Ona Esir/Mehlika

3.Bölüm/Son Umudumdu

Herkese Selam!

Nasılsınız?
Umarım iyisinizdir...

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum.!

***

"Seni asla bırakmam! Sen benim esir'imsin!"

Duyduğum cümle ile dona kaldım, o da sinirle yüzüme bakıyordu.

"Duydun mu beni?" Sinirle yüzüme bağırdı. ben ise sadece kafa sallamakla yetindim. O ise arkasını dönerek yukarı çıktı. Ve benimde yemek yeme isteğim son buldu. Bende merdivenlerden yukarı kata çıktım şuan tek isteğim uyumaktı...

Odamın kapısını açıcakken bir el beni durdurdu, kolumdan tutup, benim arkamı dönmemi sağladı. Ve bu Miran'dı.

"Ne oldu?!" Diye çıkıştım. Bu kadar yakın olmak çok kötüydü. Onun nefesi yüzüme vuruyordu ve bu benim heyecanlanmama sebep oluyordu...

"Bu odada kalmayacaksın gel benimle" kolumu bıraktı ve yürümeye başladı bende onun peşinden ilerledim. Bir odanın önüne gelmemizle durdu.

"Burası odan, iyi geceler."

"İyi geceler." ona bakmadan yeni odama girdim ve kapıyı kapattım. Hiç bir yeri incelemeden yatağa girdim. Çünkü merak etmiyordum.

Ve ben bu gece bu esirliğe bir son verecek ve kaçacaktım...

_________________-____-________________

Hava karanlıktı ben ise hiç uyumamıştım. Plan yapmıştım: mutfak kapısından sessizce çıkacaktım. Saat şuan 3'e geliyordu. Acaba Miran uyudu mu? Umarım uyumuştur, çünkü onun uyumasından başka çarem yok.

Oturduğum yataktan kalktım, kapıya doğru ilerledim ve yavaşça kapıyı açtım. Etrafıma baktım. Sessizce merdivenlerden aşağı indip mutfağa girdim. Kapı camdı ve dışarısı net bir şekilde görünüyordu. Dışarıda 2 tane adam vardı galiba evi koruyorlardı. Acaba azıcık beklesem giderler miydi? Sanmam ama başka çarem yoktu...

.....

Birkaç dakikadır korumaların gitmesini bekliyordum. Ama değil gitmek hareket bile etmiyorlardı. Tam umudumu kaybetmiş gidecekken korumalar hareketlendi ve gittiler. Neden birden böyle oldu ki? Aman Meyra önemi mi var bunun kaç git bu evden.

Kapıyı yavaşça açarak bahçeye çıktım etrafta kimseler yoktu. Hemen koştum çıkış kapısının orada ise korumalar hala duruyordu. Hızlıca etrafa bakındım. Duvardan diğer tarafa atlama fikri çık aklımdan...

Bu duvar kaç metreydi ki? Hadi tırmandım yukarı diyelim öbür tarafa atlarken düşmez miydim? Şuan hemen karar vermem gerekiyordu aksi takdirde yakalanıcaktım.

Hadi bakalım Meyra!... Zor bela duvarı tırmandım ve üzerine oturdum. Ben atlayamam ki burdan çok yüksekti bir kere burası. Ama artık Geri dönemezdim...

1-2-3!

"Ahh" kısık bir çığlık attım umarım kimse duymamıştır. Ama bu benim umrumda değil, ayağımın üstüne çok kötü düşmüştüm...

Ayağa kalkmam ve buradan gitmem gerekiyor. Hadi Meyra sen ölümü göze aldın ufak bir burkulma seni geri döndüremez!

Yavaşça doğruldum ve yürümeye başladım, hatta mümkün olduğunca koştum... Burası bir dağ başıydı gerçekten koca bir ormanın içindeydim. Ama en başta ben istekliydim dimi bu ormana girmeye. Keşke girmez olaydım da tanımasaydım şu pis yaratığı.