I Accidentally Merried A Dead Woman (Jenlisa)

Chapter Seven: The Living Dead

Lisa Pov:

Habang naglalakad ako sa hallway ay pinipigilan ko ang aking sarili na huwag umiyak. It's hurts. It is fucking damn hurt. It feels like my heart will break any moment. Its beating is like a knives that keeps on pressing and stabbing my chest.

Binuksan ko ang aking silid at nakita ko si Jennie na nakatingin sa mga pictures frame ko. Hawak niya ang isang picture frame ko kaya agad akong lumapit sa kaniya at hinablot ko ito. I glared at her and she was just shocked.

I put back my picture before i speak to her.

"Don't touch anything inside my room." Malamig kong sabi sa kaniya.

"Napaka-cute mo pala noong baby kapa, Lali" nakangiti niyang komento sa larawan ko pero hindi ako umimik. I remain silent and walk away.

"A-ayos ka lang ba, Lali?" She asked but i didn't respond. I walked outside and stood up on the veranda. I stared to the forest from afar, next to it, is the cemetery. A cemetery where are all unlucky things happened to me.

First, I accidentally married a dead woman. Second, I lost my love of my life.

If i didn't go there. Somi would not marry anyone else. I hate this. I hate what's happening right now.

Feira just appeared on my right side, staring at me. I can see her from my peripheral vision, smiling at me.

"Nakausap mo na mga magulang mo? Pwede ko na ba silang makilala?" Ngiting tanong niya.

Hinarap ko siya at nagsalita.

"You know what, never mind that. What do you expect? They will accept you as their in-law? Look at yourself. You're dead. You lo--"putol kong sabi dahil nakita kong nalungkot ang kaniyang mukha at parang iiyak na ata.

"G-ganon ba? Naiintindihan ko, Lali." Kanina lang ay malungkot ang mukha niya, ngayon ay nakangiti na ulit siya, or she is just trying to make a smile. But it looks like, she's not faking or forcing it. It is not fake, its a real and genuine smile.

How can she manage to smile like that? I already acted so rude and cold to her.

"Pwede ako makahingi ng tulong kay tanda. Hihingi ako ng potion para mag-mumukha akong tao. Patay parin ako, malamig at walang pintig ang puso pero sayo parang tumitibok ito. Baka dulot lang siguro sa sobrang tuwa dahil may asawa na ako. Which is you." Nakangiting wika niya.

"Asawa ko, kung iyan ang nagpapabagabag sayo, huwag ka nang mag-alala. Ngumiti ka na. Mas lalo kang gagwapo pag ngingiti ka."dagdag niyang sabi. Still wearing her gummy smile.

"Stop smiling to me. Your smile starting to make me annoy!" Inis kong sabi at naglakad palabas sa silid ko. Iniwan ko siya don sa veranda.

Tss. Bwesit!

******
Jennie Pov:

Bumalik ako sa mundo ng mga patay. Habang naglalakad pabalik sa lagusan ay naiisip ko si Lali, ang aking asawa. Alam kong may iniisip siya. Alam ko na may problema siya.

Gusto ko na makitang masaya si Lali dahil pinasaya niya rin ang tulad ko. Kung ano ang gusto niya, gagawin ko. Siya lang ang kaisa-isang nilalang na nagpakasal sa akin. Siya lang ang tumupad sa pangarap ko.

Nakasalubong ko si Lucio habang naglalakad ako papunta kay Tanda.

"Bakit bumalik ka rito? Iniwan ka na ba ng lalaking iyon?" Tanong ni Lucio sabay pumatong sa balikat ko.

"Hindi no. Hindi ako iiwan ni Lali. Nandito ako para kay Tanda. Hihingi ako ng tulong sa kaniya."sabi ko.

"Ano naman iyon?"