samen met Luca op mijn kamer. We zitten samen op bed, of nou, ik zit eigenlijk op zijn schoot. Luca zit wat door TikTok te scrollen en ik kijk met hem mee. Terwijl we dat doen gaat Luca met zijn handen door mijn haren en geeft hij me af en toe een kus. Ik hou zoveel van hem, dat ik het niet eens kan omschrijven.

Dan springt hij ineens op, 'fuck!' Schreeuwt hij. Doelend wijst hij met zijn vinger op een berichtje van zijn broer, maar ik kan hem niet goed lezen. Zijn blik is angstig, ik vrees voor het ergste... dan barst hij in tranen uit. 'L-luuc, wat is er lieverd?' Ik trek hem bij me op schoot, ondanks dat hij 30 centimeter groter is dan ik en veel meer weegt (door zijn spieren), lukt het me. Ik pak zijn handen beet en wrijf er zachtjes overheen in de hoop hem te kalmeren. 'H-het is m-mam... ze... z-ze is opgenomen, i-in het ziekenhuis...' huilt hij. 'I-ik moet naar haar toe... n-nu!'

19:45
Inmiddels is het alweer avond, ik lig samen met Roel op de bank. Ik zit op mijn Switch een nieuw spel te spelen die ik van Koen heb gekregen, blijkbaar voelde hij zich nog schuldig over mijn val. Roel kijkt met me mee, hij is net terug van Luca bij het ziekenhuis afzetten. Ik maak me zorgen om de moeder van Luuc, haar gezondheid is er niet goed aan toe. Medelijden met hun familie, met de familie van mijn vriendje, en hemzelf natuurlijk, dat heb ik vooral...

Papa en de andere jongens hebben er niks van gemerkt, zij wisten niet eens van hem. Precies op dat moment komt mijn vader aangelopen, 'yoo, Roellie, wij leaven, tot vanavond! Love you Char!' Zegt hij waarop ik verbaasd reageer. 'Waar gaan jullie in godsnaam heen?!' Vraag ik lichtelijk geïrriteerd, communiceren, daar kunnen deze mensen nog wel wat van leren. 'Weet je dat niet meer? Die Zapp awards zijn vanavond, Roel blijft hier om op jou te passen, we zijn pas laat terug dus ik zie je morgen weer, maar ik kom je een kus geven als we weer thuis zijn! Beloofd! Oké vriendje?' Zegt hij waarop ik zucht. 'Oké...' mompel ik. Een paar seconden later zijn ze al vertrokken en hebben Roel en ik het rijk voor ons alleen.

'Waarom reageerde je net zo?' Vraagt Raoul dan na een tijdje. 'Hoe bedoel je?' Vraag ik op een beetje een brutale toon. 'Nou je klonk nogal geïrriteerd'. 'Jullie kunnen soms echt ff wat beter met me communiceren, alles wordt gewoon om mij heen geregeld!' Roep ik dan uit. 'Nou je kan er zelf ook niet echt bepaald iets van hoor,' begint Roel. 'Test me maar uit Roel, discussie? Kan je krijgen!' Roep ik boos. 'Jezus Char, ff dimmen' 'Oh nu ben ík degene die moet dimmen? Dim zelf lekker, doos!' Mijn woede loopt op, dit kan niet goed aflopen. 'Oké zo kan hij wel weer!' Zegt Roel. 'Hey, ik weet dat we misschien iets duidelijker hadden moeten communiceren vandaag, maar probeer je vader iets meer te respecteren, hij doet zo z'n best voor je, geloof me...' ik rol met m'n ogen, 'oh, nu is hij in een keer zielig' 'ik zeg niet dat hij zielig is, maar wel dat hij absoluut het beste met je voor heeft, wij allemaal' ik zucht nogmaals. 'Ander onderwerp?' Vraagt Roel dan, waarop ik antwoord met een knik, 'ander onderwerp...'