Yazım yanlışlarım için kusura bakmayın.
İyi okumalar dilerim.
İçeri girdimiz'de beyaz önlüklü bir erkek doktor “ Atilla Özdemiroğlu hanginiz ? ” diye sormuştu.
Siyah gözlü adam “ benim, ama kaydı bu çocuk için yaptırmıştım kendisinin kimliği malesef yok. ” demişti.
Demek siyah gözlü adamın adı Atillaydı. Bana çocuk mu demişti o ?, ama ben çocuk değilim'ki 20 yaşındayım bi kere, ah doğru ben daha ona adımı söylememiştim.
Biraz çekinerek “ benim adım Can Kotaklı, kimliğim malesef yok. ” demiştim.
Atilla bana dönüp bakmıştı.
Doktor bize bakıp “ hastanemizin belli başlı kuralları var ama bu sefer bunu göz ardı ediceğim. Evet şikayetiniz nedir ? ” demişti.
Ben doktorun sorusuna karşı birşey diyememiştim şimdi ben hamileyim desem olmazdı. Bir erkeğin hamile olduğu nerede görülmüş ?, bu yüzden sesiz kaldım.
Benim sesiz kalmamla birlikte benim yerime atilla konuşmuştu “ gördüğünüz gibi can'ın karnında şişlik var o şişliğin nedenini öğrenmek istiyoruz. ” demişti.
Aslında ben biliyorum, sen bilmiyorsun atilla.
Doktor bana bakıp “ anladım bunun için bir ultrason görüntüsü alırsak daha iyi olur. Bu yüzden sizi ultrasona yolluyorum. ” demişti.
Küçük kağıda kalem ile birşeyler yazıp atillaya vermişti.
Daha sonra odadan çıkmıştık. Atilla yine beni kolumdan tutup peşinden sürüklemişti. Bende itiraz edemeden mecbur onunla birlikte gitmiştim.
Utrasonun olduğunu düşündüğüm yere gelmiştik.
Tekrardan sıra bekliyorduk. Ben koltuğa oturmuştum atilla ise yanımda ayakta bekliyordu.
Koltuklarda çoğunlukla hamile kadınlar oturuyordu.
Bir çoğunun karnı benimkinden daha büyüktü, bu duruma gülümsedim. Benimde birgün karnım onlarınki gibi büyük olucaktı. Sağ elimi karnıma getirip okşadım.
Atilla ise ilerideki büyük ekrandan sıramızın gelmesini bekliyordu.
Sıra bize geldiğinde atilla beni kolumdan tutup kaldırdı ve içerideki odaya götürdü.
Kapıyı tıklayıp odaya girmiştik.
İçeri girdiğimizde, bizi gülecen yüzlü kadın bir doktor karşılamıştı.
Kadın doktor “ hastamızı sedyeye alalım lütfen ” demişti.
Ben korku ve çekingenlik ile sedyeye doğru oturmuştum.
Kadın doktor “ lütfen uzanın ” demişti. Ama ben çok korkuyordum.
Atilla korktuğumu anlayıp yanıma gelmişti. Beni sedyeye doğru yatırmıştı ve başımda bekliyordu.
Bunu neden yapıyorduki daha beni tanımıyordu bile. Ben bunları düşünürken kadın doktor gelmişti yanıma.
Elindeki utrason cihazına kreme benzer bir sıvı sürüyordu.
Bana dönüp “ lütfen karnınızı açın ” demişti. Ama...ama açarsam hem oradaki yaralarımı görürlerdi hemde hamile olduğumu öğrenirlerdi olamaz ben karnımı açamazdım.
Ben strese girmişken atilla elini kirlenmiş ve yırtık olan kazağımın ucuna atmıştı.
Bende refleks ile atilla'nın elini itip iki elimle karnımı sarmıştım.
“ hayır, hayır istemiyorum! ” demiştim.
Atilla elini itmem ve bunları söylememle birlikte şaşırmış bir şekilde bana bakıyordu.
Doktor kadın'da verdiğim tepkiye şaşırmıştı.
“ tamam tamam sakin ol lütfen bak kimse sana birşey yapmıyor ” demişti.
Ben doktorun söyledikleri ile bir nebze olsun rahatlamıştım.
Benim sakinleştiğimi anlayan doktor. “ şimdi sakinleştiyseniz lütfen zorluk çıkartmadan karnınızı açın yoksa size sakinleştirici bir iğne yapmak zorunda kalacağım. ” demişti.
Doktor dedikleri ile korkmuştum ne iğne mi ben iğneden korkarım.
“ lütfen lütfen iğne yapmayın ben iğneden çok korkarım lütfen! ” demiştim.
Benim dediklerimle birlikte sağ taraftan gülme sesi gelmişti sağ tarafta dönüp baktığımda gülenin atilla olduğunu öğrendim.
Bu sefer korkum gidip yerine sinir gelmişti. Sinir ile atilla'ya dönüp “ hayırdır sen neden gülüyorsun?, bir insanın iğneden korkması gayet normal birşey bi kere! ” Çatık kaşlarımla birlikte atilla'ya bakarak demiştim.
Bu sefer atilla dahada çok gülmüştü. Nesi vardı bu adamın niye gülüyordu ortada gülünecek birşey yoktu.
Kadın doktor hafif öksürüp “ lütfen karnınızı açar mısınız ? ” demişti.
Demesi ile birlikte sinirim gidip korkum gelmişti. Atilla'da gülmeyi bırakmıştı.
Bende korku ile karnımı açmıştım. Ama kafamı yere doğru dönüp onlara hiç bakmıyordum.
Benim karnımı açmamla birlikte ikisininde şaşırdıklarını belli eden nidalar gelmişti.
Doktor “ bunlar nasıl oldu böyle can ? ” diye, Atilla ise “ bunları sana kim yaptı böyle can ?” diye sormuştu.
İkisininde sorularını cevapsız bıraktım. Benim sessizliğim ile karnım'da soğuk metal hissetmiştim.
Korku ile karnıma baktımda doktorun cihazı karnım'da gezdirdiğini gördüm. Canım acımasın diye çok baskı uygulamıyordu ama yinede canım acıyordu.
Kadın doktor şaşkın bir şekilde cihazın ekranına bakarak “ inanamıyorum bu nasıl olur? ” demişti.
Onun şaşkın nidalarını duyan atilla ise doktara bakıp “ doktor hanım noldu?, ne gördünüz?, nesi varmış canın? ” diye sorular sormuştu.
Ben ise korku ile başımı yere doğru çevirip yeri izliyordum.
Umarım bebeğime ve bana birşey yapmazlar.
~~~
Bölüm sonu
