You Changed Me [ A Nash Grier Fanfiction, Greek book]

Chapter 30

Έχει περάσει ακόμα ένας μήνας. Νοέμβρης και το L.A δεν είναι ιδιαίτερα κρύο. Όχι ότι με πειράζει αλλά μου έχει λείψει Ο κρύος, παγωμένος καιρός της Ελλάδας. Τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο πάνε πολύ καλά. Λαμβάνω καλά σχόλια για τις εργασίες μου και έχω γνωρίσει πολλούς καινούργιους συμφοιτητές μου. Με τον Connor και την Bella έχουμε άλλη σχέση βέβαια, έχουνε δέσει απόλυτα. Μου λείπουν πολύ τα κορίτσια δεν μπορώ να πω το αντίθετο, είναι μέρες που ειλικρινά τις χρειάζομαι δίπλα μου αλλά κάνω υπομονή, γιατί έλεγα να κατέβω για τις γιορτές. Βέβαια δεν έχω πει κάτι στον Nash ακόμα. Καθόμουν στο σαλόνι και μόλις είχα τελειώσει μια εργασία και περίμενα τον Nash να γυρίσει με το φαΐ μας, όταν άκουσα να με καλούν στο Skype. Έτρεξα στο δωμάτιο που είχα το λαπτοπ και είδα στην οθόνη την επαφη της Γεωργίας να με καλεί.

"Τζοτζο " φώναξα από χαρά. Είχαμε πολύ καιρό να μιλήσουμε. "Βάσω " είπε και η φωνή της δεν ήταν η κανονική χαρούμενη φωνή που ξέρω, ήταν λυπημένη.
"Γεωργία; Τι έγινε; " την ρώτησα ανήσυχη
"Βάσω, πρέπει έρθεις Ελλάδα όσο πιο σύντομα γίνεται. " είπε.
"Γιατί; " την ρώτησα και τώρα η καρδιά μου χτύπαγε τόσο δυνατά που νόμιζα ότι όποιος πέρναγε έξω από το σπίτι θα την άκουγε.
"Βάσω, η αδερφή σου είναι στο νοσοκομείο. Της βρήκαν όγκο στους πνεύμονες. " μου είπε και τώρα δεν με κοίταγε στα μάτια.
"Τζοτζο πες μου ότι μου κάνεις πλάκα. Πες μου ότι είναι ένα αρρωστημένο αστείο. Τζοτζο, όχι " είπα και άρχισα να κλαίω. Δεν το πίστευα. Πάντα με την αδερφή μου είχαμε μια ιδιαίτερη σχέση. Δεν μπορώ να πιστέψω πως τα χειρότερα τα παθαίνουν οι πιο καλοί άνθρωποι. Το μυαλό μου είχε μπλοκάρει για τα καλά. Είχα κρύψει το πρόσωπο μου στα χέρια μου και έκλαιγα. Έκλαιγα τόσο πολύ που δεν κατάλαβα ότι ο Nash είχε μπει στο δωμάτιο.
"Βάσω, τι έγινε; " είπε ανήσυχος και έτρεξε δίπλα μου ενώ με έπιασε στα χέρια του.
"Βάσω, μίλα μου" είπε. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Η φωνή μου δεν έλεγε να βγει. Ο κόσμος μου είχε καταρρεύσει. Άκουσα την Γεωργία να του εξηγεί τι έγινε.
"Όλα θα πάνε καλά baby. Στο υπόσχομαι." μου είπε και με έσφιξε περισσότερο πάνω του. Ένιωσα ασφάλεια και μια μικρή ανακούφιση για λίγα λεπτά, γιατί μετά ο πόνος ξανά γύρισε. Εκείνη την μέρα έπεσα στο κρεβάτι και δεν έλεγα να σηκωθώ. Έκλαιγα μέχρι την στιγμή που δεν υπήρχε άλλο δάκρυ να τρέξει από τα μάτια μου. Ο Nash ήταν εκεί, δίπλα μου, δεν έλεγε τίποτα μόνο με αγκάλιαζε και με ησύχαζε όταν οι λυγμοί μου γέμιζαν το δωμάτιο. Η σκέψη και μόνο πως μπορεί να χάσω την αδερφή μου, μπορεί να μου πάρει το μυαλό. Είναι τόσο ψυχοφθόρο όλο αυτό. Ο Nash μου έκλεισε εισηρτηρια για Ελλάδα ,πεταω αυριο. Επίσης  μίλησε με το πανεπιστήμιο για να παρακολουθώ μαθήματα μέσο διαδικτύου εστί ώστε να μην χάσω τίποτα όλο το καιρό που θα λείπω.
"Nash, σε ευχαριστώ για όλα. " του είπα. Η φωνή μου ήταν τόσο αδύναμη.
"Βάσω, μην λες βλακείες. Ξεκουράσου πετάς αύριο το πρωί." μου χαμογέλασε και μου φίλησε το κεφάλι. Πριν προλάβει να πάρει το χέρι του από το μάγουλο μου, το έπιασα και τον σταμάτησα από το να απομακρυνθεί από κοντά μου.
"Που πας; " τον ρώτησα.
"Να φτιάξω την βαλίτσα σου." μου είπε.
"Ξάπλωσε μαζι μου ,θα το κάνουμε αύριο." του είπα και τον τράβηξα με όση δύναμη είχα για να ξαπλώσει μαζί μου.
"Εντάξει, εντάξει ανυπόμονη." γέλασε σιγά και ξάπλωσε δίπλα μου.
"Καληνύχτα baby " του είπα. Ακούστηκε κάπως αλλά μου άρεσε. Δεν έχω συνηθίσει να τον φωνάζω εγώ ονόματα, συνήθως με λέει αυτός κάτι τέτοια και μου προκαλεί πεταλούδες κάθε φορά. Το λατρεύω όταν με λέει baby girl, babe ,μικρή μου και άλλα τέτοια.
"Καληνύχτα Βάσω." γέλασε ελαφρά.

*Το επόμενο πρωί*

Ξυπνήσαμε νωρίς και ετοίμασα την βαλίτσα μου. Δεν αργήσαμε να φύγουμε για το αεροδρόμιο μιας και η πτήση μου έφυγε στις οχτώ και μισή. Σε όλη τη διαδρομή Ο Nash δεν είχε αφήσει το χέρι μου ούτε για μια στιγμή ούτε όταν οδηγούσε.

"Να προσέχεις και να με παίρνεις συνέχεια. Ότι ώρα κι αν είναι. " είπε και με έφερε κοντά του.
"Και εσύ, να τρως και μην αφήνεις τα παιδιά να μαλώνουν. Πες τους ότι τους αγαπώ και ότι θα γυρίσω όταν όλα γίνουν καλύτερα. " του χαμογέλασα.
"Εντάξει. Θα μου λείψεις πάρα πολύ. Σ'αγαπω πολύ " είπε και με φίλησε.
"Σ'αγαπαω πιο πολύ Nash. Και εμένα θα μου λείψεις παρά πολύ. " του είπα. Ακούσαμε την ανακοίνωση για την πτήση μου. Τον φίλησα μια τελευταία φορά και πήγα προς τον έλεγχο. Μακάρι να μπορούσε να έρθει μαζί μου αλλά δεν γινόταν. Όλη του η δουλειά είναι εδώ και το καταλαβαίνω. Απλά δεν ξέρω πότε θα τον ξανά δω ,ίσως περάσει αρκετός καιρός. Είναι δύσκολο να αποχωρίζεσαι τον άνθρωπο σου. Τώρα όμως έπρεπε να πάω ,έπρεπε να είμαι κοντά στην αδερφή μου με χρειαζόταν περισσότερο από τον καθένα.

----------------------------------------

Παλιόπαιδα. Πως σας φαίνεται. Φτάσαμε και στο 30. Δεν κατάλαβα καν πως φτάσαμε μέχρι εδώ. Πως σας φαίνεται; Λέτε να περάσουν μια κρίση με αυτό το ταξίδι ή να γίνουν ακόμα πιο δυνατοί;
Μην ξεχνάτε

Vote

Comment

Follow