Toen ze bij het Bolle Bos aan waren gekomen waren de meisjes aan het zeuren over hun voeten, want ze sommigen hadden hakken aan (Esmee vond het belachelijk om hakken aan te doen bij een excursie). De jongens waren uitgelaten aan het joelen en rond aan het rennen rond een paar bomen om hun energie kwijt te raken, tot meneer van der Molen zei dat ze moesten stoppen, toen gingen ze alleen maar op en neer springen. Shelby en Esmee zaten een beetje schuchter op een afstandje te kijken. Ze voelden zich een beetje verward. Want beiden voelden ze een zachte wind langs hun oren suizen, die een bepaalde richting op ging. De anderen voelden dat niet, want bij hen zagen ze ook geen beweging van haren naar het zuiden. De klas ging weer op weg, naar het zuiden.
De meisjes van de klas raakten achterop, doordat ze voortstrompelden als bejaarden, en Shelby en Esmee hadden ook niet veel haast. De wind om hun oren werd harder en harder, hoe verder ze naar het zuiden gingen. De prachtige Dahlia's trokken hun aandacht niet, net zoals het prachtige bos met haar mooie lichtinvallen. Soms stopte de groep even om te kijken naar een bijzondere paddenstoel of zeldzame bloem. Het was verbazingwekkend hoeveel de eigenlijk strenge en saaie meneer van der Molen wist van de natuur, dat was dan wel weer een pluspunt van hem vonden Shelby en Esmee.
Ze waren bijna bij de plek aangekomen waar Shelby en Esmee gisteren waren geweest. Esmee vroeg aan Katarina (een meisje uit de klas) 'Vindt jij het ook zo winderig?' Eigenlijk voelde Esmee wel aan wat het antwoord zou zijn... 'Nee? Totaal niet, het voelt eerder windstil' reageert Katarina verbaasd. Shelby hoort het antwoord ook, en trekt wit weg. 'Waarom voelen alleen wij het?' dacht Shelby. En daar zagen ze de rare rechtopstaande plas weer tussen de bomen doorschemeren. 'Hoor! zei meneer van der Molen, 'de vogels zijn ook blij dat het lekker weer is, iedereen! wees een stil dan hoor je de vogels kwetteren van blijdschap!' Het werd stil in het bos en iedereen hoorde de vogels inderdaad opgewonden kwetteren. Maar niemand merkte dat er twee meisjes bang naar elkaar keken.
Sorry jongens, alwéér een cliffhanger....
JE LEEST
Fanalata
FantasyAlles kan zo gewoon lijken, maar soms zit een magische wereld in een klein hoekje. Nu je dit leest denk je vast: 'wat een onzin' dat dachten Esmee en Shelby ook, maar ze weten nu wel beter...
