sığınak

aile

beomgyu 

"özür dilerim gyu, çok özür dilerim anneciğim. Seni o canavarlara karşı susacak kadar ezdirdiğim için çok özür dilerim"

Annem kelimeleri sıralasa da hiçbiri benim için bir anlam ifadde etmiyordu çünkü kafam şuan hiçbir şeyi anlayabilecek gibi değildi

Hastaneye kaldırılmam hiçte beklediğim gibi olmadı, babam kızmak yerine okulu mahvedeceğini haykırdı ve annem geldiklerinden beri özür dileyerek bana sarılıyor. Babam tekrar her zaman ki gibi sessiz ve düşünceli haline geçti, bu eve ilk geldiğim günde böyleydi şimdi de böyle. Onu anlamaya çalışmak bile beynimi acıtıyor

"BEOMGYU" diye daldı soobin içeri

"soobinn" dedim kollarımı annemden çekerek

Soobinle sıkıca sarıldıktan sonra kai de geldi ve beni yalnız bıraktığı için özür dileyip durdu. Babam soobin'i görünce sinirlenir diye düşünsem de aksine daha rahatlamış duruyordu.

"biraz yalnız konuşabilir miyim?" diye sordu babam

KESİN AZARLAYACAK, GİTMEYİN NE OLURSUNUZ GİTMEYİN

"sana hiç güvenmiyorum koca adam" dedi kai babamı iterek

"tek kötü söz edersen boşarım seni" dedi  annem

"sen onun annesiysen ben de onun babasıyım" dedi babam annemi savuşturarak

Babam gözlüklerini düzeltti ve gelerek baş ucuma oturttu

"ben kötü bir babayım, hem senin için hem de abin için. İkinize de sahip çıkamadım, kendi ellerimle yıktım kurmak istediğim yuvayı güçlü çocuklar yetiştirmek isterken acı çeken çocuklar yetiştirdim" 

"özür dilerim" dedim çarşafı sıkarak

Babam ellerimi elleri arasına aldı ve derin bir nefes verdi

"son zamanlarda inan seni de abini de anlamaya çalışıyorum, bana hep yanlış öğretilen şeyi sizinle aşmaya çalışıyorum ama ikinizin de aynı anda açılması beni çok korkuttu. Yanlıştı, özür dilerim ama seni seviyorum beomgyu sen benim kanımdansın, canımdansın"

"özür dilerim baba" dedim gözyaşlarımı akıtarak

"seni bu hale ben getirdim beomgyu söz veriyorum ben son vereceğim" dedi babam bana sarılarak

"ben tüm bunlar için fazla güçsüzüm baba, enerjim kalmadı"

"bana yaslan beom, bize yaslan. Bunca zaman sen de yaralar açmaktan başka hiçbir şey yapmadık ama izin ver şimdi yaralarını saralım" dedi sırtımı okşayarak

"YA ONLARIN AÇTIĞI, YA DİĞER İNSANLARIN YAPTIKLARI NASIL KALKICAM ALTINDAN BUNCA ŞEYİN? TÜM BU OLANLARA SİZ SEBEP OLDUNUZ" 

"siz dışarı çıksanız daha iyi olur" dedi koşarak içeri giren hemşire 

"özür dilerim" dedim son kez çaresizce hıçkırıklarım arasında

"ben özür dilerim, seni mahvettim" dedi babam saçlarıma öpücük kondurarak

Yediğim iğne biraz daha sakinleşmemi sağladığında battaniyemin altına sığındım, sevinmeli miyim yoksa üzülmeli miyim? Ailem belki de bana yaptıklarına pişman oldu ve bundan sonra yanımda olacak ama hem yeni arkadaşımı kaybettim hem de mental sağlığımı

"abisinin minik bebeğim burda mıymışş?" diye içeri girdi abim elinde çiçeklerle

Abim yanım oturur oturmaz içimdeki sorunları abime dökmeye başladım