Alevin Okyanusu

1. Bölüm: Meçhul Mektup

Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.
___

14.09.2023

Yirmi üç yıl... Bundan tam yirmi üç yıl önce, çöp tenekesinde ağlarken adeta çığlıklar atan, üç günlük bir bebek için fazla güçlü olup, yaşamak için çırpınan o bebek şimdi büyüdü ve yirmi üç yaşına adım atıyor. 

Ayrıca her yeni bir yaşa adım attığında, yeni bir mektup alıyordu. Çisil her doğum gününde, saat on ikiden sonra uyumazdı.

İlk mektubunu dokuz yaşında almıştı. Dokuz yaşını bu yüzden sevmezdi. Ona göre, her ne olduysa dokuz yaş doğum gününden sonra olmuştu. Yanılıyordu. Her ne olduysa doğduğundan üç gün sonra, çöp tenekesinden çıkartıldığında olmuştu. 

Dokuz yaşında ki, ilk mektubunda aynen şöyle yazıyordu;

''Şaşırdığını biliyorum. Böyle bir mektup beklemiyordun, değil mi? Bunu da biliyorum. Hayır, hayır korkma. Korkman gerekiyor, ama şuan da değil. 

İlerleyen zamanlarda bu tarz mektuplar almaya devam edeceksin. Her şey bu mektubu aldıktan sonra başlayacak. Hayatın zorlaşacak. Belki intihar etmeye kalkacaksın, fakat intihar da acıtır, Janset. 

''Janset ne demek'' mi? Ah, sende hiç bir şey bilmiyorsun. Gerçi dokuz yaşında, küçük bir kızdan ne bekleyebilirim ki? Aramızda çok bir yaş yok ama senden daha çok bilgi sahibi olduğum kesin. 

Neyse, Janset. 

Ayrıca, ''Janset'' babanın sana vermek istediği isim. Utanmalısın, Janset. Hayal kırıklığından başka hiç bir şey değilsin.

Sen asla ''Çisil'' olmadın. Her zaman Janset'tin ve hep öyle kalacaksın. Bu sadece benim için böyle olmayacak. Yetimhanenin müdiresi bile bunu fark edecek. Herkes senden uzaklaşacak. Belki bir kişi hariç. Belki de iki, fazla değil.

İyi ki doğdun Janset, fakat keşke doğmasaydın. Bu bir hata ve hatalar affedilmez.'' 

Çisil bu mektuptan sonra kendine zar zor gelebilmişti. Sadece dokuz yaşındaydı ve dünyanın kötülükleriyle yüz yüze gelmeye başlamıştı. Gerçi dünyanın kötülükleri o çöpe koyulduğunda zaten Çisil'e gülümsemişti. Gerçekten bunu hak etmiş miydi? Hayır, bunu dokuz yaşındaki küçük kız çocuğu hak etmedi, yirmi üç yaşında ki Çisil de hak etmedi, Janset de hak etmedi. Bunu hiç bir çocuk hak etmez. 

Dokuz yaş doğum gününden sonra tüm doğum günlerinden korktu. Mektubu kimseye söyleyemedi.

Yirmi üç yaş mektubunda, Çisil'in de bir mektup yazıp kapısının ağzına koymasını istemişti. Çisil kararsızdı çünkü tanımadığı, her doğum gününde ona mektup yazan, cinsiyetini dahi bilmediği o kişi ilk defa böyle bir şey istiyordu. 

Çisil'in tahminleri vardı. Annesi veya babası olamazdı çünkü mezarlarına gidiyordu. 

Evet, annesinin ve babasının mezarı Çisil 8 aylıkken bulunmuştu. 

Kardeşi olamazdı. Annesi onu doğururken ölmüştü ve babası da kendini öldürmüştü. 

Abisi ya da ablası olabilirdi, fakat mektuplar da adeta Çisil'e olan nefret kusuluyordu. İşte tam burada Çisil'in kafası karışıyordu. Abisi ya da ablası Çisil'den neden nefret etsin ki? Tam da burada tıkanıyordu. Olayı çözemiyordu. 

Çisil bir anlık kararla ayağa kalktı. Mektubu zarfın içerisine koyup, mektupları topladığı sandığın içerisine koydu ve sandığı kilitledi. Sarı saçlarını yukarda topladı. Temiz bir kağıt çıkarttı, kalemi alıp masaya oturdu ve yazmaya başladı.