İLAY[Zamanda yolculuk/selçuklu] Devam kitabı

&8 (kısa bölüm)

Size hayal kurarmısınız desem saçma olur mu? ben hayal kurmayı çok severim çoğu insan gibi. Ama yakın zamanda öğrendim ki hayallerinize kendinizden başka kimseyi almayın o zamana dek kimin yaşayıp yaşayacağını bilemeyiz . sonra gidenlerin ardından hayallerizinde onlarla gittiğini anladığınızda hayallerinizin hiçbir anlamı kalmıyor.

*

*

*

*

sabah yüksek tonla konuşma seslerini duyunca kalkıp dışarı çıktım.yok artık öğlen olmuş resmen nasıl uyumuşsam artık. bir anda- bu birilerinin geldiğini gösteren davul benzeri şey vardı dizide adını bir türlü bulamadımişte ondan- vurulmaya başlandı.önemli birileri geliyordu herhalde hemen giyinip dışarı çıktım.

ertuğrulun otağından hayme ana çıkınca onun yanına gittim .

"hayırdır hayme ana birini mi beklerdik? "dedim.

" Yok kızım Ertuğrul'um ava gittiydi odur herhal " dedi.

"anladım.." dedim.

biraz sonra Ertuğrul gözükmüştü ama yanlarında birileri daha vardır.
Lakin yanlarında birileri daha vardı .

daha önce görmediğim birirleri Ertuğrul hemen alplerine dönüp yaralı olan adamı hemen çadıra aldılar peşlerinden benim yaşlarımda bir kız ve kardeşi olduğunu tahmin ettiğim çocukta gitti.

hayme ana ya dönüp ""hayme ana sen tanırmısın gelenleri?" dedim.

bana bakıp "yok kızım tanımam buralardan değillerdir ertuğrulum gelsin anlarız."dedi düşünceli bir şekilde .bende hafif tebessümle önüme döndüm.

bir süre sonra hayme ana çadıra geçince Ertuğrul ardındanda demin ki kızla kardeşide birlikte gelip sofraya oturdular.

Ertuğrul derin bir nefes alıp konuşmaya başladı";

"olanları ne denli merak edersiniz bilirim ondandır ki uzatmak istemem avdan dönerden bir tür yağmacı kafirlerin kendilerini esir aldıklarını gördük gidip onları ellerinden aldık bir süre obamızda misafir kalacaklar sizinde elinizden geldiğince yardımcı olmanızı isterim ana ne gerekiyorsa hatunlarla halledesiniz "dedi.

hayme ana başıyla onaylayıp" eyvallah bu arada senin adın nedir kızım " diye sordu.

kız " ismim halimedir ailemde bende size minnettarız bize obanızı açtınız teşekkür ederiz" dedi .

" o ne demektir kızım bizim obamız mazluma masuma her daim açıktır sen içini ferah tutasın"dedi anne edasıyla. onlar konuşurlarken ben hala sadece karşımda oturanın halime olmasının şokunu atlatmaya çalışıyordum . ben bu zamana kadar onun yerine geçtiğimi sanarken çıkıp gelmesi ile ne yapacağımı şaşırdım. ben kimsenin yerine geçmemiştim. Ertuğrul iyi hissetmediğimi anlayınca tam ne olduğunu sorucakken ben;

" izninizle ben kalkayım kendimi pek iyi hissetmiyorum hava alsam iyi olucak "diyip dışarı çıktım derin nefesler alarak dışarı çıktığımda etrafa baktım herkes bir amaç uğruna oradan oraya koşuşturuyordu.

o an anladım buraya tarihi değirmeye değil kendi amacımı yazmaya gelmiştim.

sesimi kendim duyabileceğim şekilde

"ben bu zamana kendi dünyamı kurmaya geldim "

kim bilir belkide var olan hayatımı tekrar bulup düzeltmeye.

evet arkadaşlar çok çok kısa bir bölüm oldu farkındayım ama uzun zamandır hikayede tıkandım ve aslında devam ettirebilmek amacıyla hikayenin seyrini bir tık değiştirmekte faydalı olabileceğini düşünüp böyle bir karar verdim.

"ilay" karakterinin ayakları yere basan ve güçlü bir kadın olarak yazmak istiyorum. ileride bakalım neler olucak karakterimiz nelerle karşılaşıcak okuyup görücez. en kısa zamanda sağlam bir kurguyla görüşmek üzere 💕🧚🏼‍♀️