ÇİLLİBAL

KURTULUŞ

Ben bir başka atölyede düzen kurmuş idareten çalışmaya başlamıştım. Önceki işyerinden yalnız İmran'la irtibat kuruyordum. Olan biten herşeyi bana anlatıyor ve bana destek çıkıyordu. Bi Bayram sabahı buluştum İmran'la .. Planları vardı. Patronundan korkuyordu ama onu yüzüstü bırakıp Dubai'ye kaçacaktı.
Alışveriş yapmış vize işlemlerini halletmişti. O sıra patronum onu aramış ve kendince beni kışkırtmak için İmran'dan yardım istemişti.. Çok şaşkındım çünkü ilk kez patronumun arkamdan iş çevirmesine şahit olmuştum. Bunu ses kaydı olarak aldım ve yanımda beklettim. İmran'a teşekkür ettim sarıldık ve vedalaştık. Ama bu bağımızı kopardığımız anlamına gelmiyordu..

İki gün sonra eski pstronum olan yobaz Seyfi ve ortağı her yerde beni arıyor ve bana ulaşmaya çalışıyorlardı. Bir gece uyurken tanımadığım bir numara aradı. Tanımaya çalıştım önce. Yabancı gelmedi ve açtım..

"İmran yok kaçmış....
Evdeki eşyaları satıp borçları bana yıktı ev sahibi yakama yapıştı birikmiş tüm kira ve faturaları benden istiyor. Eşyaları birden fazla kişiye sattı ve kendisi ortada yok. Benden borç para istedi onu bulup kafasını koparıcam ormana bağlayıp soyup işkenceler edicem onun yerini bilip bana söylemiyorsan senin de başına bela olucam o sana eninde sonunda ulaşacak bana haber vereceksin" diye bi takım zırvalıklarda bulundu.
Kesinlikle umrumda değildi ve buna çok sevinmiştim bile..
Seyfi'nin sonradan ortaya çıkan, imam nikahlı karısı "napıyorsan yap yakamızı bırak yeter artık bizi rahat bırakın" diye mesaj atmıştı..
Bende kocasının beni kışkırtmak için İmran'la işbirliğine girmek istediği o ses kaydını attım..
Kocasının bizi ve insanları rahat bırakması gerektiğini söyledim ve onları tamamen engelleyip hayatımdan çıkardım.

İmran'la ben kurtulmuştuk...

İmran günlerce yazmadı. Ona ulaşamadım
Bi haber alamamıştım ve onu çok merak etmiştim..
Günler sonra mesjını gördüğümde çok sevinmiştim."
Dubai'deyim çokkk mutluyummm.."

Onun adına sevinmiştim ama yeni mesleği için aynı şeyleri söyleyemeyeceğimm ...
Neyse ki kendimizce intikamımızı almış onu hüsrana uğratmıştık...

Çalıştığım bu yeni yerden iyi bir kazanç sağlayamıyordum fakat pek kimseyi tanımadığım için şimdilik idare ediyordum.

Beni yanlarına almak isteyen Çilli adamın ortağı Diyar aradı birgün.
"Biz başka yerde yeni bir iş kurduk. Yanımıza gel bizimle çalış"diye.

Beni işe almadıkları ve yukarda beklettikleri için kırılmıştım ve gitmek istemedim. Şuanki işim güzel ve rahatım yerimde diyerek kibarca kapattım telefonu.
Fakat daha sonra bulumduğum yerde para sıkıntısı yaşamaya başlamıştım. Küçük yerdi.. Pek güven vermiyordu.

Haftalar sonra tekrar aramıştım onları
"Gelmek istiyorum"

Anlaşmıştık ve burayı da bırakıp yeniden birleşmiştik onlarla..Bu kez
başka bir yerde, aynı kişiler ve çilli çocuk..

Sabah uyanıp işe gitmek için hazırlandım . Konum atmışlardı ve konuma baktığımda aslında bildiğim bir yerdeydi.
Daha önce aynı yurtta kaldığım çocukluk arkadaşımın, güzellik salonunun hemen karşısındaydı atölye. Elimle koymuş gibi bulmuştum. Heyecanlıydım.
Hissetmiştim sanki beni bekleyen tatlı ve acı günleri..
Çekmişti beni yine kendine ..
Ona gitmiştim..
Ayaklarım beni eninde sonunda ona götürmüştü..
Merdivenleri tek tek çıktım ..
Bir sürü kapı vardı. Durdum ve saniyeler boyunca kapılara baktım.. Aylar sonra hasretle hatırlayacağım anıların yaşanacağı kapılardı ve ben anlamamıştım..
Sağa döndüm ilerledim ve içeri girdim..
Gülümseyerek girmiştim içeri..
Ağlayarak çıkacağımı bilemeden..
Karşımda o..
Yine aynı gözler yine aynı bakış..
Bu defa umut dolu, bu defa daha anlamlı bu defa başka... Gözlerimiz takıldı yine birbirine.. Gözlerimi hemen çektim ondan..
Çekmem gerekiyordu çünkü..
Çünkü bu defa yeni iş yerine eşini getirmiş birlikte çalışmaya başlamışlardı...