You Changed Me [ A Nash Grier Fanfiction, Greek book]

Chapter 6

Το απόγευμα πέρασε σχετικά γρήγορα και εγώ απολάμβανα κάθε λεπτό με τους καινούργιους μου φίλους. Γνώρισα τα παιδιά περισσότερο και ήταν πολύ φιλικοί μαζί μου ,όλοι. Νομίζω πως αρχίζω να τους συμπαθώ πολύ.Ανταλλάξαμε όλοι αριθμούς και ονόματα twitter.

''Νομίζω πως είναι ώρα να φύγουμε '' είπε ο Matt

''Ναι συμφωνώ '' είπε ο Hayes ενώ χασμουρηθηκε

Σηκωθήκαμε όλοι και βγήκαμε έξω από το μαγαζί .

''Λοιπόν παιδιά ,χάρηκα πολύ που σας γνώρισα'' είπα και τους χαμογέλασα

''Που νομίζεις ότι πας ; '' είπε ο Cameron

''Σπίτι μου ;'' είπα γελώντας.

''Μόνη σου; '' είπε ο Jack G

''Ναι, που είναι το περίεργο;'' ρώτησα γελώντας

''Πως φαίνεται ότι μόλις ήρθες στο L.A'' γέλασε ο Nash

''Και γιατί δεν την πας εσύ σπίτι της ,να της δείξεις και το L.A Nash '' είπε ο Johnson κλείνοντας το μάτι στον Nash και σπρόχνωντας τον προς εμένα.

Ο Nash γύρισε και τον κοίταξε με ένα βλέμμα που ειλικρινά θα σκότωνε.

''Όχι ειλικρινά δεν χρειάζεται '' είπα ενώ άρχισα να νιώθω άβολα και τύλιξα το σώμα μου στα χέρια μου. Από μικρή κάθε φόρα που ένιωθα άβολα συνήθιζα να το κάνω αυτό.

''Όχι θα σε πάω μέχρι το σπίτι σου ,δεν πρέπει να περπατάς μόνη σου τέτοια ώρα '' είπε ο Nash ενώ χαμογέλασε κάπως αμήχανα.

''Δεν είναι πολύ μακριά ,δεν χρειάζεται να το κάνεις'' είπα και κοίταξα κάτω. Η ατμόσφαιρα άρχιζε να γίνεται όλο και περισσότερο άβολη.

''Μην λες βλακείες. Πάμε '' είπε και πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου και ξεκινήσαμε να περπατάμε

''Να προσέχετε και καλά να περάσετε '' φώναξε ο Matt κάπως πονηρά θα έλεγα.

''Σκάσε Espinosa'' είπε ο Nash ενώ γύρισε και τον κοίταξε.

''Μην τους δίνεις σημασία '' είπε ο Nash γυρίζοντας να με κοιτάξει.

Η διαδρομή αν και μικρή ήταν αρκετά άβολη και περίεργη. Υπήρχε σιωπή που έσπαγε καμία φόρα από τα αυτοκίνητα που πέρναγαν στο δρόμο. Καμιά φόρα σήκωνα τα μάτια μου για να συναντήσω αυτά τα υπέροχα μπλε που στέκονταν ακριβώς δίπλα μου ,να με κοιτάνε ευθεία μέσα στα μάτια, ύστερα έσκαγε ένα χαμόγελο και ξανά γύρναγε το κεφάλι του μπροστά.

''Λοιπόν φτάσαμε '' είπα όταν ήμασταν έξω από την πόρτα του σπιτιού. Έκανα την κίνηση να βγάλω την ζακέτα του αλλά με σταμάτησε το χέρι του.

'' Σου πάει περισσότερο'' είπε χαμογελώντας.

''Ευχαριστώ'' είπα και ένιωσα τα μαγουλά μου να καίνε. Και φυσικά κοκκίνισα, τα κατάφερες πάλι Βάσω.

''Πέρασα πολύ όμορφα , σήμερα'' είπε.

''Και εγώ.'' χαμογέλασα.

''Καληνύχτα'' είπα κάπως βιαστικά.

''Καληνύχτα Βάσω'' χαμογέλασε και δίχως δεύτερη σκέψη είχα μπει κίολας μέσα στο σπίτι.

------------------------------------------------

Ήμουν έτοιμη να πάω για ύπνο ,όταν άκουσα το κινητό μου να χτυπάει με τον ήχο του μηνύματος.

Από Nash:

Νομίζω πως ξέχασα τα κλειδιά μου στην τσέπη της ζακέτας.

Προς Nash:

Δεν νομίζω ,δεν υπάρχει τίποτα στις τσέπες.

Από Nash:

Ίσως έχεις δίκιο και απλά έψαχνα έναν λόγο να στείλω απλά ένα μήνυμα.

Ξαφνικά ένα χαζό χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο μου.

Μπορεί να τον γνωρίζω μόνο κάτι ώρες αλλά κάτι μέσα μου μου λέει ότι πρέπει να τον εμπιστευτώ. Δεν θα πω ψέματα , με ελκύει πολύ σαν άνθρωπος. Όχι μόνο εξωτερικά όμως ,μπορεί να μην τον γνωρίζω χρόνια για να το πω με σιγουριά αλλά κάτι σε αυτά τα μάτια ,πίσω από το μπλε χρώμα τους ,βλέπω έναν καταπληκτικό άνθρωπο.

Νομίζω πως μπλέξαμε ....