sığınak

KAR

taehyun

"ben neden burdayım amınakoyayım?" diye mırıldandı doyun 

"kuzenine yardım etmek için tabi dalyarak" dedim merdivenin en tepesinden

"düşersen seni bırakıp kaçıcam" dedi ilerde telefonla oynayan yeonjun

"soobine mi?" diye sordum alayla

"evet" dedi göz devirerek

"harutoyla yatmadım bu arada onu tamamen salladı, sadece üç sefer öpüştük. İlgimi çekmişti ama yani aşk değildi, o da bana karşı hiç öyle hissetmedi. beni terk eden oydu kai için yalan söyledi muhtemelen" dedi doyun

"itirafınla hiç ilgilenmiyorum şuan" dedim beom'un odasının penceresinin üstünden

"beş dakikan kaldı" dedi yeonjun

"çoktan hazırım bile, sen de çekil ordan güzelim manzarayı bozma" dedim dil çıkararak

Beom'un pencereye yaklaştığını hissettim ve yapay karları sıkmaya başladım, beomgyu dan tüm evi inletecek kadar sesli bir çığlık atarak camı açtı. Biraz geriye yaslandım ve manzaranın tadını çıkarmasını sağladım.

"beomgyu, iyi misin annecim?" diye sordu annesi

"kar mı?" diye sordu babası olduğunu bildiğim kişi gözlüğünü düzelterek

"BABA TELEFONUMU VERİR MİSİN YATAĞIMDAN" dedi beom heyecanını saklamayarak

Beomgyu bir sürü fotoğraf çekti ve ellerini uzatıp yukarı baktı

"naber?" diye sordum sırıtarak

"teşekkür ederim"

"arkadaşlar arasında lafı olmaz" dedim 

Elimdeki tüplerin içindeki kar bittiğinde merdiveni yavaşça indim, arkamı döner dönmez beom'un babasını karşımda gördüm

"oğlumu mutlu ettiğin için teşekkür ederim genç adam"

"rica ederim beomgyu benim arkadaşım"

"hayır, beomgyu hiçbirinizin arkadaşı değil, onunla arkadaş olmak için fazla iğrençsiniz. Baban ve eniştene selam söyle bu arada" dedi ve omzumu sıkarak geldiği yöne gitti

"adam haklı abi bir şey diyemiyorum ben" dedi yeonjun

Son zamanlarda yeonjun ve doyun'un daha fazla insani davranışına şahit oluyorum ve bu beni korkutuyor, ölecek miyim acaba? Beom koşarak sırtıma atladığında bacaklarını sıkıca tutum.

"düşebilirdik"

"benim arkadaşım çok güçlü" dedi omuzlarımı sıkarak

"biz kapıdayız" dedi doyun gözlerini beomdan kaçırarak

"size de teşekkür ederim, siz de yardım ettiniz sonuçta" dedi beomgyu

Ah beomgyu, ah güzelim ya keşke şu kadar iyi kalpli olmasan.

"rica ederizz" dedi yeonjun ve el sallayarak gitti

"doyun'a teşekkür etme bir daha" dedim onu döndürerek

"başım dönüyor"

"mutluluktan mı?"

"hayır ya döndürmenden"

"şaka yapmıştım"

"ay özür dilerim ya"

"asıl ben özür dilerim" dedim onu yavaşça yere indirerek

"saçmalamaya başladık giderek" dedi beom gülerek

"iyi geceler o zaman ben gidiyim artık" dedim ellerimi cebime sokarak

Ben uzaklaşırken beomgyu arkamdan bağırdı

"OTURMAYA DA GELİN SİZİN İÇİN KURABİYE YAPARIM"

"TEK BAŞIMA GELİCEM" dedim dönüp el sallayarak

Geri geri yürürken düşecek gibi olmama katıla katıla gülen beom'a arkamı döndüm ve sırıtarak taksiye bindim

"mutlu musun romeo?" diye sordu doyun

"sana sinirliyim"

"naptım lan ben gene? deniyorum işte" dedi telefonu kapatarak

"beom'un ilk aşkı olman sinirimi bozdu"

"hatırlatırım aynı zamanda ilk düşmanı" dedi yeonjun 

"evet bir de ordan bak" dedi doyun gülümseyerek

"en iyisi gece uyurken seni boğmam" dedim önüme dönerek

Mahalleye geldiğimizde onlarla ayrıldık, eve girdiğimde eniştem de bizden çıkıyordu

"iyi geceler tyun" dedi somurtkan bir yüzle

Eniştem genelde hep gülümseyen ve sevecen bir insan olmuştu, belli ki bir şeyler onun için ters gidiyor. Babam salonda oturmuş bilgisayarıyla uğraşıyordu

"beomgyu mutlu oldu mu?" diye sordu beni görür görmez

"kocamannn gülümsedi bile" dedim yanına oturarak

"hatanı anladığın için çok mutluyum taehyun, ne olursa olsun seninle gurur duyuyorum"

"saol baba da eniştem neden mutsuzdu?"

"beom'un babası onunla biraz uğraşıyor da morali bozuk" 

"e beom'un babası nasıl uğraşabilir ki? Aynı sektörler bile değil"

"o adamı tanımıyorsun taehyun, o bir şeyi isterse alır. Son olaylardan sonra inşaat sektörüne de el attı ve enişten hangi işe girişse elinden kapıyor" 

"beom için bir şeyler yapmaya çalışıyor, sevindim. Umarım enişteme çok zararı dokunmaz."

"deden sizleri bu kadar nefret dolu yetiştirmeseydi hiçbir şey bu kadar ileri gitmezdi"

"özür dilerim"

"ben özür dilerim, seni daha iyi yetiştirmeliydim"

Elimi yumruk yaptım ve yavaşça babamın omzuna vurdum

"baba aslında sana danışmam gereken bir şey var"

"dinliyorum" dedi bilgisayarını kapatarak

"beomun terry diye bir arkadaşı var ve o aslında" Babamın çalan telefonu cümlemi yarıda kesti

"bu önemli" dedi babam ve telefonu cevapladı

"kahve ister misin tyun?" diye sordu görevli abla

"yok abla teşekkür ederim"

"geliyorum hayatım" dedi babam telefonu kapatırken

"hayatım" dedim sorar gözlerle

"gelince konuşuruz olur mu?" dedi babam ve montunu alarak evden çıktı

Hayatımda olup biten hiçbir şeyin hızına yetişememeye başladım, babam kime hayatım dedi ve neden aceleyle çıktı? Acaba beom'un babası babamla da uğraşacak mı?Oflayarak odama çıktım ve yatağıma uzandım, öbür telefonu elime aldığımda beomgyudan yüzlerce mesaj ve fotoğraf vardı. Kişilik bozukluğu için bir psikoloğa danışmam gerek sanırım