Snel roetsjen de meiden naar beneden ver van wat ze net hebben gezien. Hijgend komen met hun fietsen aan de hand beneden. (Het was in het Bolle Bos, vandaar dat ze naar beneden gingen) 'Zou het morgen met de excursie er nog steeds zijn?' Vraagt Shelby met een lichte rilling in haar stem. 'Vast niet, en als het wel zo is raken we daarvan niet van slag' en Esmee steekt koppig haar neus naar boven, stoerder dan ze zich voelde. Shelby keek haar vriendin onzeker aan. 'Waarschijnlijk was het een 1 of ander wetenschappelijk project van computer-animatie-nerds.' Maar allebei vonden ze dit niet een overtuigende verklaring.
Toen ze bij de afslag waren waarbij ze allebei de andere kant op moesten, bleven ze even stilstaan. 'Tot morgen hè!' zegt Esmee een beetje ongemakkelijk. 'Ja tot morgen, ik hoop dat dat ding er morgen niet meer is!' antwoordt Shelby zenuwachtig. 'Maak je maar geen zorgen, dat heeft toch geen zin.' zegt Esmee als een oude schooljuf die je advies geeft. Shelby schiet in een giechellach, en daarmee is de spanning gebroken. Ze zwaaide nog 1 keer en fietsen naar hun eigen huis.
JE LEEST
Fanalata
FantasyAlles kan zo gewoon lijken, maar soms zit een magische wereld in een klein hoekje. Nu je dit leest denk je vast: 'wat een onzin' dat dachten Esmee en Shelby ook, maar ze weten nu wel beter...
