Artık bitecekti.Elime bıçağı alıp içeriye yöneldim.Artık herşey bitecekti.Bıçağı dertsiz,herşeyden habersiz,sanki daha geçen hafta biricik ablamı öldürmemiş gibi uyuyan babama doğru kaldırdım.Sona erecekti.Bıçağı hızlıca karnına doğru batırdım.O bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
◻▫️◻▫️◻▫️◻▫️◻
Ölmüştü..
Öz babamı,ki baba demeye bin değil milyon şahit isterdi,kendi ellerimle öldürmüştüm.
Ama sorun öldürmüş olmam değil yanlış anlaşılmasın. Sorun şimdi ne yapacağım. O pislik adam kardeşinin yokluğunu fark edecekti ve bir süre sonra illaki ortaya çıkacaktı,ki bu işime gelirdi,zaten kimsem yoktu ve hapishanede o adam bana bulaşamazdı da.
Aklımda ne yapacağımla ilgili tilkiler dönerken gerilmeye başlamıştım. Kapının ritmik tıklanmasıyla yerimden sıçradım. Şimdi ne bok yiyecektim? Küçücük olan evde salon tam dış kapının çaprazındaydı ve kapıdan bakan kişi ilk cesedi görürdü. Avuç içlerim terlemeye başladığında kapı tekrar çalındı.
Gergin nefeslerimi düzene sokmam gerekiyordu. Düzenli nefes almaya başlarken hızlıca cesedin yüzünü minderlere doğru çevirip kandan görünmeyen üstünü ve kanepenin bir kısmını yandaki örtü ile örttüm. Şimdi sadece uyuyor gibi gözükmüştü.
Hızlıca kapıya gittim ve açtım. Kumral saçlara sahip uzun boylu bi adam vardı kapıda. Daha önce hiç görmemiştim onu.
"Asel?"diye sordu. Sesi niyeyse çok heyecanlı geldi,gözlerinde ise tuhaf bir duygu vardı. Mutlu ama bir yandan hüzünlü,heyecanlı ama bir yandan da endişeli bakıyordu.
"Buyrun benim,siz kimsiniz?"
"Uzun bi hikay-"
İçeriden gelen zayıf inleme sesiyle kafalarımız oraya döndü. Koca bir siktir!Hala yaşıyordu şerefsiz!
O sırada apartman merdiveninin başında buraya bakan amcamı gördüm. Beni iğrendiren sesiyle yukarı doğru bağırdı.
"Asel!kapıdaki adam kim lan,orospu mu oldun başımıza!"
5 saniye içinde sıçıp sıvamıştım. Kapıdaki adam amcamın yukarı doğru sinirle geldiğini görünce hızlıca kapıdaki beni belimden yakalayıp kendiyle beraber içeri çekti. Beni yavaşça arkaya bırakıp kapıyı üstten kilitledi.
Şu anda hangisi daha önemliydi? Tanımadığım bir adamla evde yalnız olmam mı,babamın ölmemiş olması mı,amcamın sinire kapıya vuruyor olması mı?
Panik olmuştum ve nefeslerimi düzende tutmak için çok uğraşıyordum,astım krizi geçirirsem üstüne bir de tüy dikerdim.
İçeriden tekrardan zayıf inleme sesi gelince adam göz ucuyla bana baktı ve salona ilerledi. O yavaşta örtüyü açarken ben de aynı hızda duvar dibine çöktüm ve ağlamaya başladım.
"Siktir,Asel ne yaptın!"
İşaret ve orta parmağını birleştirerek baba şahsının boynuna götürdü ve o müjdeyi fısıldadı "öldü"
Ağlamam şiddetlendi. Asla o adam için ağlamıyordum,sonrasında olacaklar için ağlıyordum ve sonunda oldu,nefes alamamaya başladım. Adam hızla yanıma çöküp yarısı görünmeyen başımı dizlerimin arasından çıkardı ve baş parmaklarıyla göz yaşlarımı sildi.
"İlacın nerde?"
Gözleri panikle bakıyordu adamın. Dizimde olan elimin işaret parmağıyla yavaşça masanın üstünü işaret ettim. Hızlıca yanımdan kalktı ve astım ilacını alıp dudaklarıma dayadı.
Hissettiğim rahatlama ile gözlerimi kapatıp kafamı duvara yasladım. Adamın eli boynumun arkasındaydı. Gözlerimi aralayıp ona baktım,kafasını aşağı eğmiş soluklanıyordu,sanırım endişelenmişti. Yakışıklı adamdı he.
"Adın ne?"
Kafasını kaldırıp yüzüme baktı ve gülümsedi "Barkın".
◻▫️◻▫️◻▫️◻▫️◻ İlk bölüm olduğu için kısa tuttum, giriş bölümü gibi.
Her türlü öneriye açığım, fikirlerinizi yazabilirsiniz. Sahne fikirleri olur,yazım şekli olur ➡️
Her bölüme bölüm konusuyla ilgili bir görsel ve bulabilirsem şarkı ekliycem,yazım hatalarına da olabildiğince dikkat ediyorum.🍀
Şimdilik boş zamanlarda bölüm yazıcam,tamamlandıkça paylaşıcam bölüm birikince bir düzene oturtmayı düşünüyorum,her çarşamba ve cumartesi gibi🍀
