Yazım yanlışlarım için kusura bakmayın.
İyi okumalar dilerim.Bu adamlar Çete üyeleriydi, kesinlikle beni bulmuşlardı.
Panikle “Hayır hayır olamaz onlar beni bulmuş olamaz hayırrr!! ” demiştim.
Şimdi ben ne yapacağım ?, kaçacak yerim yok ve çete beni bulmuştu ama nasıl ?!
Yoksa atilla mı bunu yapmıştı, sonuçta onun evindeyim ve beni bulmuşlardı ve benim odamın kapısına kadar gelmişlerdi buda tek bir sonuç oluyor oda birisi onları içeri almıştı.
Ve onları içeri alabilecek tek bir kişi vardı o kişide
Atillaydı.
Atilla gerçekten bana yalan söyleyip güvenime ihanet etmiş olabilir miydi ?!
~~~
Ben bunları düşünürken kapı bir anda açıldığı ve içeri o iğrenç insanlar girmişti.
Korku ile yorganı üzerime çektim.
“ ooo kimleri görüyorum erkek oruspusu, lidere götürmeden bir tur falan mı atsak napsak canım çok çekti. ”
“ off çok iyi olur bee.. ”
Kalbim yerinden çıkacakmıs gibi atıyordu. Hayır, bu tekrardan olamazdı asla!
Derin derin nefesler alıp, yorganı ellerimle daha sert sıkıyordum.
Onlar bana gelmeye devam edince ben yorganı daha da sert sıkmaya başladım ve gözlerimi sım sıkı kapatıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.
Krize girmiştim.
İğrenç ellerin vücudumu ellemesi hissiyatı tekrardan zihnime doğdu...
Ve daha nice irenç sahneler, zihnime kazınmış o irenç anılarım...
Keşke..., keşke zihnimden silebilseydim bunları...
Kendimi dahada çok sıkıp bağırmaya başladım.
Panik atağam tekrardan gün yüzüne çıkmıştı, zar zor nefes alırken bir elin beni dürtmesi ile sım sıkı sıktığım gözleri sanki daha da çok sıka bilirmişim gibi sıkmaya çalıştım.
İstemsiz ağzımdan dökülen kelimeler “ lütfen bırak beni, yalvarım nolur bırak beni dokunma bana! ” ile bağırarak yataktan kalktım.
Kalkmam ve beni dürten elin atillaya ait olduğunu görmem beni bir nebze sakinleştirirken bi yandanda korkuttu.