Asil Duman, iki kişiliğe sahip genç bir kızdır. Çocukluğunda gözlerinin önünde annesinin ölümünü izleyen Asil, annesinin ölümüne sebep olan babası tarafından yıllarca deliler hastanesinde kapalı kalmış ve trafik kazasında ölen talihsiz bir genç olar...
Rodosadaylarımızı da bırakıyorum. Hangisini isterseniz artık:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
&&&&
Bana armağan edilen yeni bir hayata geçmiş gibi hissediyordum.
Üzülecek miyim yoksa mutlu mu olacağım bilmiyorum, bunu kestirmem mümkün değil ama bir yerde hapsolup ölümü beklemek kadar korkunç olmayacağını kestirebiliyordum.
Zamanımın büyük bir kısmını televizyon izleyerek geçirdim. Hastanedeyken sadece kendilerince "Uslu olduğum" zaman dilimlerinde izlememe izin veriliyordu ve "Eğer gerçekten buradan kurtulursam ilk yapacağım şey saatlerce film izlemek olacak." Dediğimi gayet iyi hatırladığım için açılışı bu şekilde yapmıştım. Asaf ben film izlerken bilgisayardan işlerini halletti. Sonra kendine kahve yapıp bana eziyet olsun diye "Seninkini mutfakta bıraktım. İstiyorsan gidip içebilirsin. Eğer mümkünse saatlerce mutfakta da kalabilirsin, hiç çekinme." Diyerek sinsice sırıtmıştı.
Tabii ki sözlerinin altında kalmamıştım. Benim için hazırladığı kahveyi alıp bilgisayarına dökmüştüm.
Bana yaklaşıp aramızdaki mesafeyi azaltarak azarladı. "Sen deli misin?! Tüm emeğim heba oldu!"
Başımı sallayarak "Deliyim." Dediğimde ise başını başıma sertçe vurup "Ben senden daha deliyim Asil Duman Anar. Bir dahaki sefer böyle bir hata tekrarlanırsa sakin kalmam haberin olsun." Demişti. Başını başımdan çekmeden.
Başımla başını itekleyip "Eğer beni tehdit etmeye devam edersen bende bir dahaki sefere bilgisayarına değil, yüzüne atarım Asaf soy ismini bilmediğim." Diyerek onu taklit ettim.
Asaf bir an gülecek gibi olsa da toparlanıp benden uzaklaşarak "Göreceğiz." Demişti.
Onunla muhattap olmayı bırakıp akşama kadar film izledim. Saat geç olmuştu ve Rodos gecikeceğini söylediği için yemeğimizi hazırlayıp yedikten sonra oturma odasına geçmiştik.
