Hoofdstuk 5

158 7 1
                                    

pov Bram

Ik bel aan bij het huis van Kelvin en Peter. de deur gaat open. Heyyy zeg ik net zo vrolijk als dat ik altijd doe. hallo zegt Kelvin terug. zullen we gaan zegt hij. ja laten we gaan antwoord ik en we pennyboarden naar het Vondelpark.

Zo het is wel druk. Zullen we nu eerst even een rondje pennyboarden. ja is goed zegt Kelvin. ondertussen het Pennyboarden komen we een paar fans tegen die met ons op de foto willen natuurlijk gaan we daar in mee. En gaan we daarna verder met pennyboarden. Dan zit er een meisjes op de grond te huilen. Ik stoot Kelvin aan. Kijk moeten we haar niet troosten ofzo. Nee joh jij zit er toch ook niet op te wachten dat een wild vreemde je gaat troosten. Ja dat is waar, zullen we hier gaan zitten. Ja is goed zegt Kelvin.

Een tijdje later vraag ik en hoe gaat het nu met jou, ben je al een beetje over Nina heen. Waar komt die vraag opeens vandaan. Weet niet ben ik nieuwsgierig naar. Nou het gaat wel maar ik vind het wel erg jammer. Ja dat snap ik Nina is ook gewoon een leuke meid. Hoelaat is het eigenlijk vraag ik. Kelvin pakt z'n telefoon en zegt 21:17. Nu al zeg ik, ik ga oke. Ja is goed doei zegt hij en ik loop weg.

Pov Brenda

Ik ben nu al een uur aan het zoeken en kan haar nog steeds niet vinden. Waar is Laoise nou. Ik ga op het gras zitten en barst in tranen uit. Ik vind het zo eng hier helemaal alleen zonder eten. Ik wil al helemaal niet terug naar het hotel anders zit ik daar ook maar zo alleen. Het word al minder druk in het park. Ik sta op en ga weer verder zoeken en neem alle spullen mee. Ik kom weer bij een grasveld aan en leg alle spullen weer neer. Ik zie het water. En daarnaast het gras wat netjes gemaaid is. Ik besluit even langs het water te lopen en goed na te denken. Waar is Laoise. Dan hoor ik de stem van m'n moeder weer in m'n hoofd 'kijk uit voor zakkerollers of ontvoerders en blijf bij elkaar'. Ik had haar nooit alleen moeten laten gaan. Ik loop nog een stukje verder en glij uit en val in het water.

Pov Kelvin

Ik zie Bram weg lopen en bedenk dat het voor mij ook tijd is om te gaan. Ik pak m'n pennyboard en rijd weg. Langs het water zie ik een schim lopen. Dan glijd ze uit en ze valt in het water. Ik ren er naar toe en zie dat het het meisje is dat aan het huilen was. Ik steek m'n hand uit en zeg hier meisje pak m'n hand ik help je. Zonder na te denken pakt ze m'n hand en ik trek haar uit het water. Dan gaat ze op de grond zitten ik zie dat ze trilt. Heb je het koud vraag ik. Ze knikt hevig ja. Kom maar mee ik heb nog wel wat warms thuis voor je. Dan kijkt het meisje me aan. He jij bent Kelvin zegt ze. Ja zeg ik terug, ga je mee naar m'n huis. Ja zegt ze en ze loopt naar twee pennyboards die op de grond liggen en pakt ze. Daarna lopen we naar huis.

Van brabant naar KelvinWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu