Aşk Kaç Beden Giyer (BxB)

Gelecek Güzel Günler

Konuştuklarının yargılanmayacağı, el ele olabilecekleri ve birbirlerinin bedenlerine olan özlemlerini giderebilecekleri yol uzunluğu sadece 2 adım olan bir mekan bulmuşlardı iki sevgili; odalarının balkonu.

Gerçek dünya ilişkilerine bazı kısıtlamalar getirse de ikisi içinde bu asla sorun değildi. Sarp'a, Kayrayla beraber olana kadar yaşadıkları aksini gösterse de, gerçek sevgi her şeyin tadını çıkartmasını sağlardı insanın.

Burada tabaklarını balkondaki mütevazı masaya koymuşlar, telefondan gelen müzik eşliğinde otelin lezzetli yemeklerinin ve kırmızı şarabın tadını çıkarıyorlardı. Deniz ve otel çevresi ise oldukça sakindi. Gürültü isteyenler şık bir şekilde giyinmiş ve eğlence mekanlarının yoğun olduğu alanlara yönelmişlerdi çoktan.

İlk soru gözü deniz manzarasına dalmış şekilde düşünen Kayra'dan geldi.

"Ne zaman oldu Sarp? annemin olayı yani bana detaylı anlatır mısın?"

Yaşadıklarını anlattı Sarp sevgilisine. Annesine hak verdiği yönleri, Kayranın çocuk sevgisini, Okan'ın aklına girmeye çalışmalarını tüm tehditleri...

Üzüntüyle,zaman zaman dişlerini sıkarak, bolca küfürle (Okan'a elbette) dinledi sevgilisini Kayra.

"Demek seni o yüzden bırakmış ha gerizekalı. Hâlâ seni sevdiği kısımları yumruklarımla unutturmak isterim puşta. Hafıza temizliği ilgisini çeker mi acaba?"

"Sevgiliiim, Okan en önemsiz detay."

"Daha önemlisi ne?"

"Çocuk" dedi çekinerek

"Oğlum bi bebek sevdik diye benden ayrılmışsın lan. Bak hâlâ sinirliyim"

"Hee bebek sevdin diye kardeşim aynen. Ayrıca annen dedi. En büyük hayalinmiş"

" Anneme kalsa en büyük hayali Burcuyla evlenmek de der. Baya bi şuurunu yitirmiş"

" Sarp en büyük hayalim seninle yaşlanmak tamam mı bunu unutma. Evet, bebekleri severim. Ceyla'nın kliniğine gider yavru kedi de severim çünkü sevimliler amk"

" Sen ise bana sormadan fedakar aşık olmuşsun bravo"

" Kayra Bey acıdan geberişimle alay ediyorsunuz" dedi Sarp şakayla karışık
"Abimler de kızdı zaten" diye ekledi çocuk masum masum

Bu hali Kayrayı deli etti iyice." Şimdi yapışıcam dudaklarına ama söz verdim konuşacağız"

"Abinlerin durumu ne oldu? Onlarla da tehdit edilmişsin amk deliricem Sarp. Yaralarının üzerine bir de bunlar ah anne aah!

" Yaralarımın senle ilgisi yok ki birtanem. Sen iyileştirdin beni, aşkla barıştırdın. Onları dert etme"

" Bizimkilere gelince, Ceyla babanla konuşmuş. Abim de anneme açıklamış durumu. Ablan da çok taşaklı biriymiş bu arada Kayracım. Babanın tepkisi olsa da abimi bırakmazmış asla, emin oldum"

"Ve annenle de sorun çıkmamış mı? ağlayabilirim sevinçten. Ablam öyledir ya. Görsen korkacağın yetişkin kangalın tırnaklarını kesiyor sakince amk"

Neşeyle gülüştüler, bunca tatsızlığın üstüne şu an burda olmak... Hatta yaşananlara gülebiliyor olmak, en pozitif insanın aklından bile geçemezdi.

"Ankara'ya geldiğiniz kısma tekrar dönelim İstanbul aşığı Kayra Bey. Gerçekten güven problemlerim var diye hayatını değiştirip yanıma gelme kararı mı verdin? Delisin sen sevgilim"

"Ben artık İstanbul'a değil sadece sana aşığım, diğer soru ya gelince; evet. Eğer gerçekten o yüzden ayrıldıysan sorunu çözecektim. Sana güvendim, sevgine ve gerekçelerine güvendim; ama benim sevgilim yalancıymış diye çimdikledi çocuğu."

"Aaah! Kayra yaaa, yalancı değilim ben"

"Evet fedakarsın, çok düşüncelisin ve bunu seviyorum. Başına buyruksun bunu da seviyorum. Her şeyini seviyorum birtanem"

"Ben de seni sevgilim" dedi yeşillerini Kayra'ya dikerek.

"Bende kalacaksın heralde" bu sorudan çok bir emir niteliğindeydi.

"Bilmem ayrıyız diye otelde kalacaktım bir süre; ama şimdi vaad edeceğin şeye bağlı" diyerek göz kırptı Kayra

"Beni de otele alsana çok uslu dururum söz, bulaşık ve yemek işinden bıktım"

"Oluuur" dedi çocuk masumca.

"Kayraam saçmalama. Bende kalırız ben avukat olduktan sonra da daha iyi bi eve çıkarız nerede bilemiyorum şu an. Ama sadece seninle olacağımı biliyorum sevgilim"

"Hıım ev arkadaşıyız yani artık" dedi neşeyle "Seni sağlıklı besleyebileceğim"

"Kayra yeter artık,hizmet bağımlısı ya. Taş gibiyim artık."

"Çok da mütevazıdıır. Sarp , üzüntüden ve kötü hayat tarzından zayıflayışını bana taş gibiyim yutturamazsın be yavrum. Düzgün beslenilecek şarabı da ver bana, abarttın."

"Ben aynı ev işini biraz düşünsem mi" diye güldü çocuk.

"Düşünme falan yok eşler aynı evde yaşar" diye cevapladı oğlanı. Uzanıp dudaklarına bir öpücük kondurdu.

Öpüşmeyi derinleştirmeden önce biraz daha planlarından bahsettiler. Buradan döndüklerinde çok yoğun bir tempo bekliyordu onları.
Ama dünyanın en güzel yorgunluğu için hazırdı ikisi de.

3 gün sonra:

Sarp: Kayram valizlerin hazır mı?

Kayra: evet yavrum çeyizimi aldım geliyorum evine

Sarp: Hastaneye gittin mi

Kayra: gittim vedalaştım herkesle

Sarp: umarım pişman olmazsın

Kayra: yavrum pişman olursam bireysel çalışırım ne dert ediyorsun ya

Sarp: ne bileyim annenden para almayacaksın ya artık.

Kayra: kocasını da düşünüyo.hallederiiim, sen o güzel kafanı yorma ve okulunu bitir

Sarp: ilk kez huzurlu bir yıl geçireceğim Kayra

Kayra: ilk kez seninle ve anlamlı bir yıl geçireceğim sevgilim

Kayra: bizimkilerle de vedalaşıp yarım saate seni alıyorum ve yola çıkıyoruz

Sarp: Bekliyorum 😘

Kayra'dan

İlk kez evimden ayrılacak olmama rağmen içimde bir hüzün yoktu. Aksine annemden uzak kalacak olma fikri oldukça işime geliyordu. Ceyla sevdiği adamla evlenmek için gün sayıyordu babamla ise hep bir yabancı gibiydik zaten. Beni eve bağlayan hiçbir şey yoktu artık.

Odamın kapısını çektim ve valizlerimi aşağıya taşımaya başladım. Son kez yukarı çıktığımda Ceyla sıkı sıkı sarıldı bana. "Benden önce sen gittin evden ha. Çok mutlu ol, Sarpı üzme. Birbirinizin kıymetini bilin tamam mı? Düğün için de birkaç gün erken gelin gebertirim.

Uyarıyı almıştım Ceylaydı bu, dediğini yapardı "Tamam Ceylam sen de iyi bak kendine konuşuruz zaten her gün."

Babamla tokalaştım, ilişkimizin soğukluğuna yakışır bir tavır sergiledik işte. Sıra anneme gelince sarılmasına izin verdim ne kadar kırgın olsak da annemdi.

"Kayram, Ankara soğuğunda hasta olma dikkat et kendine ve seni çok sevdiğimi unutma olur mu? Sarp'a da selamlar" dedi. gerçekten üzgün görünüyordu

Sarpın adını ondan duymak tüylerimi diken diken etmişti; ama alışacaktım. Bir gün affedecektim de belki. Şunu biliyordum ki: Sarpla aramıza bir daha kimse giremeyecekti.

Ailemin iyi dilekleri eşliğinde kapıdan çıktım ve sevdiğim adamın evine doğru yola koyuldum.