hoofdstuk 41

71 7 1
                                    

Pov Brenda

We zitten in het vliegtuig we zijn al een paar uur onderweg. We gaan eerst naar Atlanta airport en vanaf daar moeten we overstappen en richting Miami airport. Ik ben nu een film aan het kijken. De stoelen zitten echt super lekker. Ik kijk uit het raam naar buiten. De zon schijnt en onder ons zie je de wolken. Het is echt super mooi om te zien. Is het interessant hoor ik naast me Kelvin zeggen. Ja zeg ik sarcastisch terug. Heb je er al zin in vraagt hij. Ja tuurlijk hoezo vraag je dat. Nou je bent zo stil de hele tjd zegt Kelvin, heb ik iets fout gedaan ofzo. Nee tuurlijk niet, ik kan het gewoon niet geloven dat ik naar Miami ga. Oke zegt Kelvin. Ik voel me zo moe en ik moet naar de wc. Ik sta op en loop naar de wc. Het is een kleine wc. Wilt iedereen in het vliegtuig alsjeblieft jullie riemen weer vast kunnen doen we krijgen last van turbelentie word er omgeroepen in het vliegtuig. Shit shit shit. Ik trek snel mijn broek aan en loop terug naar mijn stoel. Daarna klik ik mijn riem vast. Ik voel dat ik moe word en val in slaap.

Pov Kelvin

Opeens voel ik iets tegen m'n schouder. Ik kijk om en zie dat Brenda ligt te slapen. We zijn al 4 uur onderweg. Bijna op de helft. Er komt een stuwardes aangelopen. Meneer wilt u misschien wat eten vraagt ze. Ja doe maar een broodje. Oke komt er aan, wil je ook nog drinken of niet. Nee ik hoef geen drinken zeg ik. Daarna loopt ze weer verder. De film die Brenda en ik aan het kijken waren zet ik uit. Ik besluit na dat ik klaar ben met eten ook te gaan slapen.

Een kwartier later komt dezelfde stuwardes aangelopen met mijn broodje. Ik eet het broodje op en probeer daarna te gasn slapen. Ik kom eigenlijk niet in slaap. Bijna iedereen slaapt al. Behalve Jard en Bram. Zei zijn ook nog wakker. Zo je hebt het voor elkaar zegt Jard die naast me zit (alleen het gangpad zit ertussen). Ik kijk Jard met een dodelijke blik aan. Ook echt iets voor Jard om dat te zeggen. Moet jij niet gaan slapen van je moeder vraag ik hem om hem te plagen. Ja zegt hij, maar dat doe ik lekker niet. Zozo gaan we bijdehand doen zeg ik. Nee papa zegt Jard dan op een baby stem. Ik krijg de slappe lach. Altijd als Jard er is is er wel iets waar ik om moet lachen. Maar ik ga proberen te slapen zegt Jard. Ik kijk naar Bram maar ik zie dat die alleen oog heeft voor zijn telefoon. Dan probeer ik ook maar te slapen. Gelukkig duurt het niet lang voor ik in slaap val.

Pov Brenda

Ik word wakker van Kelvin die aan mijn arm schut. We gaan landen zegt hij. Ik ben meteen weer klaar wakker. Mijn riem hoef ik niet meer vast te doen want die had ik nog aan vanwege de turbulentie. Ik kijk uit het raam. We zitten al onder de wolken. Het is een mooi uitzicht.

Na 10 minuten staan we op de grond. Het vliegtuig rijd nu naar de plek waar we eruit mogen. Het was echt een lange reis hoorde ik van Kelvin. Hij zei dat we nu 9 uur hadden gevlogen. Zometeen moeten we nog een uur in een ander vliegtuig. Gelukkig niet zo lang.

Eindelijk zijn we vastgekoppeld aan zo'n slurf naar binnen (geen idee hoe zo'n ding heet maar je snapt me wel). We lopen met z'n achten uit het vliegtuig. Even mijn benen strekken. Peter pakt meteen zijn pennyboard en begint te rijden. Hij had zijn pennyboard meegenomen nij zijn handbagage. Best wel slim. Nu heb ik eigenlijk best wel spijt dat ik mijne ik mijn koffer heb zitten. Ik pak mijn telefoon en kijk hoelaat het is. Half 5 smiddags. Huh hoe kan dat we moesten toch 9 uur vliegen, dan moet het nu toch half 11 s'avonds zijn zeg ik tegen Kelvin. Nee Brenda het is hier 6 uur vroeger. Ohh daarom ben ik dus zo moe zeg ik. Hoe kan je nou moe zijn je hebt super lang geslapen zegr Kelvin. Ja dat weet ik alleen ik heb dat altijd als ik op vakantie ga. Oke zegt Kelvin. We lopen weer verder.

Na een tijdje lopen gaan we aan een tafeltje zitten bij de mac. We nemen allemaal een menu. Het is echt super gezellig. Ik ha ze missen als ik met mijn ouders en mijn zusje Femke naar Italië ga. Mijn zusje miste me ook had ze gezegt toen ik nog in Nederland was (via telefoon). Zullen we weer verder lopen zegt Peter. Ik vind het goed. Ik wil lopen, zometeen moet ik toch weer een uur in het vliegtuig zitten. We staan met z'n alle op en lopen een beetje over het vliegveld. Ik loop samen met Laoise achteraan. Wat vind je ervan vraagt Laoise. Ik vind het echt super gaaf zeg ik terug, maar we moeten nog wel een uur vliegen voor we echt bij mijn droombestemming uitkomen. Ja inderdaad zegt Laoise. Zullen we een groepsfoto maken vraagt Samantha. Jaa zeg ik, dan hebben we tenminste een foto. Kelvin loopt naar een man en vrasgt of hij een foto wil maken. De man pakt de telefoon aan en wij poseren voor de foto. Daarna geeft de man de telefoon weer terug. Shit over 10 minuten gaat ons vliegtuig roept Bram. Iedereen schrikt waar moeten we heen.

Van brabant naar KelvinWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu