The Groom's "wicked" Plan

Thisssss.. Moment!

Paglipas ng apat na oras 8:30 ng umaga

Lumabas ng opisina si Max upang tingnan kung paano nagresulta ang mga ginagawa niya. Pagsapit niya sa igiban ng tubig ay nagulat siya nang makita niyang namamahiga ang kanyang alipin. Pagtingin niya sa sa malalaking drum ay puno na ang mga ito. Napatingin siya sa mga trabahador na normal namang nagtatrabaho.

"Sino sa inyo ang tumulong sa kanyang mag-igib?" ang tanong niya sa mga kalapit na trabahador doon. Ang hinala talaga niya ay may tumulong dito upang mapuno ang mga drum na iyon. Napadaan si Mario.

"Mario, nakita mo bang may tumulong dito?"

"Wala aman ho boss, nakakagulat nga ho at ang bilis niyang gumawa."

Hindi niya mapigilan ang mapanganga. Hindi naman siguro mag-sisinungaling ang trabahador niyang si Mario. Pina-alis na niya ito upang maituloy ang trabaho nito. Tiningnan niya uli ang lalaking kinaiinisan niya. Medyo mukhang nakatulog pa ito sa ilalim ng puno at hawak-hawak nito ang kanang brasong nakasemento. Kung sa iba ay mukhang nakakaawa ito pwes sa kanya hindi. Nilapitan niya ito at tumulungko siya upang madali niyang alugin ang balikat nito at gisingin ito. Napatitig siya sa mukha nito. Kung ano na lamang ang bumundol sa dibdib niya. Alam niyang gwapo ang nasa harap niya at talagang biyaya ng panginoon ang mga tulad nito sa kababaihan pero hindi sa tulad niya. Gumalaw nang kaunti ang mga labi nito at napatingin siya doon how could a man attain some kind of lips like that? Mapula at medyo girly ang labi nito na pinarisan naman ng perfect jaw-line. Ngayon lang niya napagtanto na medyo bagay ang mga ganoon sa lalaki at patunay na nga ang lalaking ito. Napahawak ang kaliwang kamay niya sa kanyang kaliwang dibdib kung saan naman medyo malakas na ang kabugang nagaganap doon. Ang kanang kamay naman niya ay lalapag na sana sa balikat ng lalaking nasa harapan niya ngunit bigla naman itong dumilat kaya nagulat siya at na-outbalance siya sa pagkaka-talungko. Hindi naman niya inaasahan ang ginawa ng lalaki niyakap siya ito at ki-noveran ang kanyang ulo upang pagbagsak nito ay hindi tumama ang ulo niya sa mga batong naroon kung kaya ang nangyari ay ang kanang kamay nito ang naging unan niya sa pagbagsak.

"Minsan kasi mag-ingat ka." Ang sabi ni hudas sa kaniya at isang dangkal nalang ang mukha nito sa kanya at nasasalamin na niya ang sariling mukha niya sa mga mata nito.

"Ahh" napangiwi sa sakit ang mukha ni hudas at napataas ng mukha si Max upang maalis nito ang kamay na nasasaktan na. Sa ginawa niyang iyon mas lumapit pa ang mukha niya at ang isang dangkal ay naging kalahating dangkal na lamang. How could this happen to her ni hindi pa siya nagkakaroon ng ganoon ka-close na moment sa kahit na sinong lalaki. Alam niyang namumula na rin ang mukha niya. Para mabawasan ang pagkapahiya at ang kabog na nararamdaman niya ay binilisan niyang umupo at hinawakan ang kamay nito at tignan iyon, namumula na iyon t may kaunting bakat na ng bato at pebbles sa ilalim ng puno. May bumangon na concern sa katawan niya na hindi niya alam kung saan nanggaling.

"Naku kailangan nang matingnan ito." Concern flashed in her face.

"Mabait ka naman pala eh" sabi nitong nakatitig sa kanya at nakangiti na rin.

Iniiwas niya ang kanyang paningin upang itago ang mukha niyang namumula na. Yes oo mabait nga siya alam iyon ng lahat pero hindi niya pwedeng ipakita sa taong ito ang kabaitan niya dahil gusto niyang matakot ito sa kanya at sundin nito ang lahat ng gusto niyang iutos. Isa pa ayaw niya talaga sa mga lalaking may ganitong mukha dahil may naalala siya at ito ang dahilan ng pagbabagong tao niya, nalungkot siya bigla sa isiping iyon at para ngang nakisabay pa ang langit sa damdamin niya. Bigla na lamang dumilim sa paligid at may pumatak na isang butil sa kanyang pisngi at sunod sunod na iyon hanggang naging isang ulan. Sa una ay napatayo bigla ang lalaking nasa harap niya. Hindi pa rin nagsisink-in sa utak niyang umuulan na pala.

"Umuulan na hindi ka pa ba tatayo diyan? You might get sick in this kind of heavy rain"

Tumingin siya sa paligid niya at nagsisitakbuhan na ang ilan sa mga trabahador niya sa silong upang hindi mabasa. Tumingin din siya sa lalaking nakatayo tumutulo ang ilang butil nang tubig mula sa buhok nito. Tumayo na siya at naglakad na papunta sa malaking bahay niya kung saan naroon ang magagandang memories gawa ng kanyang pamilya. Hindi niya pinansin ang malakas na ulan dahil mas pansin niya ang malungkot na damdaming namamayani na sa kanyang sistema. Pasalamat sa ulan at hindi pansin ang luha na pumapatak mula sa kanyang mga mata. The man hold her arms but she ran away for he cannot see her tears even though it is so stupid of having a thought that the man could see the tears in the rain. But still she ran faster and at last narating niya ang bahay at pumasok sa kwartong ginagamit niya roon at naupo sa kama niya.