hoofdstuk 42

97 5 0
                                    

Pov Brenda

We kijken op de tickets naar welke gate we moeten. Kelvin houd een man aan en vraagt waar we heen moeten. Kom mee roept Kelvin en we rennen allemaal achter hem aan. Na 10 minuten komen we aan. Ze willen net de deur dicht doen. Wait roept Peter. De vrouwen kijken ons aan. We laten onze tickets zien en we worden binnen gelaten. Snel lopen we naar onze plekken. Weer eerste klas. Ik ga weer op de lekkere stoel zitten pak mijn oortjes. Ik klik een muziekje aan. Het vliegtuig rijd weg naar de opstijgbaan. We wachten even tot we mogen en daarna beginnen we met vaart maken. Daarna gaan we de lucht in.

We zitten al een half uur in het vliegtuig. Ik ben echt super moe. In Nederland is het nu midden in de nacht en hier iets van 8 uur s'avonds. Gelukkig duurt de vlucht niet zo lang. Over 20 minuten gaan we landen. Dan ben ik eindelijk in Miami. En dan ook nog met de gene waar ik stapel verliefd op ben. Natuurlijk ook met mijn allerbeste vriendin. Ik weet het zeker deze vakantie komt op mijn nummer 1. Ik ben nog steeds heel moe. Kelvin die slaapt dus daar kan ik ook niet mee praten. Ik kijk achter me maar Samantha en Laoise slapen ook. Ik voel dat mijn ogen dicht gaan en val in slaap.

**Droom**

Ik loop over het strand. Helemaal in mijn eentje. Ik voel me vrij, zonder ouders en even niks aan mijn hoofd. Ik kijk naar de vlag van Amerika. Zo'n grote droom die uit is gekomen. Ik ga op de grond zitten in het zand. Ik zie in mijn ooghoeken dat er iemand naast me is komen zitten. Ik kijk naast me en kijk recht in de ogen van Kelvin, de Kelvin Boerma. Ga je mee de zee in vraagt hij. Ik knik en loop met hem mee. Hij pakt mijn hand en we rennen het water in. Hij gooit me in het water. Ik spetter hem nat en hij doet het terug. Dan komen we dichter bij elkaar. Ik sluit mijn ogen en voel de lippen van Kelvin op de mijne. Het is perfect. Kelvin trekt langzaam terug. Brenda zegt hij. Ja antwoord ik terug. Wil je mijn meisje...

Ik word wakker gemaakt door Kelvin. Waarom nou weer precies op dit moment. Ik dacht eindelijk heb ik een keer zo'n droom. Wat is er vraag ik. We gaan landen zegt Kelvin. O antwoord ik. Ik ben gewoon veel te moe. Hoelaat zou het nu zijn. Ik kijk op m'n telefoon. Half 9. Dan is het in Nederland nu half 3 snachts. Normaal slaap ik nu al.

Pov Kelvin

We lopen voor de tweede keer het vliegtuig weer uit. Eindelijk heb ik geslapen. Ik ben echt kapot. Zo meteen gaan we meteen uitchecken en naar het hotel. Een busje komt ons zo ophalen. Ik kijk naar Brends. Ze ziet er ook erg moe uit. Net als iedereen eigenlijk. We lijken wel een stel bejaarden met onze wallen.

Eindelijk zijn we klaar met uitchecken. We lopen met onze koffers naar de uitgang. Eindelijk zijn we er. Amerika is gewoon geweldig. Alles wat er in Amerika is komt pas over een jaar in Nederland. Net alsof je in de toekomst zit. Uiteindelijk komen we buiten aan. Er staat een man bij een busje. We hadden een Nederlands hotel geboekt dus als het goed is praat de man ook Nederlands. De man heeft een bordje met cinemates er op vast (op die naam hadden ze gereserveerd). We lopen er met z'n alle naar toe. Zijn jullie de cinemates vrasgt hij. Peter zegt ja en daarna leggen we onze koffers in het busje. Daarna gaan we in het busje zitten.

We zitten al 5 minuten in het busje. Zullen we wat afspreken zegt Peter. Wat dan vraag ik. Nou dat we elkaar morgen bij het ontvijt zien zegt Peter. Hoezo we slapen in een 8 persoons kamer zeg ik. O ja dat wist ik niet. Maakt niet uit maar Brenda, Laoise en Samantha hebben met z'n drieën een kamer, ik, Peter en Jard slapen met z'n drieën op een kamer en Bram en Wesley met z'n tweeën zeg ik. Iedereen knikt.

Na 20 minuten rijden komen we eindelijk aan bij het hotel. We stappen allemaal uit en lopen naar binnen met onze koffers. Ik loop naar de balie en de vrouw geeft me de sleutel van de hotelkamer. We lopen naar de lift. Welke verdieping was het vraagt Brenda. De zesde zeg ik. Ze drukt op het knopje van de lift en de lift gaat omhoog. Als de deuren weer opengaan lopen we naar de hotelkamer. Ik open de deur. We komen aan in een halletje met een kapstok en daarachter is een trapje naar beneden (het trapje is iets van drie treden). Als je het trapje af bent dan kom ja aan in een grote ruimte met ramen vanaf de grond tot het plafond. Er staat een bank en er hangt een tv aan de muur. Daartussen staat een salontafel. In de ruimte zijn 5 deuren, twee badkamers en drie slaapkamers. We verdelen ons over de slaapkamers. Ik loop samen met Peter en Jard naar onze kamer. Er staan drie eenpersoonsbedden. Ik neem de meest rechtste bij de muur naast mij ligt Peter en daarachter Jard. Ik poets mijn tanden en bal meteen daarna in slaap.

Pov Brenda

Ik loop met Samantha en Laoise aar onze kamer. Er staan drie eenpersoonsbedden. Wat saai zegt Samantha. Ze loopt naar het meest linkse bed en schuift het naar het middelste bed. Dat doet ze ook met het meest rechtste bed. Kijk nu hebben we een driepersoonsbed zegt Samantha. Ik schiet in de lach. Wat een figuur is dat toch ook. Maar ik ben erg moe dus poets mijn tanden en ga in bed liggen. Ik lig in het midden. Rechts van mij ligt Samantha en links ligt Laoise. Het duurt niet lang voor ik in dlaap val en ik val in slaap.

Van brabant naar KelvinWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu