(Merhaba .. bölüm için sizi beklettim üzgünüm... ama bu Pazar sınavım var bu yüzden yazamıyorum. Sanırım Bir hafta falan yine bölüm gelemeyecek. Ama inşallah sınavlardan sonra hızla yazmaya başlayacağım :))))
Öncelikle geçen bölüm beğeni ve yorumları için teşekkür ederim :) Ayrıca Hikayenin gelişimi hakkında düşünceleriniz varsa yorumlarda belirtebilirsiniz. Yorumları dikkate alacağım. Neyse *Beğeni ve Yorumların artması dileğiyle* iyi okumalar :))))
Kerem
Evet şu an tam olarak kıvırcığımın odasının önündeyim.. İçimi değişik bir
duygu kaplarken kapıyı açıp içeriye giriyordum ki Melis karşıma çıktı...
M:"kerem?"
K:"e-efendim"
M:"ne işin var burada?"
K:"zeynepi göreceğim. Bir sorun mu var"
M:"yoo hayır ama zeynepi zar zor uyuttum. İstersen sonra görüşürsünüz"
K:"şey ben görsem onu. Uyandırmam asla"
M:"tamam ama uyandırma lütfen"
K:"tamam merak etme" melis gülümseyip önümden çıkınca içeriye giriyorum. Kapıyı kapatıp kıvırcığıma yaklaşmaya başlıyorum..
K:"zeynep?!!"
Melis
B:"aşkım hadi sizde gidin mineyle beraber. Ben zeynepin yanındayım
zaten"
M:"yok canım duruyoruz işte. Minik meleğim sıkılırsa gideriz. Değilmi
bitanem"
B:"peki siz bilirsiniz"barışla sohbet etmeye başladık. Ananem ve dedemi
yollayınca başbaşa kaldık aşkımla.. Ha pardon bir de minik kızımız var. Biz
mineyle oynamaya dalmışken birden odanın kapısı açılıyor. Kerem gözleri
kızarık bir şekilde dışarıya çıkıyor. Neden ağladıki acaba??
M:"kerem ne oldu?!"
B:"heyy!! kerem!!!"biz ona bağırırken o bizi dinlemeyip hızla dışarıya
çıkıyor..
M:"ne oluyor ya?"
B:"bilmiyorum aşkım. Neden öyle gitti ki. İçeride birşeymi oldu acaba"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURAL
FanfictionHayatı kurallara göre yaşamak zorundamıyız?? Kimilerine göre 'evet' .. Kimilerine göre 'hayır'.. Kimilerininse burada olduğu gibi kafaları karışık... > ' "Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir" diye enişe etme. Nereden biliyorsun hayatının al...