Pov Laoise
Kees heeft de telefoon in zijn handen. Hij pakt de screenshot van de kaart erbij en we beginnen met lopen. Het is echt super donker in het bos. Best wel spannend maar Kees zei dat we niet heel ver door het bos moesten dus dat kwam goed uit. We lopen al 10 minuten door het bos en ik kan het einde al zien. Ik wil echt heel graag naar Brenda toe. Onze week is nu eigenlijk wel verpest.
Na een tijdje lopen zie ik dat we op een bekende plek zijn. Ik kijk rond. Dit is het Vondelpark. Het is hier best wel eng er liggen allemaal zwervers. Ik voel me nu echt bekeken. Ik voel aan de wond in m'n gezicht. Ik ben echt super blij dat ik eindelijk weg ben bij die ontvoerder. Alleen hij heeft al m'n spullen zelfs m'n telefoon. Die kant op zegt Kees. Ik loop achter hem aan de straat naar rechts.
Ondertussen bij Brenda, Kelvin en Peter...
Pov Kelvin
Ik zit op m'n bed. Het is nu 00:15. Ik vind het echt heel erg dat die ontvoerder gewoon niet kwam opdagen. Echt die ontvoerder mag van mij dood vallen. Wie doet nou iemand zoiets aan, en dat doe je al helemaal niet bij de vriendin van iemand die ik leuk vind. Ik ga haar zo erg missen. Dan zie ik een schim omhoog komen. Brenda ben je wakker. Nee ik slaap nog zegt ze. Wat denk je nou zelf. Ik begin te lachen, soms is ze ook gewoon zo droog. Ze zegt gewoon wat ze denkt. Maar ooit moet ik haar vertellen dat ik haar leuk vind. Maar nu is gewoon het verkeerde moment. Ik ga het haar echt vertellen, het moet super speciaal zijn. Kelvin? Huhh wat is er vraag ik. Er word aan gebeld. Zo laat nog. Ik zal wel even gaan kijken. Ik loop naar de deur en doe de deur open. Hallo zegt een meisje. Hallo zeg ik terug. Wat kom je nog zolaat doen vraag ik. Nou ik ben op zoek naar m'n vriendin Brenda. Mijn ogen worden groot. Is dat Laoise. Wacht heel even zeg ik. Ik loop naar mijn slaapkamer. Wie was dat vraagt Brenda. Kan je heel even mee komen vraag ik. Ja dat kan en ze staat op loopt met me mee. We lopen de hoek om en ik zie Brenda's ogen ook groot worden. LAOISE roept ze.
Pov Brenda
Ik kan het niet geloven. Laoise is er weer. Er staat een man naast haar. Bedankt zegt Laoise tegen de man. De man knikt en loopt daarna weg. Waar was je nou Laoise, ik heb je zo gemist. Ik kan wel huilen. Ik be zo blij. Kelvin kijkt super blij naar ons. Dan komt er iemand de trap aflopen. Kan het misschien wat zachter zegt Peter. Dan kijkt hij op en ziet Laoise. LAOISE hoe ben je ontsnapt. Iedereen is super vrolijk. Het boeit me niet hoelaat het is maar Laoise is terug. Een probleem waar ik me al bijna een week druk over maak. Ik ben zo blij. Zullen we maar gaan slapen want ik ben super moe zegt Laoise. Tuurlijk zegt Peter. Ik zal wel even een deken voor je halen dan kan je op de bank slapen. Peter haald een deken en geeft het aan Laoise. Daarna ga ik naar de kamer van Kelvin. Ik ben zo blij. Zo dat probleem is ook opgelost zegt Kelvin. Ja antwoord ik terug. Hij komt naar me toe. Morgen ga je het je moeder vertellen. Ik kijk hem aan en knik ja. Daarna kan ik het niet laten en geeft hem een knuffel.
