sığınak

en yakın arkadaşlar

beomgyu

Sabah gözlerimi açar açmaz taehyun'un yüzünü gördüm, acaba kabus mu görüyorum diye kendimi cimciklesem de taehyun'un yüzü gözlerimin önünden gitmedi. Yerimde doğruldum ve yanı başımdaki sudan bir yudum aldım, gene de taehyun'un yüzü gitmedi.

"ne yapıyorsun beomgyu?" diye sordu kabus 

"senden kurtulmaya çalışıyorum kabus" dedim kaşlarımı çatarak

"oha bu çok kırıcıydı" dedi camımdaki yeonjun kahkaha atarak

"OHA YA KABUSTA BİLE BERABERLER ÜÇÜNCÜNÜZ NERDE?" diye yükseldim

"getirmedim o piçi" dedi taehyun dudak büzerek

"bir dakika ya ben rüya görmüyor muyum?" diye sordum taehyun'u sarsarak

"ben kendimi burdan atarsam ve kolum kırılmazsa rüyadır, ha eğer kırılırsa değildir" dedi yeonjun 

"atla bakayım betona doğru" dedi taehyun

"ya kafamı daha da karıştırıyorsunuz" dedim saçlarımı karıştırarak

"BEOMGYUUUUU KAHVALTTIIII" 

Annemin sesi duyulmasıyla taehyun yorganın altına girdi, yeonjun da kendini arkaya doğru bıraktı, annemin içeri dalmasıyla taehyunun olduğu kısmın üstüne uzandım. Annem duruşumdan kaynaklı biraz şaşırsa da elindeki kurabiye ve sütü komodinimin üstüne koydu, sonra da saçlarıma bir öpücük kondurdu

"günaydın bebeğim" dedi gülümseyerek

"günaydın annem" dedim gülümseyerek

Hayatım son zamanlarda o kadar olağandışı ilerliyordu ki annemin gülümsemeleri sanki içten gibiydi, annemin kapıya doğru ilerlediğinde taehyun kalkacak gibi olsa da annemin kapıyı örtmesiyle üzerine iyice oturdum. Annem geldi ve yanı başıma oturdu, elimi tuttu 

"beomgyu, bir sorun mu var güzelim?" diye sordu

"hayır, neden?"

"ben , bilmiyorum beomgyu ama içimde kötü hisler var kuzucuğum. Sana zor günler yaşattık, bebekliğinden beri el üstünde tuttuğumuz küçüğümüze karşı bir anda kurallar koyduk. Babandan korkup seni ilgisiz bıraktım ve bu içimi çok yaralıyor beomgyu, artık çocukluğundaki gibi evin içinde neşeyle koşmuyorsun ya da bahçeye gelip benimle çiçeklerimize bakmıyorsun"

"ben onlara geceleri sensiz bakmayı öğrendim çünkü anne, ben çok korktum beni geri göndereceksiniz diye. Beni artık sevmediğinizi düşündüm, çocukça tavırlarımdan arındım" dedim 

"seni her halinle seviyoruz, hatamızı geç anladık biliyoruz belki hala içinden nefretler yağdırıyorsun bize ama biz seni çok seviyoruz beom ve senden asla vazgeçmeyiz" dedi alnımdaki saçlarımı geriye doğru iterken

"ben de sizi seviyorum" dedim anneme sarılarak

"o zamannn giyin de kahvaltı yapalım" dedi annem yerinden fırlayarak, gözleri dolmuştu

Benimkilerde dolmuştu çünkü annem eskisi gibi ilgili konuşmuştu, sesindeki o sevecen ses geri gelmişti bir anda. Annem odadan çıktığında taehyun yorganın altından nefes nefese fırladı, ben de hemen koşarak pencereden aşağı baktım. Yeonjun bir köşede tişörtünü ısırarak ağlıyordu, koluyla alakalı bir sorun vardı. Yanı başımda olduğunu anladığım taehyun güldü

"rüya değilmişsin lan" diye seslendi yeonjun'a

"çocuğun canı acıyor sen ne diyorsun tyun, terbiyesiz herif in de hastaneye götür. Ben de hemen gelicem" dedim dışarı çıkması için pencerenin önünden ayrılarak