Terbiyesiz

-Final-

Aşkın insana iyi geleceğini söylerlerdi hep.Aşık oldun mu zaman durur,kalpler bir olurmuş.Belki de inanmazdım ama evet öyle de olmuştu.

"Paşama kız emanet ediyoruz hoop!Hemen koynuna alıyor.Güven olmaz bu oğlandan benden demesi."

"Ay deme öyle abi,baksana ne kadar tatlılar!"

"Hee aynen aynen,Deniz bi görse bunları kıyamet kopar."

Baş ucumdan gelen seslerle gözlerimi araladığımda odaya sızan ışıktan sabah oldugunu anladım.O sırada görüş açıma Buse girdi.

"Günaydın prensees!"şen şakrak beni karşılamış oluşunu garipseyip olduğum yerde doğrulmaya çalıştım.Ancak bir el beni sertçe kendine çekti.

"Nereye?"boğukça mırıldanan furkanla gözlerim iyice irişleşmişti.Sonraysa aklıma dünden bir kaç görüntü düştü.Keyifle gülümsedim.

"Basıldık Furkan uyan!"

Furkanın hızla yataktan doğrulmasiyla bende öne savrulurken ağzımdan bir kahkaha çıktı.Furkan,karşısındaki Erkan abiye bakıyordu.

"Abi..."

"Gel koççum gel."Erkan abi alaycıl bir ifade ile odadan çıktığındaysa Buseyle baş başa kaldık.Ancak az öncekine tezat olarak bana mahçup mahçup bakıyordu.

"Buse'm eğer bakışlarının nedeni dün ise seni asla suçlamadım balım.Sen benim dostumsun,kardeşimsin.Tabii ki de seni suçlamayacağım."

Derin bir nefes verip yanıma geldi ve bana sarıldı.Saçlarımı ufakça karıştırıp ellerimi tutarak benden uzaklaştı.

"Sadece o değil...Başka bir şey daha var..."

Kaşlarım çatılırken Buse gözlerini kaçırdi ve odanın içinde gezdirmeye başladı.Bana bakması için parmagımı iki kere şıklattım.

"Noldu söylesene?"

"Kızmazsın ama dimi?" Utandığını belli eden tavırlarıyla bende gerilirken başımı salladım.

"Biz yani ben,"dudaklarını dişleyip kendini kastı ve "şey,biz abinle dün akşam birbirimizi..."

"...öptük."

Gözlerim kocaman olurken ağzımda aralanmıştı.Daha sonraysa gelen gülme isteğimi bastırmadım ve yataktan fırlayarak salonun ortasında oynamaya başladım.

"Allaah!Görümce oluyorum ayol!"

Buse verdiğim tepkiden ötürü şaşırırken bir iki adımda ona sarıldım.

"Ula ben bu yüzden sana kızar mıyım hiç!Zaten çocukluğumdan beri best shipimsiniz hayallerim gerçek oldu kız!"

Vücudu titreyince güldüğünü anladım.Saniyeler sonra telefonu çaldı ve birbirimizden ayrıldık.Göz ucuyla telefonuna baktığımda abimin aradığını gördüm ve imalı bakışlar eşliğinde odadan çıktım.

"Furkaan!?"odalarda Furkan'ı ararken bahçe de Erkan abiyle konuştuğunu gördüm.Ancak tam dışarı çıkacaktım ki; abimin telefonla konuşarak buraya geldiğini gördüm.Bir hışım içeri girip stresten dudaklarımı kemirmeye başladım.Öyle ki abim eğer Furkanla bizi öğrenirse neler olurdu neler.

"Duru nerede?"abimin sesi duyuldu dışardan.Sakin ama bir o kadar da endişeliydi.Belli ki onu affetmememden korkuyordu.

Sonra kafamda bir ampul yandı.Bu durumu fırsata çevirebilirdim.

"İçeride."Erkan abi konuştuğunda biraz sonra abimin adım sesleri duyuldu ve kapı tıklatıldı.Yüzümü heyecanlı halden üzgün bir hale sokup kapıyı açtım.