Kurye -Texting

0.8

200 olmuşuz teşekkür ederimm hepinizee.

1 Hafta sonra....

Son kez arkamı dönüp,koskoca 1 Yılımı geçirdiğim evime baktım.

Hiç duygusal Değildim bu ev taşıma işinde de üzülmüyordum zaten.Tek üzüldüğüm Demiri birdeha göremicek olamamdı.

Şu 1 haftadır Demiri hiç görememiştim.Çünkü ev toplamaktan ne pizza söylemiştim ne'de ona mesaj yazmıştım.

Tabiki bir kaç tane mesaj yazmıştım,ama bakmayınca umudu yitirmiştim.

Ben pizza söylemeyince o'da gelmemişti.Sadece bir kez görüşmüştük. Onda da hemen gitmişti.

Biz bitmedik, yarım kaldık ve yemin ederim bu daha çok acıtıyor.

Sağ'dan gelen araba sesi ile hemen gözyaşlarımı silip bakışlarımı oraya çevirdim.

Babam arabayı Evimin önüne park edince ön kapıyı açıp arabaya oturdum.

Babam "Bengü,Nasılsın kızım" diyence Yüzüme Sahte bir gülüş kondurup "İyiyim baba hadi yola çıkalım" diyip bakışlarımı cama çevirdim.

Babamla aram iyi değildi.O okumamı istemedikçede iyi olacağını sanmıyordum.

Ona göre en iyi baba oydu.Ben okumayınca daha Mutlu olucağımı düşünüyordu.İtiraz etmiyordum çünkü bazen susmak gerekirdi.

İstanbul-Şanlıurfa arası 14 saat'ti.Babama yorulmaması için uçakla gelebileceğimi söylemiştim.Ama ona bile izin vermemişti.

Param'da yoktu istesemde gelemeyeceğim aklıma gelince gözümden bir damla yaş düştü.

İyice duygusala bağlamıştım.Göz yaşlarımı silip çantam'dan kulaklığımı çıkardım.

14 saat sonra....

"Ben taşırım baba sorun değil" Bavulu Bagaj'dan çıkarıp yere indirdim.

Saat gecenin 2'siydi.Ses çıkarmama'ya özen göstererek bina'ya girdim.

Asansörle 2. Kata çıktıktan sonra bizim evim ziline bastım.

Kapıyı küçük kız kardeşim açınca bavulu bıkarıp ona sarıldım.buraya ait Tek özlediğim kız kardeşim Banu ve Annem idi.