ÇİLLİBAL

KARŞILAŞMA

Uzak durmam gerekirdi. Çekeceğim acıları önceden tahmin etmem gerekirdi. Mantıklı olmam gerekirdi..

Olamadımm..

Etrafımda bana bakan gözleri benden önce farketmiş olmalıydı..
Acele ediyordu sanki..
Bi an önce kalbime dokunmak istiyordu..
Gözleri sürekli üzerimdeydi..
Birileri benimle tanışmadan, birileri benimle samimiyet kurmadan en öne geçmek istiyordu hayatımda...

Ara ara bahaneler üretip bana yazıyordu...
Çok kıskançtı...
Birine gülümseyiversem, çatık kaşlarıyla karşımda beliriyordu hemen.

Henüz hislerini dökemediği için sadece öylece kızgın bakabiliyordu.
Bişey deme hakkını kendinde bulamamıştı henüz...
Anlayabiliyordum kızdığını ve ona göre davranıyordum. Onu herkes seviyordu.

Abisi kuzenleri ve dayıları ile beraberdi..
Abisi Murat..

Beni sevmiş bana ısınmıştı.. İyi biriydi oda .
Sıcaktı samimiydi.. Ara ara çalışırken muhabbetlerimiz oluyordu..
Bay Şafak onu da kıskanıyordu ne yazık ki..
Kıskançlığı ve korumacı tavırları beni şaşırtıyordu.
Güvende gibiydim. Sanırım öyleydimde..
Güvendeydim..
Mutluydum..
Artık hiç bir sorunu görmüyordum
Hiç bir kötü sözü duymuyordum..

Beni mutlu edebilmenin derdine düşmüş aklını fikrini zamanla bana bağlamıştı..

Ona aşık değildim.. Ama ona doğru sürüklendiğimi farketmiştim..

Sanki Kaderim saçımdan tutup beni her defasında ona sürüklüyordu.. ilerleyen zamanlar da onu benden alacağı gibi...

....

Arkadaşım Ela İstanbul'a gelmiş ve beni aramıştı..
Ameliyat için gelmiş yanında olmamı istemişti..
Şafak'tan  izin istedim.. Hemen arkamda duruyordu..
Yok demezdi biliyorum.. İznimi aldım ve işten çıkmak için çantamı almaya gittim..Ela hastanede beni bekliyordu.. İşyerinde Herkes öğle yemeğine çıkmıştı. Fakat o kapıda durmuş benim çıkmamı bekliyordu..
Kapıya doğru yaklaştım ve
-Çikolata yer misin dedim
-yok tşk ederim .dedi
Israr ettim.
- Al hadi deyip çantamda kalan 2 çikolatadan birini ona uzattım ..
- Biri benim biri senin olsun dedim
Gülümsedi utanarak .
Henüz arkadaştık ama bana karşı duygularının yoğunluğunu hissedebiliyordum. 8 Haziran ve günlerden Cumartesi..

Taksi tutup Ela'yı ameliyat sonrası evine bırakmıştım. Ufak bir ameliyattı ve çok durmadı hastanede.. Eve geldiğimizde beraber tın tın yürüyerek eczaneye gittik doktorun yazdığı ilaçları almak için..

Bi oğlu ve bir de kızı vardı Ela'nın . Eşi yurtdışındaydı.. Tek dostu bendim. Tek dostum oydu.. Her zaman yanımdaydı ve her zaman yanında olmaya çalıştım.. Ona Şafak'tan bahsettim.. Hep iyiliğimi düşünürdü Ela..
Mutlu olmamı düzgün bir yuva kurmamı aile olmamı..
Herşeyin olması gerektiği gibi olmasını istedi hayatımda..
"Kaptırma kendini, pek de güvenme" diye bir takımda nasihatler verdikten sonra eve gelmiştik..
Ela'nın yatağını hazırlayıp ortalığı toparladıktan sonra eve nasıl gideceğimi düşünmüştüm..

Yolu çok fazla bilmiyordum ve kahramanım o sırada mesaj attı.

-Gittin mi?
-evet. gittim .
-bizim de işimiz bitti bizimkiler burda olmasa seni bırakırdım ..
-sorun değil ben dönebilirim eve. dedim

Benimle buluşmak istiyordu fakat nasıl dile getireceğini bilmiyordu..
Bu hallerine alışmıştım artık.
Sürekli "sana bişey söylemek istiyorum" diyip tekrar vazgeçiyordu..

Çok korkuyordu.. O hep korkardı..

Nedense ben hep onun üzerine yürüdüm. Cesaretliydim.. Kafaya koymuştum..
Söyletecektim duygularını..
Kimbilir onu öpmek ona sarılmak nasıl bir duyguydu...
Kokusu nasıldı. Onunla delirmek, gülmek..
Meğer oda hep aynı şeyleri düşünmüş, çok sonra söyledi.. Kalbimiz hep karşılıklıydı.. Biz o kadar bağlıymışız meğer...
Merakım iyiye gitmiyordu ama ben gidiyordum uçuruma doğru.

Tutanım yok..
Durduranım yok .
O bana uçurumdu ben ona..
Düştük birbirimize takılıp..
Mucizenin bile imkansız olduğu bir hayatın tâ içine..

-Gölbaşına gideceğim bende, sakin ve güzel yerler..
Benimde gelmemi bekliyordu..
-benide götür :) diye karşılık verdim..
Şaşırmıştı. Bu şekilde tepki vereceğimi tahmin etmemişti.. Artık rolleri değiştirmiştim.. Farklı oynuyordum..

Ona cesaret vermek istedim.. Onu ilk cesaretlendirdiğim gündü o gün.. 8 Haziran ..

Korkuyordu. Bi yanı gelmek istiyor bi yanı çok korkuyordu.
Bi vazgeçiyor bi nerede olduğumu soruyordu..
Sonra konum attım.
Gelmişti..

Ela ile öpüşüp sarıldıktan sonra ona doğru yürümüştüm ...
Arabanın kapısını açıp içeri girdim öylece durduk ve birbirimize baktık.. O korku dolu gözlerle bana gülümsüyor ben ise elimde olmadan anlamsız bi heyecan duyuyordum..

ve başlamıştı herşey....