Onlar birbirinden uzakta yeni bir hayata başlasa bile bir gün geçmişin onları tekrar bir araya getireceğini hepsi biliyordu. Olaydan tam 6 yıl geçmişti. Alev de diğerleri gibi arkadaşlarını ve abisini geride bırakıp yeni bi hayat kurmuştu. Ama ne yazık ki diğerleri gibi başarılı olamamıştı. Alevin parası artık kalmadığı için pansiyondan ayrılması gerekiyordu. Kendine iş bulup bi düzen kurmalıydı. Sırt çantasına kıyafetlerini yerleştirip tuşlu telefonunu cebine koyup sırt çantasını taktı. Odanın kapısını açıp çıkacakken üstüne bastığı kağıt parçasını görünce kaşlarını çatarak yavaşça kağıdı alıp okumaya başladı.
"Depoda olanları biliyorum. Her şeyin bi bedeli vardır. Ben çektim sıra sizde"
"E"
Alev
Kağıdı okuyunca korku ile bakışlarımı koridorda gezdirdim kimse yoktu endişe ile içeri girip odanın kapısını kapatıp hızlıca abimi aradım sırtımı kapıya doğru yaslayınca abiminin telefonu açması ile dondum ne diyeceğimi bilmiyordum. Abim ateş ile uzun zamandır konuşmuyordum. O olaydan sonra abim hep beni suçlu bulduğu için aramıza mesafe girmişti bundan dolayı konuşmayı kesmiştik.
"Alev... Alev sen misin?" Abimin tekrardan seslenişi ile derin bi nefes aldım. "Sende notu aldın mı?" dedim.
Uzun zamandır abi demiyordum aramız tam düzelene kadar da demeyi düşünmüyordum. Şu an tek merak ettiğim bir şey vardı diğerleri de benim gibi not almış mıydı? Abimin iç çekişini duyunca bir şeylerin ters gittiğini anlamıştım.
"Aldım, kulübeye gel orda toplanacağız" Ateşin telefonu kapatması ile derin bi nefes aldım. Bunların olacağını biliyordum. Geçmişin bizleri rahat bırakmayacağını leke gibi üstümüzde kalacağını çok iyi biliyordum. Biz gittikçe geçmişte bizim peşimizden geliyordu...
