Reyhan ve Mazhar: İçimizde Bir Düğüm

SAHNE 9-10-11

SAHNE 9

Hastane önü. Minibüsün kapısını Haluk abi açar. Mazhar Reyhan'ı tutup indirir. Sarılarak hastane kapısına doğru yürütür. Kapıdan girerlerken Mazhar kafasını kaldırır. HASTANE tabelasını görür. FLASHBACK olur.

SAHNE 10.

Mazhar'la Reyhan'ın nişanından iki hafta sonra. Hastanede Reyhan'ın ameliyatı. Reyhan ve Mazhar'ın anne babaları, Ayşem, Ömer, Haluk abi, Fahriye, Mazhar ameliyathane kapısının dışında endişeyle beklerler. Mazhar'ın annesi Reyhan'ın annesini teselli eder. Mazhar yüzü kireç gibi, donmuş halde oturmaktadır. İki yanında Haluk abi ve Ömer. Ellerini omzuna koymuşlardır. Mazhar ayağa kalkar.

Mazhar: Ben biraz hava alıcam.

Ömer: Tamam abi.

Hastanenin dışına çıkar. Banklardan birine oturur. Gözüne yaş hücum eder. Akmasın diye havaya bakar. Derin nefes almaya çalışır. Mazhar'ın babası Hulki kapıdan çıkar. Oğluna bakar. Yanına gelir, oturur. Mazhar babasına bakar. Babası elini Mazhar'ın dizine koyar.

Mazhar: (Ağlamaklı ses tonu) Reyhan... Çiçek gibi baba. Böyle kelebek gibi... Hani dokunmaya korkarsın incinecek diye. Öyle narin... Ya dayanamazsa?

Hulki: Dediğin doğru oğlum. Ama Reyhan aynı zamanda çok güçlü bir kız. Siz ikiniz bu hayatta dayanması çok zor şeylere dayandınız. Sabrettiniz. Biz o zor günlerinizde sizin yaşadıklarınızı anlayamadık. Yanınızda olamadık. O yüzden iyi birer anne baba olamadık belki size.

Mazhar: Öyle deme baba. Bu bizim hayatımız, bizim seçimimizdi. Çocuk değildik. Siz ne yapabilirdiniz?

Hulki: Öyle öyle. Dinle beni sen. Genç yaşınızda hayatın dikenli yollarında sınandınız. Çok zorlandınız ama kalbinizdeki iyilikten aldığınız güçle dayandınız. Sana bir şey söyleyeyim mi? Bir hekim olarak söylüyorum bunu. Bedenimizin çektiği acılar, ruhumuzun çektiği acıların yanında hafif kalır. Ruhun acılarına katlanmak en zorudur. İnsan bir kere ruhuyla hayata katılmaktan vazgeçmeyegörsün bedeni sapasağlam olsa da yıkılır gider. Ama ruhun hayata tutunma isteği yerindeyse beden ona uyar Allah'ın izniyle.

Reyhan'ın babası Şükrü kapıdan çıkar. Çok endişelidir. Mazhar'la babasına bakar. Gelir, bankta Mazhar'ın diğer yanına oturur. Mazhar toparlanır. Hulki Şükrü'ye bakar. Konuşmaya devam eder.

Hulki: Reyhan ruhunun çektiği acılara dayanmış güçlü bir kız. İkiniz için güzel, umutlu bir geleceğin hayaliyle girdi ameliyata. Sonucu güzel olacak inşallah.

Şükrü: Öyle mi dersin Hulki Bey?

Hulki: Tabi. Hem arkadaşım Haydar işinin ehlidir. Bu öyle çok tehlikeli bir hastalık da değil. Artık sıklıkla yapılan bir ameliyat bu. Sonuç da genelde başarılı oluyor.

Mazhar: İnşallah öyle olur.

Şükrü: İnşallah.

Mazhar: (Şükrü'ye) Biz bu yaz Reyhan'ın okulu biter bitmez düğünü yapmak istiyoruz baba. Hem Reyhan da kendini toparlamış olur. Ondan ayrı kalmak bana artık çok zor geliyor.

Şükrü: (Elini Mazhar'ın omzuna atar) Siz nasıl isterseniz öyle olsun oğlum. Hele bir iyileşsin...

Mazhar başını sallar.

Şükrü: Bu hayatta insana insan gerek. Birbirinizi hiç bırakmayın. Dostlarınızı da.

Ömer kapıdan çıkar.

Ömer: Mazhar bir hareketlilik var.

Mazhar fırlar. Hulki ve Şükrü de koşarlar.

İçeride. Doktor Haydar ameliyathaneden çıkar. Herkes toplanır.

Dr. Haydar: Geçmiş olsun. Ameliyat çok başarılı geçti. Beklediğimizden iyi bir sonuç aldık. Reyhan kızımız eski sağlığına en kısa zamanda kavuşacak.

Herkes çok sevinir. Reyhan'ın annesi 'şükürler olsun' deyip oturur. Şükrü eşine sarılır.

Ayşem: Ne zaman görebiliriz?

Haydar: Birazdan hasta odasına alınır. Yarım saat sonra annesi yanına girebilir. Sizler artık yarın görseniz daha iyi olur. Geç oldu çünkü. Mazhar hala rahatlamamış gibidir. Dr. Haydar Hulki'ye bakar. Göz kırpar.

Haydar: Biz Mazhar oğlumla biraz özel konuşalım bari. Gel bakalım.

Mazhar tedirgin olur. Haluk abiye bakar. Haluk abi mimikle destek verir. Doktorun odasında:

Mazhar: N'oldu Haydar Amca? Kötü bir şey mi var, özel konuşmak istediniz?

Haydar: İyi bir şey var Mazhar oğlum. Sana ayrıntısıyla rahat rahat anlatmak için buraya çağırdım. Rahimdeki kisti hiçbir yere zarar vermeden almayı başardık. Dahası, ameliyatta tahmin ettiğimizden çok daha hafif bir tabloyla karşılaştık. Zaten bu işlerde cerrahi müdahaleyle durumu görmeden tam olarak ne olduğu bilinemez. Bizim için olabileceklerin en iyisiyle karşılaştık.

Mazhar: Yani?

Haydar: Yani durum meslektaşımın en başında sizi korkuttuğu gibi değil. Reyhan'ın anne olması için geçirdiği bu hastalıkla ilgili bir engel görünmüyor. Geçirdiği diyorum, çünkü gerçekten geçti.

Mazhar çok sevinir.

Haydar: Yani evlendikten sonra çocuğunuzun olması ihtimali, diğer herhangi bir çift için ne kadarsa o kadar.

Mazhar: (Ayağa kalkar) Çok şükür. Çok teşekkür ederim.

Gider Haydar'a sarılır.

Mazhar: Haydar Amca. Şu ana kadar Reyhan'ın iyi olmasından başka bir şey düşünmüyordum. Şimdi bu haberi ona vermek için sabırsızlanıyorum. Duyunca dünyalar onun olacak. Çok teşekkür ederim.

FLAHBACK'in sonu...

SAHNE 11 (SAHNE 9'UN DEVAMI)

Akşam olmuştur. Hastanede Mazhar, Ömer, Haluk abi ve Fahriye bir kapının önünde beklemektedir. Ayşem çocuklarla arabadadır. Deniz de onlarla.

Mazhar: Kan tahlili yaptılar tamam. Niye bir de ultrasona aldılar anlamıyorum.

Fahriye: Tetkik yapıyorlar işte Mazhar kardeş.

Mazhar: Acaba eski hastalık mı nüksetti?

Fahriye ve Haluk abi endişeli birbirlerine bakarlar.

Ömer: Yok abi hemen en kötüsünü aklına getirme.

Doktor kapıdan çıkıp yanlarına gelir.

Doktor: Reyhan Hanım'ın eşi kimdi?

Mazhar: Benim.

Doktor: (Ömerlere bakar) Burada konuşabilir miyiz?

Mazhar: Tabi söyleyebilirsiniz. Nedir durumu?

Doktor: Endişelenecek hiçbir şey yok. (Gülerek) Sevinçli bir haber bu. Eşiniz hamile.

Çığlıklar.

Mazhar: Ne?!

Doktor: Hayırlı olsun. Daha çok yeni. Bu şekilde anlaşılması sizi biraz korkuttu tabi. Bugün biraz yorulmuş ve duygulanmış herhalde Reyhan Hanım. O yüzden bünyesi böyle bir tepki vermiş. Geçmiş olsun.

Doktor hızla uzaklaşır. Mazhar şaşkın bir halde arkasından bakar. Ömer ve Haluk abi Mazhar'a sarılır. Fahriye Reyhan'ın olduğu odaya doğru seğirtirken Reyhan üstünü başını, saçını düzelterek odadan çıkar. Mazhar'la Reyhan karşı karşıya dururlar. Yüzlerinde şaşkın ve mutlu bir ifadeyle birbirlerine bakarak öylece kalırlar.