Fanalata

Hoofdstuk 7

Meneer van der Molen kwam aanlopen met een stapel papieren in zijn hand. 'Zo dames, weer lekker druk aan  het doen?' vroeg hij op een afkeurende toon. Voordat Esmee of Shelby kon antwoorden vervolgde hij al op een wat vriendelijkere toon: ' en hebben jullie een beetje zin in de excursie naar het Bolle Bos?' De meisjes knikten  braaf van ja. Meneer van der Molen knikte goedkeurend. 'Mooi zo.' Eigenlijk zien de meisjes er erg tegenop, om naar het Bolle Bos te gaan. Misschien is dat rare gat er wel weer, en ook nog die rare droom van hun. 'Yee.... excursie..' zei Esmee op sarcastische fluistertoon. Meneer van der Molen neemt het woord: 'Zo dames en heren, hebben jullie er zin in!!' Hij verwachtte waarschijnlijk een luid gejuich van JAA!!!, mensen die gillen van blijdschap, en sommigen die een vreugdedansje gingen doen, maar dat was niet het geval. De klas keek hem een beetje dommig aan. 'Nou, wat zijn jullie enthousiast.' zei meneer van der Molen een beetje teleurgesteld. 'Pak jullie stuff maar en loop alvast maar naar het plein.' De klas zuchtte diep, meneer van der Molen was niet de persoon die populaire woorden zoals 'stuff' kon gebruiken, het paste gewoon niet bij hem. De klas stommelde mompelend naar buiten toe. Buiten was het lekker fris en rook het licht naar bloemen. 'Meneer van der Molen deed net de schooldeur dicht terwijl hij zei: 'pak jullie fietsen maar en ga in tweetallen naast elkaar staan, klaar voor vertrek.' De meisjes maakten snel groepjes en lachten overdreven naar elkaar, alsof ze elkaar moesten bevestigen. Terwijl de jongens stoer tegen een blikje aan zaten te trappen, zich totaal niet zorgen makend over naast wie ze zouden moeten fietsen. Esmee en Shelby gingen vanzelfsprekend naast elkaar klaarstaan, als ze in tweetallen iets moesten doen, gingen zij altijd met elkaar. Beiden zeiden niets maar beide meisjes dachten aan hetzelfde. Namelijk het mysterieuze gat.