Elimden Tut

İtiraf

Melina'nın uyanmasının üzerinden 2 saat geçmişti. Ve daha odaya yeni girecektik. Kalbim hızlanmaya başlamıştı. Demir amca kapıyı açtı ve hızlı adımlarla Melina'nın sağ tarafına geçti. Hemen elini tuttu "Kızım...Melina... Çok korktum güzelim çok. İyi misin? Kim yaptı? Nasıl oldu bu? Hepsi benim yüzümden oldu. Seni yalnız bırakmamalıydım." diye sıralarken ben de Melina'nın solundaki koltuğa oturup onu izlemeye başladım. 

Melina'nın yüzünde yaşadıklarının verdiği yorgunluğu gördüm. Bir iç çekip o özlediğim sesiyle konuşmaya başladı."Hayır... Hiçbiri senin suçun değil. Sen nereden bilebilirdin ki o adamın yıllar sonra gelip beni bulacağını." dediğinde Demir amcanın gözlerindeki öfkeyi ve üzüntüyü gördüm. Tahminlerimiz maalesef doğruydu. O adam gelip Melinayı bulmuştu. Bir baba öz kızına nasıl böyle bir şey yapabilirdi? 

"Aklım almıyor Melina nasıl buldu seni o adam? Ve hâlâ daha dışarıda elini kolunu sallayarak geziyor. Ben yıllarca senin saçının teline zarar gelmesin diye uğraşırken bu adam nasıl yaptı bunu?" dedi Demir amca sesi titrerken.

"Başka bir şey yaptı mı sana? Dokundu mu?" diye sordu endişeli bir şekilde.

Melina'nın gözlerinin dolduğunu gördüğüm an başımdan aşağıya kaynar sular dökülmüştü Sinirle yumruğumu sıktım. Hâlâ inanamıyordum. Kalbime bir acı çöktü. Delirmek üzereydim, daha dokunmaya kıyamadığım insana bunların yapılması çok canımı yakmıştı. Ben bu haldeysem Melina'nın içini düşünemiyordum. Demir amcaya döndüğümde ise elleriyle yüzünü kapatmış sakinleşmeye çalışıyordu. Melina'nın elini tuttum ve "Atlatacağız Bal,atlatacağız. Ama önce sakin olup ne yapmamız gerektiğini düşünmeliyiz."dedim 

Demir amca "Ayaz haklı güvenliğin için bir şeyler düşünmeliyiz." dedi başını kaldırıp. 

"Az sonra polisler gelecek ve ifadeni alacaklar. Her ne olduysa her şeyi en ince ayrıntısına kadar anlat." dedim.

"O adam bulunana kadar o eve bir daha giremeyiz. Çok daha güvenli bir yer bulmamız lazım. Ben en kısa sürede bir ev bulacağım ve taşınacağız." dedi  Demir amca ve kapı tıklatıldı. Doktor gülümseyerek içeri girdi. "Nasılsınız Melina Hanım? Zor bir ameliyat geçirdiniz." 

Demir amca ayağa kalktı ve doktorun yanına gidip konuşmaya başladı. "Doktor Bey herhangi bir sıkıntı var mı? Ne zamana taburcu edersiniz?"dedi.

Doktor "Kızınızın sonuçları iyi geldi Beyefendi. 2 güne taburcu ederiz ama bol bol dinlenmesi ve vereceğimiz ilaçları düzenli kullanması gerekiyor." dedi. Ardından "Kapıda polisler ifade almak için bekliyorlar eğer hazırsanız çağırabilirim." dedi. Cevap almak için Melina'ya baktı. Melina hafifçe başını salladı. Tedirgin görünüyordu. Destek vermek için elini sıktım ve yaklaşıp "Her şey iyi olacak inan bana Bal'ım ." dedim. Dudakları hafifçe kıvrıldı. "Teşekkür ederim Kalbim." dedi gözlerimin en içine bakarak. Kafamın içinde o güzel sesi ve o güzel cümlesi yankılandı tekrar tekrar. "Yeni ismim bu herhalde." dedim sırıtarak. "Evet." dedi gülümseyerek. 

"Benim çıkmam gerekiyor şimdi." dedim ve ayağa kalktım. Anlatacaklarını hatırlayınca gülümsemesi bir anda soldu. Dayanamıyordum onu böyle görmeye. Onun yüzü hep gülsün istiyordum. 

Arkamı döndüm ve kapıya doğru yürüdüm. Odadan çıktım, Demir amcanın oturduğu sandalyenin yanına oturdum. "Çok korkuyorum Ayaz. Benim bu hayattaki tek varlığım o. Ona zarar verdiler ve ben onu koruyamadım. Eğer bu adam bir daha gelip onu bulursa canını tekrar acıtırsa diye çok korkuyorum."dedi.

"Bir daha böyle olmayacak Demir amca. Gerekirse bir an bile yanından ayrılmayız ama onun bir daha saçının teline bile zarar gelemez." dedim. Demir amca buruk bir tebessüm etti.